Ζούμε, που λέτε, στην πιο ανθηρή εποχή των μέσων μαζικής δικτύωσης. Κι εδώ αντικειμενικά μιλώντας, ποιος άνθρωπος που σέβεται το κινητό του δεν έχει ενεργοποιημένες τις εφαρμογές του Facebook και του Instagram;

Με τις δυνατότητες που έχει πλέον η τεχνολογία νομίζεις πως ζεις σε έναν ιδανικό κόσμο. Όποιον και να γνωρίσεις μπορείς να μάθεις τόσα πολλά γι’ αυτόν χωρίς καν να τον ρωτήσεις ευθέως. Μπορείς ν’ ανακαλύψεις από το ποιον έχει ξάδερφο, μέχρι και το ποινικό του μητρώο -άμα θέλεις. Κι όλα αυτά τυπικά μ’ ένα πάτημα ενός κουμπιού. Είναι και μιας μορφής FBI τα κοινωνικά δίκτυα, εδώ που τα λέμε, κι εμείς κάνουμε τους ερευνητικούς πράκτορες για την «υπόθεση» του προσώπου που θέλουμε ν’ ανιχνεύσουμε.

Έχουν καταστρέψει σχέσεις και φιλίες αυτά. Ε, μα τι λέω; Εδώ κλείνουν σπίτια. Κυριολεκτικά τα κλείνουν γιατί είναι τόσο εύκολο να γνωρίσεις κάποιον μέσω του ίντερνετ, υπάρχουν τόσες ευκαιρίες για να βρεις κάποιο νέο σύντροφο ή έστω μια εφήμερη συντροφιά, που τελικά η απιστία εύκολα γυροφέρνει την πόρτα του σπιτιού.

Και μέσα σε όλη αυτή την ευκολία των κοινωνικών δικτύων, υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν τα χρησιμοποιούν. Κι ίσως σε σοκάρει και σαστίσεις λίγο όταν συναντήσεις μπροστά σου έναν τεχνοφοβικό. Δεν ξέρει τι είναι τα social media και πραγματικά δεν τον ενδιαφέρει και να τα μάθει -σε διαβεβαιώ. Δεν ξέρει ούτε να μπει στο διαδίκτυο, ούτε καν να χρησιμοποιήσει καλά-καλά υπολογιστή ή κινητό.

Και τότε συνειδητοποιείς το πιο συγκλονιστικό απ’ όλα. Καλά να μην έχει facebook, αλλά πού θα βρεις τώρα εσύ ένα αξιόλογο χειροπιαστό αρχείο για τη ζωή του; Είναι λες και γνωρίζεις έναν άνθρωπο «φάντασμα». Αναγκαστικά θα πρέπει να τον ρωτήσεις, να κάνεις κανονικό διάλογο μαζί του για ν’ αρχίσεις να ψαρεύεις τις πληροφορίες εκείνες, που υπό άλλες συνθήκες θα έπαιρνες χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Κι όμως, ναι. Υπάρχει αυτός ο άνθρωπος κι εσύ σταμάτα να χτενίζεις όλο το διαδίκτυο για να βρεις λεπτομέρειες για τη ζωή του. Άδικος κόπος. Το άτομο είναι εξαφανισμένο από διδακτικού προσώπου γης.

Και τι γίνεται τελικά με αυτούς του τεχνοφοβικούς; Είναι εκτός πραγματικότητας για εμάς τους υπόλοιπους που είμαστε μέσα στη μάζα των media. Αναρωτιόμαστε από ποιον πλανήτη μας μιλάνε, αν έρχονται ειρηνικά, αν έχουν τουλάχιστον ιδέα για το τι σημαίνει «σπαμάρισμα». Τι γίνεται, λοιπόν, με έναν τέτοιο παράξενο τύπο που δεν έχει καμία επαφή και γνώση πάνω στην τεχνολογία; Υπάρχει όντως ζωή πέρα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης; Κι αν υπάρχει, εμείς που είμαστε πνεύματα της τεχνολογίας, γιατί δεν τη βλέπουμε; 

Αν ο άλλος δεν έχει κοινωνικά δίκτυα μπαίνεις υποχρεωτικά στον κόπο να ρωτήσεις τόσα πράγματα μόνος σου, αφού ουσιαστικά δεν μπορείς να αντλήσεις πληροφορίες από πουθενά αλλού. Οι κλασσικές σου απορίες είναι: «Γιατί δεν έχει Facebook και ποιος είναι, πού πατάει, πού βρίσκεται, πώς αντέχει χωρίς να κάνει stalking σε άλλους; Πώς κοιμάται, πώς αναπνέει αυτός ο άνθρωπος χωρίς τα social media;».

Θέλει μήπως να σε τρολάρει λέγοντάς σου ψέματα; Έχει μήπως κρυφό προφίλ και το κρύβει; Μήπως μεγάλωσε σε καμιά σπηλιά κάπου σε ένα μέρος μακρινό; Μήπως φοβάται ότι αν φτιάξει ένα προφίλ και μάθει να το χρησιμοποιεί θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας;

Μυστήριο πλάσμα ένας τεχνοφοβικός άνθρωπος. Χάνει όλα τα καλά και τις ανέσεις που μπορεί να του προσφέρει η τεχνολογία, μα ταυτόχρονα, αποκομίζει περισσότερα πράγματα που μπορεί να του προσφέρει η ζωή πέρα από τα κινητά και τους υπολογιστές που όλους εμάς τους υπόλοιπους τελικά μας υπνωτίζουν.

Παρ΄όλα αυτά, θα έπρεπε να σταματήσει να φοβάται και τη σκιά του και να μην του φαίνεται βουνό να χρησιμοποιεί την τεχνολογία για πράγματα ωφέλιμα, όπως για την ενημέρωσή του ή για να επεκτείνει εύκολα τις γνώσεις του πάνω σε κάποιο θέμα που τον ενδιαφέρει.

Σκέψου, λοιπόν, τη στιγμή που σου ανακοινώνει πως δεν έχει social media. Όταν ρωτήσεις να σου δώσει τ’ όνομα του προφίλ του και σου πει «δεν έχω καν προφίλ», τότε σίγουρα θ’ απαντήσεις εντελώς αυθόρμητα: «Τίνος είσαι συ και τι ζητάς;». Και κάπως έτσι θα καταλάβεις πως είστε από δυο διαφορετικούς κόσμους.

Συντάκτης: Δέσποινα Δημησιάνου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα