Είναι κάτι τύποι που με την αταξία δεν τα πηγαίνουν καλά. Ο κόσμος τους αποκαλεί μούχλες -εκτός απ’ τους φίλους, εκείνοι τους προσδιορίζουν ως παιδιά του προγράμματος. Μπορούν να αντεπεξέλθουν σε πολύπλοκες συνθήκες με υψηλή ακρίβεια, συντονίζουν ολόκληρες ομάδες, αναλύουν λεπτομερειακά καταστάσεις, προβλέπουν τα λάθη, οργανώνουν ολόκληρες στρατηγικές για να τα καταστείλουν πριν καν εμφανιστούν και τους χαλάσουν το γλυκό.

Έτσι είναι και στη ζωή τους, τακτοποιούν τα εσώρουχα ανά χρώμα, κολλούν στην πόρτα του ψυγείου μηνιαίο πρόγραμμα φαγητού και διαβάζουν πάντα τις θερμίδες στα περιτυλίγματα των προϊόντων. Παρκάρουν πάντα στο ίδιο σημείο, παραγγέλνουν το ίδιο πότο στο -σχεδόν πάντα- ίδιο μαγαζί και δεν αλλάζουν πότε τον ήχο κλήσης στο κινητό. Οι αλλαγές γενικά φέρουν κι ένα συνονθύλευμα παραμέτρων που δεν έχουν υπολογίσει, γι’ αυτό τις αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ενώ, λοιπόν, όλα βρίσκονται σε μια υπέροχα βαρετή σειρά την οποία κι αγωνίζονται να διατηρήσουν με νύχια και με δόντια, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο κολλητός, ο οποίος κάνει επίκληση στο συναίσθημα και στα τόσα χρόνια φιλίας και προτείνει χαλαρό ποτάκι. Με τα χίλια παρακάλια η έξοδος κανονίζεται κι όχι μόνο δεν πρόκειται για κάτι χαλαρό, αλλά για κάποιο μεγαλειώδες πάρτι ανάλογο της ημέρας, Σάββατο γαρ.

Ο κόσμος πολύς, αλλά οι άνθρωποι σαν αυτούς διαφέρουν. Θα τους δεις να ξεχωρίζουν, δεν ψάχνονται ακόμα κι αν δε συνοδεύονται, σου δίνουν την εντύπωση πως απλά απολαμβάνουν την περίσταση και την παρέα τους. Εσένα όμως σε ιντριγκάρει αυτό το σοφιστικέ, την ώρα που ο διπλανός σου το βρίσκει ξενέρωτο, εσύ ήδη το φαντασιώνεσαι. Παίρνεις στο χέρι το ποτό κι ο νόμος της έλξης λειτουργεί χωρίς να σε πολυρωτήσει.

Σε μαγνητίζει απ’ τα πρώτα λεπτά αυτός ο άνθρωπος. Παρ’ όλη την ενδιαφέρουσα συζήτηση και τον τρόπο που σε κοιτάει, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν απλά περνάει καλά ή αν όντως σε θέλει. Κρατάει τα χαρτιά του κλειστά, δε σου χαρίζει την ικανοποίηση να παίξεις μαζί του, σου στέλνει σήματα με το γάντι και γίνεται εμφανές πως εκείνος ελέγχει την κατάσταση.

Το ποτό γίνεται καφές, ο καφές cinema, το cinema σούπερ hot σεξ στο αμάξι, το σούπερ hot σεξ γίνεται ως δια μαγείας δεύτερη οδοντόβουρτσα στο μπάνιο του κι αυτό με τη σειρά του φέρνει ρομαντικό διήμερο στην εξοχή, προγραμματισμένο -είπαμε, δε μεταλλάχτηκε, ερωτεύτηκε όμως κι αυτό είναι αρκετά κοντινό.

Το control freak είναι κάτι παραπάνω από δοτικό όταν ερωτευτεί ένα ελεύθερο πνεύμα. Στο δικό του μήκος κύματος το να αλλάξει τον τρόπο που πίνει τον καφέ του, να ακούει ελαφρώς πιο γλυκανάλατη μουσική ή ακόμα στους τσακωμούς να τη βγάζει κάτω απ’ το σπίτι σου, είναι κοσμοϊστορικό γεγονός. Αν όλα αυτά δε σε εντυπωσιάζουν, σκέψου πως κάνει την υπέρβαση. Του είναι τόσο απαραίτητο το φως που εκπέμπεις στην ύπαρξή του, που πηγαίνει κόντρα στην ψυχαναγκαστική ρουτίνα και τα «πρέπει» του, τα οποία δε θα πρόδιδε αν δεν το πρόσταζε ο έρωτάς του.

Τροφοδοτείται απ’ την αγάπη, νιώθει πως μπορεί να αφεθεί στο παρόν μην έχοντας την ανάγκη να κρύψει το ποιόν του. Παραδομένος στην ευτυχία του, σου προσφέρει το μέγιστο που μπορεί καθώς κάθε θυσία της ρουτίνα του είναι απόδειξη των συναισθημάτων του. Εσύ του προσφέρεις την ξεγνοιασιά και την όλη παιδικότητα του έρωτα, με τα λάθη και τις αναπάντεχες συγκινήσεις κι απ’ την άλλη μεριά της ζυγαριάς, ο κατά τους άλλους «μανιακός με τον έλεγχο», ο «μούχλας», ξεπερνά κάθε μέρα τον εαυτό του εκπλήσσοντάς σε, σου προσφέρει την ασφάλεια και τη σταθερότητα.

Οι δύο σας κάνετε το «perfect match», αντιπροσωπεύετε τα ετερώνυμα που έλκονται. Εσύ βάζεις το φως κι εκείνος το σκοτάδι, κάπου στη μέση βρίσκεστε για να ζήσετε στο ηλιοβασίλεμα.

 

Συντάκτης: Μαρίνα Τριανταφύλλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη