Είναι πράγματι σχέση αν βρίσκεστε σ’ ένα διαρκές on/off;

Μια σχέση on/off είναι μια επαναλαμβανόμενη κίνηση χωρίς καμία ουσία. Σαν να ανοίγεις και να κλείνεις την πόρτα συνεχώς, χωρίς ποτέ να μπαίνεις ή να βγαίνεις. Επιτρέπεις από τη μια να βουλιάζεις στην αναβλητικότητα των αποφάσεών σου και σε γλυκαίνει για λίγο η στασιμότητα κι από την άλλη, σε ταλαιπωρεί αυτό το κενό που ποτέ δε γεμίζει, αυτός ο πόνος που σου ποδοπατά την ψυχολογία και πάει λέγοντας.

Μένεις στο on/off και προσπαθείς να σώσεις ό,τι απέμεινε ζώντας μια διαρκή αυταπάτη πως τα πράγματα κάποια στιγμή θα αλλάξουν. Ψάχνεις διαρκώς να βρεις τα θετικά της σχέσης για να μην τα παρατήσεις και φτάσετε στον χωρισμό. Ανέχεσαι συμπεριφορές που στην πραγματικότητα δε σου αρέσουν, πιάνεσαι από λόγια, όπως, «θα είμαι δίπλα σου σε ό,τι χρειαστείς», «για ό,τι μπορώ να βοηθήσω είμαι εδώ», ενώ στην ουσία ξέρεις καλά πως πουθενά δεν μπορεί να βοηθήσει κι είναι πάντα απών, στην πράξη.

Σε μια σχέση on/off το λάβαρο κρατάει η ανασφάλεια κι έπειτα έρχονται όλα τα υπόλοιπα. Διαρκώς απογοητεύεσαι, όμως συνεχίζεις να επιστρέφεις ενώ πονάς, γιατί πείθεις τον εαυτό σου ότι ως δια μαγείας θα αλλάξει και σπαταλάς όλη σου την ενέργεια πιστεύοντας ότι είναι προτιμότερο να μείνεις εκεί, για να προλάβεις την αλλαγή όταν θα έρθει. Τόσα πέρασες, τώρα να τα παρατήσεις;

Μια γλυκιά κουβέντα για λίγο, λίγες στιγμές χαράς, ένα καλό σ3ξ, καλά σερβιρισμένα λογάκια, γίνονται το τέλειο πεζούλι για να αράξεις μέχρι να έρθει η στιγμή να σου μιλήσει και πάλι απότομα, να χαθεί για λίγο ή να πλησιάσει πολύ και να φύγεις εσύ, να γίνει κάτι που θα ταράξει τις ισορροπίες σας και η σχέση να μπει ξανά στο off. Αποστασιοποιημένη στάση, αναπάντητες κλήσεις κι αδιάβαστα μηνύματα, έχει τώρα το μενού. «Όχι τώρα, έχω απίστευτη δουλίτσα, ίσως το βράδυ», «έχω οικογενειακό τραπέζι», κι ένα σορό άλλες δικαιολογίες.

Κι όταν επιτέλους κάνεις μισό βήμα και πεις πως, τέρμα, ως εδώ ήταν, να που ένας από τους δύο ξανακυλά κι επανεμφανίζεται. Επειδή είδε μια ανάρτηση σου σε και σε θυμήθηκε. Επειδή είχες γενέθλια κι αισθανόσουν σε πιο ευάλωτη φάση. Επειδή έβαλες εκείνο το story που έμοιαζει να δείχνει πως κάτι δεν πάει καλά και θέλοντας να δείξεις ενδιαφέρον. Το λαμπάκι του “on” άναψε ξανά.

Άλλη μια επιστροφή, αν και στην ουσία κανείς σας ποτέ δεν έφυγε, με σένα να διαγράφεις, ψέματα, δικαιολογίες και απότομες συμπεριφορές από τον σκληρό σου, λες και προσπαθείς να κάνεις χώρο για καινούριες. Άλλη μια ευκαιρία, ίσως τώρα να πάει διαφορετικά το πράγμα. Πόσες όμως να δώσεις; Πόσες δικαιολογίες ακόμη έχεις να πεις και να σε πιστέψουν; Πόσες φορές θα συνεχίσει ο διακόπτης να ανοιγοκλείνει πριν βραχυκυκλώσει εντελώς; Στην πραγματικότητα, αξίζουν όλες αυτές οι υποχωρήσεις;

Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Μια σχέση βασίζεται σε αμοιβαία έλξη, αλληλοσεβασμό, σε όμορφες κι ειλικρινές συζητήσεις, σε ζεστή και τρυφερή αγκαλιά. Θέλεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που να σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, θέλεις να είσαι ο άνθρωπος που θα εμπνέει ασφάλεια ο ίδιος στη σχέση του, που θα είναι παρών στα όμορφα, στα δύσκολα, στα άσχημα.

Αν νιώθεις πως αυτή η σχέση της αβεβαιότητας, του on/off,  δεν είναι αρκετή για να μπορέσει να σταθεί χωρίς να σας καταστρέφει κάθε λίγο και λιγάκι, το κλειδί για να μπορέσεις να ξεφύγεις και να την τερματίσεις οριστικά, είναι να βάλεις προτεραιότητα την ηθική σου. Αν δε σε γεμίζει αυτό που ζεις, αν δεν μπορείς να το συντηρήσεις, αν σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι κι έχεις ξεχάσει τι σημαίνει να πηγαίνεις παρακάτω, σήκω και φύγε χθες. On κι off στον έρωτα δε χωράνε, εκτός κι αν τον διαστρεβλώσεις τόσο που θα χάσει τη μορφή του. Μα τότε, μπορεί να είναι ό,τι μπορείς να φανταστείς, εκτός από αυτό.