«Γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα». Μια φράση ίσως πολυχρησιμοποιημένη, πάντα επίκαιρη και με πολλές αλήθειες στο νόημά της. Όταν αποφασίσεις να κάνεις μια μικρή οικογένεια με ένα κατοικίδιο κι ειδικά όταν αυτό είναι σκύλος ή γάτα, η ζωή σου αλλάζει τελείως. Οι ευθύνες μεγαλώνουν, το πρόγραμμα διαμορφώνεται, οι ζημιές αυξάνονται κι η καθημερινότητα γεμίζει με εκπλήξεις. Παιχνίδια, γκρίνια, χάδια, πονηριά. Κατά κύριο λόγο πονηριά! Όλα αυτά μέσα σε ένα τριχωτό σωματάκι.

Είναι, λοιπόν, κάτι μέρες, που γυρνάς απ’ τη δουλειά έχοντας τερματίσει τη λειτουργία εγκεφάλου σου, και σκέφτεσαι μόνο το πότε θα ξαπλώσεις στο κρεβάτι, θα ανοίξεις τηλεόραση, θα χαλαρώσεις. Μπαίνεις στο σπίτι και τσουπ, τρέχει γεμάτος χαρά ο τετράποδος φίλος σου να σε προϋπαντήσει. Φιλιά, χοροπηδητά, λίγο κλάμα κι η ουρά έτοιμη να ξεκολλήσει!

Πας να βάλεις τις παντόφλες σου και βρίσκεις μόνο τη μία. Υποψιάζεσαι πως κάτι τρέχει. Ρωτάς που βρίσκεται η άλλη απευθυνόμενος στον τρελαμένο απ’ τη χαρά σκύλο σου. Κι η χαρά σταματάει. Τα αυτιά χαμηλώνουν, η ουρά κρύβεται. Βλέπεις ξεκάθαρα ποιος είναι ο δράστης. Σε πλησιάζει μετανιωμένος, με σκυμμένο κεφάλι κι αρχίζει να τρίβεται στα πόδια σου. Ξέρει πως σε αυτό δεν μπορείς να αντισταθείς. Και πώς να μαλώσεις μωρέ αυτή τη φάτσα με τα θλιμμένα ματάκια που στεναχωριέται για ό,τι κακό συνέβη στις παντόφλες σου;

Και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να θυμώσεις. Απλά προσπαθείς να μην ξεσπάσεις σε γέλια και νομίσει πως σου είναι αστείο το να χάνεις τις παντόφλες. Κι εκείνος κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σε δει να γελάς. Παίρνει κάθε στεναχωρημένη φάτσα που μπορεί να σχηματίσει στη μουσούδα του και κυλιέται ανάποδα στο πάτωμα μέχρι να τον χαϊδέψεις και να γελάσεις.

Κι έρχεται, κάποια στιγμή, η πολυαγαπημένη ώρα του μπάνιου. Δύο αντιδράσεις μπορείς να παρατηρήσεις στο άκουσμα αυτής της λέξης. Η μία είναι ο πανικός. Ο φιλαράκος σου αρχίζει να τρέχει πανικοβλημένος μακριά απ’ το μπάνιο ψάχνοντας κάπου να χωθεί ώστε να μην τον βρεις ποτέ. Καναπέδες, τραπέζια, κρεβάτια, κουβέρτες. Οτιδήποτε μπορεί να τον εξαφανίσει για λίγο. Μπορεί ίσως και να κάνει το νεκρό. Να μείνει ακούνητος για ώρα ώστε να χρειαστεί να τον σύρεις μέχρι το μπάνιο. Και ξεσπάς σε γέλια μην μπορώντας να κάνεις κάτι διαφορετικό.

Απ’ την άλλη, μπορεί ο σκύλος να λατρεύει το μπάνιο. Να του αρέσει να βρίσκεται μέσα στο ζεστό νερό με τη σαπουνάδα και να πλατσουρίζει. Να χαλαρώνει γεμάτος αφρό στη μουσούδα του καθώς του τρίβεις την κοιλίτσα. Ευτυχισμένοι, πραγματικά, οι άνθρωποι που τα σκυλιά τους αγαπάνε το μπάνιο! Όλα πιο εύκολα χωρίς φωνές, φασαρία και πλημμύρες απ’ το τίναγμα τους.

Όπως και να το κάνουμε, όμως, ένα σκύλος είναι πάντα πιο εύκολος στο να τον διαχειριστείς από μια γάτα. Η γάτα είναι πάντα μία και μοναδική. Βλέπεις, είναι ζώο πονηρό απ’ τη φύση του. Είναι αυτή και κανένας άλλος μέσα στο σπίτι, κι εσύ ο μικρός υπηρέτης της!

Μία γάτα θα κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή σου. Μπορεί να τη δεις να ανεβαίνει στο τραπέζι και να πετάει επιδεικτικά ένα-ένα όλα τα πράγματα που έχεις πάνω. Μπορεί να τη δεις, την ώρα που παρακολουθείς τηλεόραση, να ξαπλώσει πάνω της και να κουνάει την ουρά της μπροστά στην οθόνη μόνο και μόνο για να μην ξεχνιέσαι κι ασχολείσαι με κάτι άλλο πέρα από εκείνη.

Όσο περίεργο και να φαίνεται σε κάποιους, και τα ζώα καταλαβαίνουν κι υιοθετούν συμπεριφορές των ανθρώπων. Μαθαίνουν από τις κινήσεις τους και τον τρόπο σκέψης τους. Γίνονται ένα μικρό ομοίωμα. Όσοι έχουν κατοικίδια, καταλαβαίνουν πόσο μοιάζουν με τους σκύλους ή τις γάτες τους. Και είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό το να τα παρακολουθεί κανείς να προσπαθούν να πετύχουν όλα όσα έχουν μέσα στο μικρό μυαλουδάκι τους. Να σκαρφίζονται κάθε λεπτό διαφορετικό τρόπο για να σε κάνουν να γελάσεις και γελώντας εσύ αυτά να συνεχίζουν χωρίς σταματημό.

 

Επιμέλεια Κειμένου Πένης Σίμου: Πωλίνα Πανέρη

Συντάκτης: Πένη Σίμου