Όσο περνάνε τα χρόνια, ακούμε ολοένα και πιο συχνά για διαζύγια. Κι όχι μόνο αυτά που προκύπτουν μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια γάμου, αλλά απ’ αυτά που υπογράφονται μετά από είκοσι ή και τριάντα χρόνια έγγαμου βίου. Πρόκειται για εκείνα τα διαζύγια που όλοι οι τρίτοι αναρωτιούνται τον λόγο που το ζευγάρι χωρίζει σε τέτοια ηλικία. Λες και υπάρχει ένας άγραφος νόμος που αναφέρει ότι είναι παράλογο μετά από τόσα χρόνια να χωρίσει ένα παντρεμένο ζευγάρι, οπότε πρέπει να μείνει μαζί μέχρι το τέλος. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί άνθρωποι ειδικά τα τελευταία χρόνια, αποφασίζουν να ξανά αρχίσουν τις ζωές τους. Κι αυτό πολλές φορές σημαίνει ότι θα τους δεις και με νέους πρωταγωνιστές στη ζωή τους.
Σαν παιδί, αν ζεις ακόμη μαζί τους όταν ξανά ερωτευτούν, θα παρατηρήσεις πως αρχίζουν όντως να φέρονται σαν έφηβοι όταν πρόκειται για έρωτα. Με όλα τα καλά και τα κακά που συνοδεύει η συμπεριφορά ενός εφήβου. Και εδώ υπάρχουν δύο κατηγορίες. Στην πρώτη, ο γονιός θα είναι ο «τυχερός» έφηβος, που βρήκε έναν άνθρωπο και το ενδιαφέρον είναι αμοιβαίο. Έτσι, θα ρίξει τις άγκυρές του στο νέο αυτό λιμάνι και θα ακολουθήσει μια ήρεμη και ισορροπημένη σχέση. Ενώ στη δεύτερη, θα κάνει όλη την άστατη ζωή ενός εφήβου και όλες τις λάθος επιλογές μέχρι να καταλήξει με τον άνθρωπο που του ταιριάζει καλύτερα.
Όποια περίπτωση κι αν υφίσταται από τις δύο, η αντίδραση στο ερέθισμα με τ’ όνομα «έρωτας» θα μείνει κοινή και για τις δύο περιπτώσεις. Θα γίνεις μάρτυρας μυστικών ή φανερών τηλεφωνικών στιγμών και θα τους δεις να περιποιούνται τον εαυτό τους σπιθαμή προς σπιθαμή για ένα ραντεβού. Ξαφνικά το σπίτι θα γεμίσει αρώματα, μουσική και κέφι. Βλέπεις, αυτά φέρνει ο έρωτας όταν σου χτυπάει την πόρτα. Έτσι η δική τους συμπεριφορά προδίδει πως έχουν αφήσει ανέμελο το παιδί που έκρυβαν μες στην ψυχή τους τόσα χρόνια. Κι όταν κάτι το κρύβεις για πολύ καιρό κάνει έντονη την εμφάνισή του στην πορεία.
Κάποιες φορές ίσως και να ξεφύγουν από την τυπική συμπεριφορά του γονιού προς το παιδί. Θα ‘ναι τότε που θα θέλουν να σου μιλήσουν για τον άνθρωπο που έχουν στη ζωή τους και θα θελήσουν να μοιραστούν έναν προβληματισμό ή μια απορία για ένα ζήτημα. Ίσως, να σου αναφέρουν και κάποια προσωπική στιγμή που έζησαν και νιώθουν ευτυχισμένοι. Ή μπορεί και να προσπαθήσουν να κρυφτούν από εσένα. Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν ποτέ δε θα το καταφέρουν. Θες επειδή θα ζείτε στην ίδια εγκεφαλική ηλικία; Θες επειδή κι εσύ τα πέρασες αυτά και τα έχεις πρόσφατα; Πάντως δύσκολα ξεγελά ο γονιός το παιδί του. Εξάλλου, πώς να κρυφτεί; Αφού τα παιδιά τα ξέρουν όλα, όπως λέει και το άσμα.
Εξαιτίας όλων αυτών, ίσως κάποια στιγμή να αρχίσεις να δυσανασχετείς. Δεν είναι για όλους εύκολο να αποδεχτούν τη νέα τάξη πραγμάτων. Όταν έχεις συνηθίσει από μωρό παιδί να βλέπεις τους γονείς σου μαζί και τώρα τους βλέπεις μ’ άλλους πρωταγωνιστές στις ζωές τους, χρειάζεσαι τουλάχιστον χρόνο για να το συνειδητοποιήσεις και να εναρμονιστείς μ’ αυτό. Πόσο μάλλον αν αισθάνεσαι πως δε σε υπολογίζουν ή πως ο νέος έρωτας τους πήρε τα μυαλά και πλέον δε σκέφτονται λογικά και ώριμα. Αυτό που δε σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή και σε κάνει να θυμώνεις και να απογοητεύεσαι με τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά τους, είναι το στάδιο της ζωής στο οποίο βρίσκονται. Οι γονείς σου γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν και όλα αυτά γύρω στην ηλικία των είκοσι με τριάντα. Η μετέπειτα πορεία τους ως σύζυγοι και ως γονείς, τους άλλαξε τα δεδομένα και τους έβαλε σ’ ένα νέο τρόπο ζωής. Κάπου ο προσωπικός χώρος χάθηκε ολοσχερώς, κάπου ξέχασαν και οι ίδιοι τον εαυτό τους και ίσως και κάποιοι χάσανε και το νόημα του «μαζί».
Από αυτούς που χάθηκαν λοιπόν, άλλοι προτίμησαν να ζήσουν συμβατικά και μαζί κι άλλοι να τα γυρίσουν όλα τούμπα και να ξανά αρχίσουν. Το θέμα είναι πως δε θα ξανά αρχίσουν τη ζωή τους από τα τωρινά τους σαράντα και πενήντα. Αλλά θα ψάξουν τον εαυτό και τη ζωή που άφησαν πίσω στα είκοσι και στα τριάντα. Γιατί σκέψου ότι τις μετέπειτα ηλικίες τους, δεν τις έζησαν ως ελεύθεροι, οπότε είναι σαν να γυρνάνε πίσω να συνεχίσουν την πίστα που άφησαν στη μέση. Σαν να προσπαθούν να γεμίσουν εμπειρίες και στιγμές για να ισοσκελίσουν τα χρόνια που νομίζουν ότι έχασαν και δεν έκαναν όλα όσα ήθελαν.
Θα προσπαθήσουν να μάθουν να φλερτάρουν εκ νέου. Γιατί κάπως το ξέχασαν με τα χρόνια, αλλά και γιατί οι εποχές άλλαξαν και νομίζουν πως ο «δικός τους» τρόπος, είναι λίγο παλιομοδίτικος. Κάπου ίσως και να ξεχάσουν τον ρόλο του γονέα. Κι αυτό συνεπάγεται με το να αμελήσουν -ασυναίσθητα- δικές σου ανάγκες. Δεν είναι εσκεμμένο, ούτε δηλώνει ότι έπαψαν να σε αγαπούν. Απλώς όπως και εσύ ψάχνεις να βρεις τρόπους να διαχειριστείς αυτό που ζεις, ακριβώς αυτό προσπαθούν να κάνουν και οι ίδιοι. Και η ριζική μεταβολή από μια κατάσταση σε μια άλλη, είναι δύσκολη υπόθεση.
Όπως και ν’ έχει, οι γονείς σου, πέρα από το «μαζί» που είχες συνηθίσει να βλέπεις για κάποια χρόνια, είναι και δύο ξεχωριστές οντότητες, με «θέλω» και ανάγκες. Κάνουν λάθη και τα ξανακάνουν (μην ξεχνάς ότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης). Κι όλα αυτά μέχρι να βρουν τα δικά τους πατήματα και να κάνουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν. Μπορεί να σου είναι δύσκολο να το αντιληφθείς τώρα, όμως σκέψου πώς θα ήσουν εσύ στη θέση τους και τι αντιμετώπιση θα ήθελες από τους γύρω σου -πόσο μάλλον από τα παιδιά σου. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια νέα αρχή. Έτσι δε λέμε; Ε λοιπόν, αυτή η φράση συμπεριλαμβάνει και τους γονείς.
Αποστασιοποιήσου λίγο από το γεγονός και στάσου και στο όμορφο σενάριο της υπόθεσης. Δεν είναι υπέροχο που ο έρωτας, όποτε κι αν σου χτυπήσει την πόρτα, σου προκαλεί τα ίδια πρωτόγνωρα συναισθήματα ανεξαρτήτως ηλικίας; Δε σε γεμίζει ελπίδα ότι ακόμα και λάθος επιλογές κι αν κάνεις, ακόμα κι αν βρεθείς σ’ έναν γάμο που δεν πάει καλά, ακόμα και αν πρέπει χίλιες φορές να ξανά αρχίσεις, τίποτα δεν τελειώνει; Όλα ανατρέπονται, όλα ορίζονται εκ νέου και όλα ξαναρχίζουν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Νίκη Χατζηευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
