Γυμνισμός, η απόλυτη ελευθερία

Η άνοιξη ήρθε να μας θυμίσει ότι το καλοκαίρι πλησιάζει κι όλοι ανυπομονούμε για τον ήλιο και φυσικά τη θάλασσα και τις επισκέψεις μας στις παραλίες, έτοιμοι για βουτιές. Γιατί τι είναι άραγε το καλοκαίρι χωρίς βουτιές; Ευτυχώς η χώρα μας είναι γεμάτη από εκπληκτικές ακρογιαλιές και νερά σε όλες τις αποχρώσεις του γαλαζοπράσινου, ιδανικές για ηλιοθεραπεία και κολύμπι. Γιατί όλοι θέλουμε να αποκτήσουμε εκείνο το ηλιοκαμένο δέρμα που μοιάζει τόσο εξωτικό, γι’ αυτό και δαπανάμε ώρες ατέλειωτες κάτω απ’ τον καυτό ήλιο, με την κατάλληλη προστασία και μια παγωμένη μπίρα αγκαλιά.

Παραλίες, λοιπόν, κι αυτό σημαίνει προετοιμασία και κυνήγι στις αγορές για το πιο τέλειο μαγιό. Όχι για όλους, όμως, αφού υπάρχουν κι οι τολμηροί που στη θάλασσα θα φορέσουν το απολύτως τίποτα. Το γυμνό, λοιπόν, αποτελεί ακόμα ταμπού για ορισμένους, η ιδέα της γυμνής σάρκας τους σοκάρει ή τους προκαλεί μια αμηχανία και ντροπή. Γιατί, όμως, απ’ τη στιγμή που δεν υπάρχει κάτι πιο φυσικό απ’ αυτό;

Ακούγοντας «παραλία γυμνιστών» ίσως στο νου αρκετών να ‘ρθει εκείνη η σκηνή με τον Στάθη Ψάλτη και τον Σταμάτη Γαρδέλη στη διαχρονική ταινία «Έλα να αγαπηθούμε, ντάρλινγκ» που αποτυπώνει την τότε ελληνική πραγματικότητα –που δυστυχώς δεν απέχει πολύ απ’ τη σημερινή– και το πόσο ξένο κι ανοίκειο αποτελούσε για την κουλτούρα μας το γυμνό σε μια παραλία. Οι ντόπιοι, λοιπόν, Σταμάτης και Στάθης, πάνε στην απόμερη παραλία για να δουν γυμνά κορμιά, καθοδηγούμενοι απ’ την περιέργειά τους και θεωρώντας πως θα δουν κάτι που θα τους εξιτάρει ερωτικά. Πόσο αμήχανα, όμως, νιώθουν όταν αναγκαστικά θα πρέπει να μπουν μέσα σε εκείνη την κοινότητα χωρίς ρούχα για να αποτελέσουν μέλη της.

Ο γυμνισμός δεν είναι μια αντίδραση, μια επιφανειακή κίνηση εντυπωσιασμού, είναι μια κοσμοθεωρία, μια απενοχοποίηση, μια συνειδητοποίηση πως το γυμνό κορμί δεν είναι προκλητικό, ανίερο, σκανδαλώδες ή χυδαίο, όπως συχνά θεωρείται, αλλά κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αφού έτσι ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο, γυρνώντας επίσης την πλάτη και στον υλισμό και τις κατασκευασμένες ανάγκες μας να αγοράζουμε διαρκώς αγαθά για ντύνουμε το κορμί μας. Για τους γυμνιστές η θέα μιας γυμνής σάρκας δεν αποτελεί ντροπή, ούτε προκαλεί κάποια σεξουαλική διάθεση.

Για να ακολουθήσεις, λοιπόν, αυτή τη στάση ζωής πρέπει σίγουρα να έχεις ενστερνιστεί την άποψη πως δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό και το κατακριτέο σε ένα γυμνό σώμα που περπατάει σε μια παραλία, καθώς αυτό είναι ό,τι πιο φυσιολογικό. Σαφώς και θα πρέπει να ‘χεις αποδεχτεί κι αγαπήσει το κορμί σου με όποια ατέλεια κι αν αυτό έχει και φυσικά να ‘χεις απορρίψει κάθε πονηρή σκέψη απ’ το μυαλό σου.

Έχεις τολμήσει ποτέ να δοκιμάσεις να επισκεφθείς μια παραλία γυμνιστών; Κι αν όχι, γιατί σου φαίνεται τόσο παράλογο κάτι που δεν έχεις ζήσει κι άρα δεν μπορείς να το ξέρεις; Έχετε σκεφτεί γιατί όλες οι παραλίες γυμνιστών είναι πάντα απόμερες και τόσο μυστικά συνδεδεμένες; Γιατί κάποιοι που δεν ακολουθούν τα στερεοτυπικά πρότυπα πρέπει να παραγκωνίζονται στη μέση του πουθενά για να νιώσουν κι αυτοί άνετα; Κατευθείαν θα θεωρήσουμε πως ο τρόπος σκέψης τους έχει κάτι το αιρετικό, θα τους κρύψουμε κάπου και θα προσπαθήσουμε να πείσουμε –κυρίως τους εαυτούς μας– πως αυτό που πρεσβεύουν, το διαφορετικό, το μη συνηθισμένο, έχει κάτι το ανήθικο. Τίποτα, όμως, από αυτά δε συμβαίνει απλά η δική μας χαμηλή αυτοπεποίθηση, η δική μας ντροπή κι η ενοχικότητα που μας κατευθύνει, ο δικός μας συντηρητισμός, η σεμνοτυφία μας κι η σοβαροφάνειά μας μάς οδηγούν στο να τους δώσουμε το ρόλο του κακού, μονάχα για να εξασφαλίσουμε για μας τον ρόλο του σωστού. Επιχειρήστε να μπείτε στην ιδιοσυγκρασία τους, δοκιμάσετε κάτι πριν το απορρίψετε.

Ο γυμνισμός είναι μια ιδεολογία που αγαπάει τον άνθρωπο και το σώμα του. Προσπάθησε ίσως αυτό το καλοκαίρι να ψάξεις για εκείνη την παραλία που είναι στη μέση του πουθενά, να δεις αν σου ταιριάζει αυτή η απόλυτη ελευθερία, πώς είναι η αίσθηση να μη φοράς ρούχα όταν το νερό αγκαλιάζει το κορμί σου, χωρίς κάτι να στέκεται εμπόδιο. Κι ίσως αγαπήσεις το κορμί σου, κατά συνέπεια και τον εαυτό σου, παραπάνω, και το γυμνό ίσως πια να μη σε φέρνει σε τόσο άβολη θέση, να μη σου φαίνεται τόσο ντροπιαστκό.

Σαφώς, στην αρχή από αμηχανία ίσως να γελάσεις, να ντραπείς, αν το τολμήσεις, αλλά ίσως εκεί που φοβάσαι να πας, να ανακαλύψεις και την πιο σου απελευθερωμένη πλευρά σου, τόσο με τους άλλους όσο και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα αγαπήσεις περισσότερο τον άνθρωπο!