Ένα απ’ τα αιώνια προβλήματα της σύγχρονης ανθρωπότητας είναι για πολλούς ανθρώπους το δίπλωμα οδήγησης. Για κάποιους είναι μια εύκολη λέξη που μπορεί να ειπωθεί χωρίς να φτάνει τους παλμούς σε επίπεδο εμφράγματος και για άλλους αποτελεί τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες. Χειρότερος εφιάλτης, όμως, για όλους εμάς που έχουμε πάρει το δίπλωμα οδήγησης είναι τα σήματα.

Το σενάριο ξεκινάει απ’ το διάβασμα και την προετοιμασία. Πολλές οι σελίδες που περιλαμβάνουν σήματα, μηχανολογία και πρακτικές οδηγικής συμπεριφοράς. Εμείς όμως, πάντα κολλάμε σ’ ένα και μοναδικό σημείο· την αποστήθιση. Τα σήματα οδήγησης λένε, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για κάποιον που δίνει εξετάσεις για δίπλωμα, κυρίως γιατί πρέπει να τα μελετήσεις προσεκτικά. Μάλιστα, πολλά απ’ αυτά μοιάζουν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να τα μπερδεύεις και να μην ξέρεις τι σημαίνει το καθένα και να καταλαβαίνεις άλλα απ’ αυτά που θέλουν να σου πουν.

Κι αφού λοιπόν περάσεις τις εξετάσεις και πάρεις το δίπλωμα τι συμβαίνει μετά; Ο εφιάλτης του οδηγού συνεχίζεται. Οδηγάς και δε θυμάσαι τίποτα! Μη σου φαίνεται περίεργο κι όταν έδωσες εξετάσεις πάλι δεν τα θυμόσουν. Κι εμείς που δώσαμε εξετάσεις νομίζετε θυμόμαστε τα σήματα οδήγησης; Άντε τώρα να βρεθούμε σε μια αγροτική περιοχή και να δούμε το σήμα με την αγελάδα και να νομίζουμε ότι θα πεταχτούν από τη γωνία σαν συμμορία και θα πέσουν καταπάνω μας.

Οδηγάς εσύ χαλαρός κι ωραίος με τέρμα τη μουσική στο αμάξι, ξαφνικά πέφτεις σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης και βλέπεις ένα σήμα που μοιάζει με το λαβύρινθο του Μινώταυρου σε μακέτα. Προσπαθείς να σκεφτείς τι μπορεί να σημαίνει και κάνεις στο μυαλό σου σενάρια. Τι θέλει να μου πει αυτή η πινακίδα; Μήπως θέλει να μου πει να στρίψω αριστερά; Ή μήπως πρέπει να πάω δεξιά; Αν είσαι απ’ τους ανθρώπους που μπερδεύουν το σκόρδο και το κρεμμύδι καταλήγεις να κάνεις το σταυρό σου, μπας και προσανατολιστείς για το ποιο είναι το δεξί και ποιο το αριστερό. Δράμα.

Δεν νομίζω βέβαια ότι υπάρχουν και πολλοί οδηγοί που θυμούνται όλα τα σήματα οδήγησης στην καθημερινότητά τους. Προσπαθούμε βέβαια, πάντα να τηρούμε τον κώδικα οδικής ασφάλειας και να διαβάζουμε προσεκτικά τις οδηγίες του δρόμου, αλλά πολλές φορές δεν είναι και εύκολο βρε παιδιά. Είναι κάτι σαν τυφλό σύστημα για κάποιους, δεν τα ξεχνούν εύκολα και κάποιοι άλλοι απλά αυτοσχεδιάζουν στο δρόμο κι άμα λάχει παίρνουν και τη βοήθεια των περαστικών. Ξέρετε πόσες φορές έχω βρεθεί σε δρόμο, έχω δει ένα σήμα κι απορώ· πότε αυτό το σήμα μπήκε στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας;

Οπότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ εύκολα. Θα μπορούσε να υπάρχει μια εφαρμογή (αν δεν υπάρχει ήδη) που να σου δείχνει τα σήματα και να τα αναγνωρίζει όταν τα περνάς ώστε να τα μαθαίνεις. Να σου μιλάει αγγελικά κι όμορφα και να σε βρίζει όταν πας σε μονόδρομο έτσι απλά γιατί σου άρεσε το στενάκι. Έτσι και οι εγκυκλοπαιδικές σου γνώσεις γύρω απ’ τα σήματα οδήγησης θα ενισχυθούν, αλλά κι εσύ πλέον θα τα μάθεις καλύτερα. Απ’ την άλλη βέβαια, υπάρχει κι η εναλλακτική να κάτσουμε να ξαναδιαβάσουμε όσα εκπαιδευτήκαμε και να μην αυτοσχεδιάζουμε στο δρόμο, γιατί μπορεί ξαφνικά να βρεθούμε σε λάθος κατεύθυνση, σαν την φίλη μου την Ευανθία η οποία διάβαζε ανάποδα τα σήματα για τις στροφές. Θα μου πείτε, ποια είναι η Ευανθία και μας τη φέρνεις έτσι στον επίλογο. Είναι όλοι μας, λίγο εσύ και λίγο εγώ κι ο δίπλα, που θεώρησε ο καημένος ότι με μια εξέταση θα θυμάται 100 σήματα για πάντα. Βρε, μήπως να πάμε με τα πόδια καλύτερα;

Συντάκτης: Ανδρέας Πετρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου