Δεν υπάρχει «για λίγο», «όσο βολεύει», «όταν προλάβω». Δεν υπάρχει «σε θυμήθηκα χθες» ή «είχα πολλή δουλειά». Δεν υπάρχει «είσαι σημαντικός αλλά» γιατί όταν υπάρχει «αλλά», τότε απλά δεν είσαι. Υπάρχει ή προτεραιότητα, ή τίποτα. Ο κόσμος είναι γεμάτος από «τίποτα» που νόμιζαν πως ήταν κάτι. Από σχέσεις που ήταν «σχεδόν», από φιλίες που ήταν «όποτε», από ανθρώπους που δε στάθηκαν ούτε λεπτό για να κοιτάξουν πίσω τους και να πουν: «Σε διάλεξα.»
Όταν είσαι προτεραιότητα, δε χρειάζεται να το ρωτάς. Δεν περιμένεις μήνυμα— το έχεις. Δε σκέφτεσαι αν θα σε σκεφτεί— σε σκέφτεται ήδη. Δεν παλεύεις να χωρέσεις σε μια ζωή που δε σε χωράει. Γιατί ο άλλος θα κάνει χώρο. Θα ανοίξει, θα καεί, θα κουραστεί, θα σηκωθεί νωρίτερα, θα κοιμηθεί αργότερα, θα έρθει από την άλλη άκρη της πόλης μόνο και μόνο για να σε δει δύο λεπτά. Όχι γιατί είναι υπερβολή. Αλλά γιατί έχεις σημασία.
Όταν δεν είσαι προτεραιότητα, το νιώθεις παντού. Σε ακυρώσεις της τελευταίας στιγμής. Σε αυτά τα «σε ξέχασα, είχα πολλά στο κεφάλι μου». Σε συζητήσεις που μιλάνε μόνο για τους άλλους. Σε συναντήσεις που διαρκούν όσο επιτρέπει η βαρεμάρα. Σε βλέμματα που δε σε βλέπουν, σε αφιερώσεις που δε σε περιλαμβάνουν. Σε όλα εκείνα τα ναι που είναι όχι μεταμφιεσμένα. Και το χειρότερο; Συχνά πείθεις τον εαυτό σου ότι είναι ΟΚ. Ότι έτσι είναι η ζωή. Ότι όλοι έχουν τις στιγμές τους. Μέχρι να καταλάβεις πως δεν είναι στιγμές. Είναι επιλογές. Και δεν είσαι μία απ’ αυτές.
Αν δεν είσαι προτεραιότητα, είσαι επιλογή ανάγκης. Κάποιος που καλύπτει ένα κενό, κάποιος που γεμίζει χρόνο ανάμεσα στα πραγματικά σημαντικά του. Και δε σου αξίζει αυτό. Δε γεννήθηκες για να είσαι το Plan B κανενός. Δε γεννήθηκες για να είσαι καλύτερος από το τίποτα. Γεννήθηκες για να είσαι το κάτι κάποιου. Το πάντα κάποιου. Το πρώτο και το μόνο σε ένα μυαλό που δε χρειάζεται υπενθύμιση για να θυμηθεί πόσο αξίζεις.
Μάθε να ζητάς αυτό που αξίζεις. Μάθε να φεύγεις όταν δεν είσαι πρώτος. Μάθε να ξεχωρίζεις το «σ’ αγαπώ» που είναι απλώς λέξη, από εκείνο που είναι πράξη. Μάθε να ακούς τις σιωπές. Αυτές λένε πάντα την αλήθεια. Αν δεν είσαι προτεραιότητα, τότε δεν είσαι τίποτα. Κι εσύ δεν είσαι τίποτα. Εσύ είσαι όλα.
Και στα όλα, δε χωράει το «όταν μπορώ». Χωράει μόνο το «είμαι εδώ». Πάντα. Για σένα. Πρώτα.
Συντάκτης: Μάξιμος Mcgrath
