Δυο λέξεις αρκούν, αν είναι οι σωστές

Η ιδιότητα, που αποκτά η φράση «σε αγαπώ» όταν τη λες, δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα. Η δύναμη με την οποία το «σε» αγκαλιάζει το ρήμα αγαπώ δε θα μπορέσει ποτέ να μεταφραστεί και να εξηγηθεί με τον τρόπο, που την εκφράζει ένας ολοκληρωτικά ερωτευμένος άνθρωπος. Πόσες σύνθετες λέξεις, πόσες ταινίες και πόσα τραγούδια έχουν δώσει υπόσταση σε αυτόν τον ύμνο προς την ένωση δυο ανθρώπων.

Είναι δυο λέξεις, που αργείς να τις πεις. Όταν το νιώσεις αληθινά όμως, η ζεστασιά που γεμίζει την καρδιά σου και κυλάει στις φλέβες σου θα σε κάνουν να το ξεστομίσεις με τόσο πάθος και τόση τρυφερότητα. Θα σού βγει αβίαστα, τόσο ανώριμα σαν ένα μικρό παιδί που τρέχει να παίξει στην παιδική χαρά. Ναι, σαν παιδί θα νιώσεις γιατί αυτά τα πλασματάκια είναι που τα βιώνουν όλα αληθινά. Κι όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά λέγαμε πόσο αγαπάμε τους γονείς μας και τα παιχνίδια μας. Ύστερα, μεγαλώσαμε και δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε. Και πάνω απ΄όλα να εκφραστούμε.

Στις μέρες μας δυστυχώς η έννοια αυτής της φράσης έχει γίνει τόσο ρηχή και τη χρησιμοποιούμε με τόση γαμημένη ευκολία λες κι είναι κωδικός τράπεζας. Ακούς άτομα να λένε πως αγαπούν, δίχως καν να ξέρουν τι σημαίνει. Την αλλοιώνουν και την πετάνε σαν μπάλα για να κρατήσουν ένα δήθεν ρομαντισμό. Τοποθετούν την ταμπέλα και χάνονται στα άπατα της θάλασσας, λόγω του βάρους που κουβαλάνε αυτές οι λέξεις. Είναι ωραίο να παίζεις ερωτικά με έννοιες αφηρημένες και να δημιουργείς δικούς σου ορισμούς. Μα ο ορισμός του έρωτα και της αγάπης όσο μοναδικός και να είναι για τον καθένα, δεν παύει να κρύβει έναν πλούτο, που δεν μπορείς να τον σπαταλάς.

Φτάνει λοιπόν, εκείνη η στιγμή. Μπορεί να βρίσκεστε σε κάποιο μπαρ ή στο σπίτι σας. Μπορεί ακόμα και να τρέχεις να ξεφύγεις από το αναπόφευκτο, γιατί πληγώθηκες. Ίσως πάλι να τρέχεις να προλάβεις μια πτήση, που δεν ακυρώθηκε. Και τότε, λες κι όλα ευθυγραμμίζονται, ένας ψίθυρος που σου γαργαλάει το αυτί και σου χαϊδεύει απαλά το λαιμό σε ηλεκτρίζει. Κοιτάς τον άνθρωπό σου στα μάτια και χαμογελάς, διότι δεν έχει υπάρξει πιο σωστή στιγμή από αυτή. Δεν το προγραμμάτισες, δεν καθόσουν ν΄αναρωτιέσαι πότε θα το πείτε ο ένας στον άλλον. Ήρθε την πιο ανείπωτη στιγμή και το ένιωσες βαθιά κι αληθινά.

Η φωνή σου τρέμει από τη δύναμη της ενέργειας, που σε διαπερνά και φτάνει σιγά σιγά στο στόμα σου η εκπλήρωση των συναισθημάτων και η συνειδητοποίηση της αξίας του ανθρώπου, που στέκεται απέναντί σου. Όλα τώρα βγάζουν νόημα, γιατί όλα είναι πραγματικά. Σου λέει κάτι αστείο όσο εσύ προσπαθείς να είσαι – ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή σου – τόσο ευάλωτος και γυμνός. Τα δόντια σου αρχίζουν να τραγουδούν την πρώτη συλλαβή. Και του το λες. Του λες απλά και λιτά πως τον αγαπάς. Δίχως σάλτσες και χρυσόσκονες. Ένα απλό «σ’αγαπώ», που φτάνει στα χείλη σου και ρέει σαν τ΄αλμυρό νερό στο σώμα σου και σε ηρεμεί τόσο πολύ ο ήχος του σαν το κύμα, που ξεβράζει το βέλος της γνωριμίας σας. Ο χρόνος σταματά κυριολεκτικά. Λες κι ο κόσμος είναι μόνο τα μάτια σας.

Όσο κι αν η ποίηση κι η λογοτεχνία, να έχουν προσπαθήσει να ζωντανέψουν με μελάνι τις λέξεις αυτές, όταν ένας άνθρωπος φανερώνει την αγάπη του προς το σύντροφό του, εκείνα τα δευτερόλεπτα είναι τα πιο ζωντανά, που έχει υπάρξει. Κι είναι μια στιγμή τόσο μοναδική, που θα ζήλευε όποιος έχει τολμήσει να γδάρει με τις χορδές του αυτές τις τρεις συλλαβές, που με τόση ευλάβεια τις απαγγέλει ένας ερωτευμένος.

Σε έναν κόσμο γκρίζο και σημαδεμένο, το ν΄αγαπάς είναι σπάνιο. Και για κάποιους ουτοπικό. Δύο λέξεις μεστές, που πηγάζουν από δυο χείλη που έχουν πάρει τη γεύση του γλυκόπικρου έρωτα να τις εμπιστεύεσαι. Ακόμη κι ας μην είσαι έτοιμος να το πεις εσύ ή ο άνθρωπός σου. Το «σ΄αγαπώ» δεν είναι επιβεβαίωση κι η κατάχρησή του απαγορεύεται. Είναι το παρόν δυο ανθρώπων, που γνωρίστηκαν σε ένα μοιραίο παρελθόν με ένα μέλλον δίχως υποσχέσεις κι όνειρα. Είναι ζωντανό, σταματάει τον χρόνο και είναι το φιλί του έρωτα προς την ψυχή.