Βρίσκεσαι σε μια σχέση που ως πρόσφατα υποτίθεται ότι σε γέμιζε κι ήταν η ιδανική για σένα, στηριζόσουν σε αυτή κι έκανες μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Ξαφνικά όμως κάτι μέσα σου ξύπνησε και πιάνεις τον εαυτό σου να σβήνει μέρα με τη μέρα κι αυτή η σχέση ξεθωριάζει. Η φλόγα που κάποτε υπήρχε άρχισε να σιγοσβήνει και νιώθεις πως όσες προσπάθειές κι αν κάνεις δεν αναζωπυρώνεται.

Σκέφτεσαι πόσο όμορφα ήταν όλα στην αρχή. Μικρές εκπλήξεις που σου έφτιαχναν την ημέρα και περίμενες πώς και πώς να επιστρέψεις στο σπίτι για να απολαύσετε πράγματα που σας ευχαριστούσαν παρέα ή για να βγείτε βόλτα για ένα ποτό. Δώρα ίσως μικρά αλλά τόσο ξεχωριστά και σημαντικά διαλεγμένα με πολύ μεράκι κι αγάπη και γεμάτα νόημα. Συνοδοιπόροι σε κάθε βήμα ο ένας του άλλου.

Συνειδητοποιείς όμως ξαφνικά πως όλα αυτά σιγά σιγά άρχισαν να σβήνουν πήραν άλλη μορφή. Η ρουτίνα πήρε ρόλο πρωταγωνιστή και μάλιστα προσπαθεί να αποδώσει όσο το δυνατόν καλύτερα μπορεί. Αδιαμφισβήτητα βλέπεις μέσα σου μια αθόρυβη ειλικρίνεια να σου φωνάζει πως όλο αυτό το όμορφο ροζ συννεφάκι που ζούσες, αλλάζει χρώμα και ξεβάφει. Σκέφτεσαι πως ίσως χρειάζεσαι ένα μεγάλο διάλειμμα ή είναι καιρός να προχωρήσεις τη ζωή σου χωρίς το ταίρι σου.

Η καθημερινότητα πήρε μαζί της όλη τη μαγεία που κάποτε είχε η σχέση. Καλείσαι να διαχειριστείς τόσα πολλά στο σπίτι, στη δουλειά, πολλές υποχρεώσεις κι άγχος που σε εξουδετερώνουν. Σε βρίσκει το βράδυ με κουρασμένη ψυχή και σώμα. Έχεις χάσει κάθε νόημα και όρεξή για σ3ξouαλική επαφή σε σημείο που ούτε καν το επιδιώκεις. Οδηγείσαι σταδιακά στο να χάνεις αυτή τη χημεία κι επιθυμία που κάποτε υπήρχε ανάμεσά σας, κι έχεις πάθει οξεία ρουτινίτιδα. Ό,τι κάνεις το κάνεις απλώς και μόνο από συνήθεια.

Μεγάλωσες κι ωρίμασες πλέον κι έχεις άλλα ενδιαφέροντα, σε συναρπάζουν πράγματα εντελώς διαφορετικά από τον άνθρωπό σου και βλέπεις πως δεν ταιριάζετε άλλο. Νιώθεις ότι περνάτε αδιάφοροι ο ένας στον άλλο κι εσύ έχεις διαρκώς τάσεις φυγής. Θέλεις χρόνο και χώρο για σένα και πνίγεσαι. Δε νιώθεις ελευθερία, αντιθέτως κάτι να σε κρατάει πίσω σε όλα. Άρχισες να νευριάζεις με το καθετί και να σε ενοχλούν πράγματα που προηγουμένως είτε τα αγνοούσες είτε ούτε καν τους έδινες σημασία. Και τώρα η ένταση ολοένα και κορυφώνεται, συνεχώς υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ σας κι η ψυχολογία σου είναι στα πατώματα.

Δε βρίσκεις τη δύναμη και το σθένος για να συνεχίσεις. Ίσως να είναι και τα πρώτα σημάδια κaτάθλιψης. Τα δάκρυα απογοήτευσης ρέουν, ξεσπάς εύκολα, έχεις μελαγχολική διάθεση και γενικώς χάνεις τον εαυτό σου. Εσύ που τόσο πολύ πρόσεχες την εμφάνισή σου ξαφνικά παραιτήθηκες και φοράς ό,τι βρεις μπροστά σου. Εσύ το τόσο κοινωνικό πλάσμα, που όλοι είχαν να λένε για τη θετική σου αύρα, δε θες πολλά πολλά με τους ανθρώπους και προτιμάς να κρατάς αποστάσεις.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος όμως το σημαντικό είναι ότι το ‘χεις αντιληφθεί κι αυτό να κρατήσεις. Ότι το αναγνωρίζεις. Ξέρεις πως κάτι πλέον δεν πάει καλά και πως ήρθε η φθορά στη σχέση σου. Δες το σαν μια ένδειξη ότι θες να ξαναβρεις τον χαμένο σου εαυτό. Είδες πως χάνεσαι μέσα από αυτή τη σχέση, βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα και σίγουρα θα προσπαθήσεις να βρεις μια διέξοδο. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να εξαφανιστεί. Ζούσες και πριν τη σχέση αυτή και δεν ήσουν σε αυτά τα χάλια…

Συντάκτης: Ρεβέκκα Κωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά