Έχεις ακούσει αυτό που λένε πως ό,τι αξίζει θα σωθεί; Είναι μια έκφραση ίσως κάπως κλίσε, ίσως για να μας γεμίζει ελπίδες σε στιγμές απόλυτης απόγνωσης, να μας δίνει δύναμη και κουράγιο να περιμένουμε ένα καλύτερο μέλλον. Τι υπονοεί όμως αυτή η φράση; Μήπως είναι το σύμπαν που θα συνωμοτήσει υπέρ μας αυτή τη φορά; Μήπως είναι η Θεία παρέμβαση που θα αφήσει για λίγο τα πραγματικά προβλήματα της ανθρωπότητας και θα ασχοληθεί με τη δική μας καψούρα; Μήπως τίποτα απ’ τα δύο; Κι αν ναι, τότε πώς θα υλοποιηθεί αυτή η φράση;
Τα ερωτήματα πολλά και παντελώς ανούσια! Ό,τι αξίζει θα σωθεί γιατί θα το σώσουμε εμείς. Αν περιμένουμε με τα χέρια σταυρωμένα, κανένα θαύμα δεν πρόκειται να συμβεί.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση αδιεξόδου στη σχέση μας. Τα πράγματα να μην έρχονται όπως τα θέλουμε και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Οι καβγάδες να μη λήγουν κι η δυστυχία να μας κατακλύζει. Άλλους περισσότερο κι άλλους λιγότερο, ανάλογα με το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και την προσκόλληση που έχει στο σύντροφό του. Έτσι λοιπόν, μετά κόπων και βασάνων, αμέτρητων συζητήσεων και μεγάλων χρονικών διαστημάτων μιζέριας, καταλήγουμε σε έναν χωρισμό, ένα τέλος στη σχέση που παλεύουμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είναι οριστικό ή και το αντίθετο.
Είναι δύσκολες αυτές οι ώρες και για τους δύο πρώην συντρόφους ανεξάρτητα απ’ το ποιος είπε το τέλος. Υποφέρουν κι οι δύο, φανερά και μη. Κι όλες οι βαριές κουβέντες που ειπώθηκαν τριγυρίζουν στο μυαλό σαν φαντάσματα που δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις. Είναι το υποσυνείδητο. Αυτό που ξέρει την αλήθεια, τα ψέματα που είπες και τα λόγια που δεν εννοούσες.
Ξέρει για τι έχεις μετανιώσει και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να διορθώσεις την κατάσταση. Είναι αυτό που σου υπενθυμίζει την αξία που έχει ο άλλος για εσένα και τη θέση του στην ψυχή σου. Όχι στην καρδιά, αλλά στην ψυχή. Είναι κάτι πιο βαθύ, πιο ισχυρό, πιο αναγκαίο και συνεπώς επώδυνο.
Η καρδιά ξέρει να ξεχνά και να αντικαθιστά τα πρόσωπα, η ψυχή όμως τα κρατάει καλά θαμμένα, ξεχωρίζοντας πάντα αυτό το ένα απ’ τα χίλια. Όσα πρόσωπα κι αν αλλάξουν θέση στην καρδιά σου αυτό το ένα θα βασιλεύει στην ψυχή σου, για λόγους που μόνο εσύ ξέρεις, για όλους αυτούς που φοβάσαι να παραδεχτείς.
Είναι λοιπόν αυτό το υποσυνείδητο που σου υπενθυμίζει τι έχει αξία στη ζωή σου και ποιον άνθρωπο θέλεις πραγματικά να κρατήσεις σε αυτήν με νύχια και με δόντια. Μπορεί να λες πως ξέχασες, πως ξεπέρασες, πως είσαι πιο καλά από ποτέ, βαθιά μέσα σου όμως ξέρεις ποια είναι η αλήθεια. Ξέρεις πως ένα και μόνο βλέμμα αρκεί για να έρθουν στην επιφάνεια ξανά όλα όσα καιρό τώρα παλεύεις να κρύψεις.
Συνειδητοποιείς την έλλειψη αυτού του προσώπου, το πόσο αναντικατάστατος είναι, βλέπεις μάλιστα και διαφορές στον εαυτό σου. Μαζί του ήσουν πλήρης και δε χρειαζόσουν τίποτα άλλο στη ζωή του. Κι όσο καλό ή και καλύτερο αν είναι το καινούργιο πρόσωπο στη ζωή σου, εσύ συνεχίζεις να ζητάς εκείνο το παλιό. Ζητάς τα ελαττώματα και την παράνοια του παντού. Πόσο χαζό παίζει να είναι αυτό; Να έχεις πλέον την ηρεμία που ήθελες κι όμως να σου λείπει η υστερία που δεν άντεχες.
Είναι η στιγμή που τα παίζεις όλα για όλα και δε σε νοιάζει κανείς άλλος. Όσος καιρός κι αν έχει περάσει εσύ είσαι εκεί και κάνεις μια ύστατη προσπάθεια για να κερδίσεις όσα έχασες. Να του δείξεις πως είναι ο άνθρωπός σου, ο κυρίαρχος της ψυχής σου. Αυτός που χρειάζεσαι και που είσαι διατεθειμένος να τα θυσιάσεις όλα στον βωμό των συναισθημάτων σου.
Ό,τι αξίζει θα σωθεί∙ το βλέπεις να γίνεται κι ευχαριστηθείς Θεούς και δαίμονες. Κι όμως ήσουν εσύ αυτός που το έσωσε. Κανείς δε σε βοήθησε σε αυτό πέρα απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό που ήξερε εξαρχής ότι έτσι πρέπει να γίνει. Πήρες το χρόνο σου, πειραματίστηκες και κατέληξες πάλι σε αυτό το πρόσωπο. Μόνος σου, με εσωτερικές παρανοϊκές συζητήσεις με τον εαυτό σου.
Μην περιμένεις λοιπόν τα άστρα. Ξεκαθάρισε το μυαλό σου και δες πώς θέλεις να πορευτείς στη ζωή σου. Στο δικό σου χέρι είναι όλα. Κι αν δε βγει το αποτέλεσμα που επιθυμούσες, ίσως τελικά να μην ήταν αυτό που άξιζε να σωθεί. Θα το καταλάβεις και μόνο σου αυτό καθώς μόνο ό,τι αξίζει μπορεί και να σωθεί.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
