Έχεις ξυπνήσει ποτέ απότομα ακούγοντας το όνομά σου να αντηχεί στα αυτιά σου; Έχεις αισθανθεί πως κάποιος κάθεται μαζί σου ή κοιμάται δίπλα σου ενώ δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι μαζί σου; Κανείς τουλάχιστον που να έχει ανθρώπινη υπόσταση. Έχεις νιώσει τη ραχοκοκαλιά σου να ανατριχιάζει και το σώμα σου ολόκληρο να αφυπνίζεται σαν κάποιος να σου ψιθύρισε κάτι στο αυτί; Δέξου την άποψη, πως ίσως να μην είναι τελείως άδειο το σπίτι. Ίσως στο κρεβάτι να μην ξαπλώνει μόνο ένας, ίσως οι ανατριχίλες σου να ανήκουν σε χάδια κι αναπνοές που δεν μπορείς να δεις ή να εξηγήσεις. Ίσως τελικά αυτός ο ψίθυρος στο αυτί να είναι αληθινός, απλά βρίσκεται έξω από τις αισθήσεις σου.
Σίγουρα, αν είχες τη δυνατότητα και δε φοβόσουν τόσο πολύ κάτι που δεν καταλαβαίνεις, θα δοκίμαζες, έστω και μια φορά, να κάνεις ένα ξόρκι. Σίγουρα κάτι σε βασανίζει τόσο πολύ, που θα ήθελες απλά με μια σχετικά απλή διαδικασία και λίγα λόγια να αλλάξει η κατάσταση. Ακόμη κι αν σου έδιναν έτοιμα όλα όσα χρειάζεσαι για να πετύχεις αυτό που θέλεις, δε θα μπορούσες να το πραγματοποιήσεις αν δεν το πίστευες πραγματικά. Αν δεν το έχεις ζήσει έστω και μια φορά στη ζωή σου. Αν δεν το ψάχνεις, δε σε ψάχνει.
Μην απορήσεις αν κάποια μέρα γνωρίσεις κάποιον και σε κοιτάξει περίεργα, εξονυχιστικά. Μην απορήσεις αν σου πει πώς νιώθεις εκείνη τη στιγμή, ενώ μόλις έχετε συστηθεί. Η αύρα σου λέει πολλά σε εκείνους που ξέρουν να τη διαβάζουν. Η αύρα προσαρμόζεται κάθε φορά στη διάθεσή σου. Κόκκινη, γκρι, λευκή, κίτρινη, μωβ. Κι όλα αυτά έχουν πάντα κάτι διαφορετικό να πούνε. Είναι πολλά που κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μάθει πράγματα για εσένα. Τα χαρτιά, το χέρι, ο καφές. Χωρίς όμως όλα αυτά να είναι κατανοητά κι εύκολα για όλους.
Πέρα απ’ αυτά τα σχεδόν καθημερινά πράγματα, που όλοι είναι λίγο πολύ εξοικειωμένοι μαζί τους, υπάρχουν κι εκείνα που γίνονται κρυφά στα σπίτια, μέσα σε δωμάτια χωρίς φως, λίγα κεριά αναμμένα. Υπάρχουν κι εκείνα που σε τρομάζουν αν τα αναγνωρίσεις. Βιβλία πολλών ειδών, γραμμένα σε πολλές γλώσσες και σε κάθε εποχή, γεμάτα λέξεις, φράσεις και διαδικασίες που δεν μπορείς να καταλάβεις. Που φοβάσαι να εμπιστευτείς.
Αν ψάξεις, όμως, θα βρεις γύρω σου εκείνους που τα καταλαβαίνουν. Εκείνους που μπορούν να δουν το νόημα κάτω από τις λέξεις που εσύ πασχίζεις να διαβάζεις. Εκείνους που τα βράδια ψελλίζουν φράσεις μυστικά για όσους αγαπούν και κατάρες για όσους απεχθάνονται. Και κανείς δεν μπορεί να πει πως τα ξόρκια είναι καλά ή κακά. Όπου υπάρχει καλό, αυτομάτως, υπάρχει και κακό. Αν δεχτείς το ένα, δέχεσαι και το άλλο.
Δε γίνεται σε αυτόν το μεγάλο κόσμο, τον τεράστιο γαλαξία – και ποιος ξέρει; ίσως στους πολλούς γαλαξίες γύρω μας– να υπάρχουν μόνο όσα γίνονται αντιληπτά μέσα από τις πέντε αισθήσεις. Ο κόσμος θα ήταν βαρετός. Φαίνεται τελικά πως δεν υπάρχουν μόνο όσα μπορείς να δεις, να ακούσεις, να γευτείς, να μυρίσεις και να πιάσεις με τα χέρια σου. Είναι και κάποιες καταστάσεις που δε χρειάζεται να τις αισθανθείς στο δέρμα σου για να τις νιώσεις, που γεύεσαι τα συναισθήματα που σου προκαλούν, σαν να είναι καραμέλα. Που ακούς, αλλά ίσως δεν βλέπεις. Που μυρίζεις κάτι ξεχασμένο μέσα στο χρόνο να περιφέρεται γύρω σου, απλά και μόνο επειδή το νιώθεις.
Έχεις ακούσει για στοιχειωμένα μέρη αλλά ποτέ δε θέλησες να πιστέψεις σε κάτι το οποίο ξεπερνά τη λογική σου. Όλοι έτσι ξεκίνησαν, κάποιοι έμαθαν κάτι από αυτό. Και δε χρειάζεται να επισκεφτείς ένα στοιχειωμένο μέρος για να αισθανθείς μια παρουσία που δε βλέπεις. Μπορεί να τη νιώσεις στο σπίτι σου, στην καφετέρια, στη δουλειά σου. Δε λέω πως όλα θα είναι σαν μια ταινία τρόμου που τα έπιπλα μετακινούνται μόνα τους και οι συζητήσεις πάνε και έρχονται. Το νιώθεις, όμως, μέχρι το κόκαλό σου πως κάτι υπάρχει γύρω σου. Θα μπορούσες να ορκιστείς σε αυτό. Και μπορείς να ελέγξεις την ποιότητά του απ’ το πώς αισθάνεσαι.
Αν μπαίνεις στο σπίτι σου κι όλα σε διώχνουν, αν τα βράδια κοιμάσαι ανήσυχα, αν ο πονοκέφαλος δε λέει να φύγει. Αν, ξαφνικά, έχεις αρχίσει να φέρεσαι περίεργα στον άνθρωπό σου και στους δικούς σου ανθρώπους. Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τις συμπεριφορές τους. Καλοί, κακοί, ήσυχοι, φωνακλάδες. Τα πνεύματα χαρακτηρίζονται από τη συμπεριφορά που έχεις εσύ όταν εκείνα είναι δίπλα σου. Μην τρομάζεις, να θυμάσαι πως πάντα ό,τι μπορεί να έρθει, μπορεί και να φύγει.
Να μη τους φοβάσαι εκείνους που η διαίσθησή τους καταλαβαίνει τέτοια πράγματα. Να τους εμπιστεύεσαι και να τους συμβουλεύεσαι. Να ανοίγεις το μυαλό σου σε οτιδήποτε υπάρχει τριγύρω. Δεν είναι σαν την επιστήμη. Δεν έχουν όλα πείραμα κι απόδειξη. Κάποια πράγματα χρειάζονται μονάχα την εμπειρία σου για να γίνουν αληθινά. Και λόγω των ημερών και του εορταστικού πνεύματος, μιας και η μαγεία περιπλανιέται στους δρόμους, αναρωτήσου αν τελικά κρύβεται κάτι στην ντουλάπα σου ή αν το ρίγος στο σώμα σου δεν είναι απλά επειδή κάνει κρύο. Τώρα σιγουρέψου πως κανείς δεν είναι πίσω σου.
Συντάκτης: Πένη Σίμου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
