Είμαι σχεδόν σίγουρος πώς έχεις βγει με την παρέα σου για καφέ ή ποτό κι έχεις πέσει έστω και μία φορά θύμα του inside joke. Εκεί, λοιπόν, καθώς αράζεις για καφέ με τους φίλους σου, κάποια λέξη που ξεφεύγει απ’ το στόμα του κολλητού σου κάνει τους υπόλοιπους που γνωρίζουν καλά την ετυμολογία της λέξης αυτής, αλλά και το περιστατικό που έκανε τη λέξη αυτή να εδραιωθεί σαν inside joke, να κλάψουν απ’ τα γέλια.

Τα inside jokes έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Είναι απλές καθημερινές φράσεις που αποτελούν τον κώδικα σε παρέες και φιλίες που μετρούν πολλά χιλιόμετρα κι όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα θα έχουν τη δική τους ξεχωριστή και συνήθως παντελώς άσχετη ερμηνεία. Έχεις βιώσει κι εσύ τη δύναμη που έχουν τα inside jokes, αφού πολλές φορές έχεις πέσει στην παγίδα των φίλων σου όταν απλά αναφέρουν μια φράση ή μια λέξη που εσύ γνωρίζεις την κυριολεκτική σημασία της ενώ εκείνοι ξεκινούν να γελούν μεταξύ τους κι εσύ καταλήγεις να τους κοιτάζεις αποσβολωμένος με το βλέμμα της στρουθοκαμήλου. Αστείες καταστάσεις κι ατάκες που δημιουργήθηκαν από περιστατικά τα οποία έχει ζήσει η παρέα μας και δίνουν μια ξεχωριστή νότα στην καθημερινότητά μας.

Η παρέα σου γνωρίζει πολύ καλά την ετυμολογία των λέξεων αυτών και πολύ καλά τις γνωρίζεις κι εσύ, μα αυτή η αγάπη σας προς τα inside jokes εκνευρίζει όσους βρίσκονται εκτός παρέας και προσπαθούν να βγάλουν νόημα απ’ όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου. Μια απλή λέξη όπως για παράδειγμα το «γλυκάκι», λογικό είναι να σου φέρνει στο μυαλό λέξεις όπως η σοκολάτα, το φαγητό, η πείνα κι η μασαμπούκα, όταν βγαίνει απ’ το στόμα σου είναι αναφορά σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που αντιπαθείς με την κολλητή σου. Εκεί, λοιπόν, που κάθεσαι αμέριμνα με την παρέα σου, ξαφνικά πετάς κάτι για το «γλυκάκι» κι όλοι αναρωτιούνται αν θέλεις γλυκό και να συνεχίσετε κάπου μετά για επιδόρπιο, ενώ απευθύνεσαι στην κολλητή σου που ξεκάθαρα καταλαβαίνει τι εννοείς και ξεκινάτε κι οι δύο να ξεκαρδίζεστε στα γέλια.

Φυσικά, όσο καλά κι αν ξέρεις την πραγματική ερμηνεία μιας λέξης, με τον καιρό αλλάζει το νόημά της αφού με την παρέα σου έχετε ζήσει καταστάσεις με πολύ πάθος κι αρκετές δόσεις τρέλας κι έχετε δώσει το δικό σας μοναδικό ορισμό. Μια θύμηση αρκεί για να ξαναζήσετε το σκηνικό που πρόσθεσε μια ακόμα λέξη στον κώδικά σας και ξεκαρδίζεστε όλοι στα γέλια. Κατά βάθος απολαμβάνετε το βλέμμα απορίας όσων δεν έχουν ιδέα για το περιστατικό κι αδυνατούν να σας παρακολουθήσουν. Το αστείο αυτό γεννιέται σε μία στιγμή κι αντέχει στο χρόνο, γίνεται ανάμνηση και μετατρέπεται σ’ ένα κλασικό inside joke.

Δεν μπορώ πλέον να φανταστώ ποτέ ξανά κάποια φράση που έχει εδραιωθεί σ’ ένα αστείο της παρέας μου με την κυριολεκτική της ετυμολογία· είναι σαν να παίρνουμε μια φράση, να τη βάζουμε στο μπλέντερ και να της αλλάζουμε όλο το νόημα. Κι αυτό ακριβώς κάνουμε και το γουστάρουμε.

Στη δική μου παρέα η φράση «σας παρακαλώ πολύ» θα ΄χει πάντα τη συνέχεια: «τα “σας παρακαλώ” στους γκόμενούς σας» κι, ακόμα καλύτερα, η λέξη «πουλάρι» που ουσιαστικά είναι το μικρό άλογο, θα ‘ναι πάντα αυτή που θα κάνει την παρέα μου να ξεκαρδίζεται απ’ τα γέλια, γιατί κάποτε κάποιος έτυχε να τη χρησιμοποιήσει σε φράση παρηγοριάς κι από τότε έγινε απ’ τις αγαπημένες μας. Δεν έχει σημασία ποια είναι αυτή η λέξη ούτε καν αν δεν είναι αστείο για τους υπόλοιπους, αρκεί που για μία στιγμή συγχρονίστηκαν το χιούμορ κι η χαζομάρα μας τόσο τέλεια.

Διότι άπαξ κι εντάξεις μια λέξη σ’ ένα inside joke αυτή η λέξη δε θα ‘χει ποτέ ξανά την κυριολεκτική της ετυμολογία. Θα έχει τη δική της σημασία για σένα και την παρέα σου κι είναι αυτή η λέξη που θα σας κάνει να κλαίτε απ’ τα γέλια όπου σταθείτε κι όπου βρεθείτε, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη