Σε έπεισαν πως δεν μπορείς κι εσύ τα παράτησες

Τίποτα πιο σπουδαίο από το να καταφέρεις να πάρεις εκείνη την ανάσα της τελικής ικανοποίησης, όταν νιώσεις ότι τα έχεις καταφέρει. Κι αυτές οι στιγμές είναι πραγματικά σπάνιες. Για να έρθουν, όμως, χρειάζεται μια μεγάλη προεργασία από μέρους μας, πρακτικά, αλλά και ψυχολογικά. Κατά τη διάρκεια του εκάστοτε εγχειρήματός μας, μάς παρουσιάζονται πάσης φύσεως εμπόδια και «πάντα θα υπάρχει ένας μαλάκας που θα θέλει να μας φέρει σε δύσκολη θέση», όπως έθεσε πολύ σοφά ένας καθηγητής μου. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.

Κάποιοι από εμάς καταφέρνουν να ολοκληρώσουν αυτό το ταξίδι και να φτάσουν στην πολυπόθητη Ιθάκη τους, ενώ κάποιοι άλλοι φαίνεται πως έχασαν μία απ’ τις μάχες ή ακόμη, ξέχασαν να δεθούν στο κατάρτι τους,  όταν τραγουδούσαν οι σειρήνες. Αντικειμενικές δυσκολίες που υφίστανται κι αστάθμητοι παράγοντες που συνήθως δε λαμβάνουμε υπόψιν εξαρχής. Αν είμαστε αρκετά αποφασισμένοι, ξεπερνάμε αυτού του είδους τα εμπόδια και βρίσκουμε τον τρόπο να φανούμε άξιοι των περιστάσεων. Οι θυσίες που αποφασίζουμε να κάνουμε αξίζουν τις δάφνες που θα λάβουμε στο τέλος.

Ανά διαστήματα, έρχονται οι σειρήνες να κάνουν κι αυτές την εμφάνισή τους, λόγια τρίτων, λόγια δικά μας, σκέψεις και συνεννοήσεις που ανεβάζουν την κλίση της ανηφόρας επικίνδυνα. Εννοείται πως οι καλοπροαίρετες παραινέσεις και συμβουλές δεν έχουν να κάνουν μ’ αυτό∙ αντιθέτως, αν μπορεί κανείς να τις αναγνωρίσει, είναι τυχερός που τις έχει!

Κι η ερώτηση, παραμένει μία κι ουσιαστική: Για ποιο λόγο συνεχίζεις και δίνεις σημασία;

Είναι απολύτως κατανοητό ότι όλα όσα ακούς θα γυρίζουν στο κεφάλι σου και θα σου δημιουργούν πολλές σκέψεις, καθώς ενδέχεται να προέρχονται κι από κοντινά σου πρόσωπα, αν όχι από το ίδιο σου ρο κεφάλι και τις παρανοήσεις του λόγω των ανασφαλειών σου. Καλά θα κάνεις να σταματήσεις να τα τρέφεις μικρά τέρατα που με αυστηρότητα και ευλάβεια σου τρώνε ενέργεια, για χάρη των επιδιώξεών σου, αλλά και της καλής ψυχολογίας που πάντα χρειάζεσαι.

Είναι μεγίστης σημασίας να αντιληφθούμε ότι αυτό το ζήτημα δεν αφορά στους άλλους ανθρώπους, αλλά σε εμάς τους ίδιους. Δεν είναι εφικτό να πάψουμε, σε καμία των περιπτώσεων, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτές τις συμπεριφορές. Οι σειρήνες πάντα θα τραγουδούν, όμως όχι και τόσο καλλίφωνα. Άπαξ και τους δώσουμε λίγη παραπάνω απ΄τη δέουσα προσοχή, μόνο να μας βλάψουν μπορούν. Η προσοχή μας δε θα πρέπει να μοιράζεται σε τέτοια ανούσια πράγματα, αλλά να παραμένει στοχευμένη στην εκπλήρωση του στόχου μας. Άλλωστε, ποιος ξέρει καλύτερα από εσένα γι’ εσένα;

Η λέξη κλειδί σε αυτές τις περιστάσεις είναι η διαχείριση και πιο συγκεκριμένα  η διαχείριση καταστάσεων και συναισθημάτων. Αγνοώντας τις σειρήνες και παραμένοντας στον στόχο με επιμονή, έρχεσαι έστω κι ένα βήμα πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι άλλοι μπορούν να λύσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα μόνοι τους. Αυτό οφείλεις να κάνεις κι εσύ για τον εαυτό σου.

Συχνά πέφτουμε στην παγίδα του να επαναλαμβάνουμε μονίμως στο μυαλό μας πως ποτέ δεν είναι αργά, απλά για να επαναπαυτούμε και να μάς χρυσώσουμε το χάπι. Ξεχνάμε ότι δε θα ζούμε για πάντα κι ότι ορισμένες ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται δύσκολα θα μας παρουσιαστούν ξανά ή θα έχουν μεγάλη διάρκεια, ώστε να τις αξιοποιήσουμε μετέπειτα. Όλα εξαρτώνται από το πόσο το θέλει αυτό που θέλει ο καθένας μας. Πολλές ιστορίες, που δεν ανήκουν στη μυθολογία αλλά στην πραγματική ζωή, μας δίδαξαν ότι κάποιες φορές είναι πράγματι αργά για κάποια πράγματα, λόγω έλλειψης ενέργειας, δυνατοτήτων κι άλλων παραγόντων. Γι’ αυτό, ας ξεκινήσουμε το ταξίδι για τις κατακτήσεις μας τώρα που είναι ακόμα νωρίς. Ίσως και να αργήσαμε ήδη, αλλά αν μας παρουσιαστεί μια καλή ευκαιρία, ας μην την αφήσουμε να ξεγλιστρήσει κι αυτή απ’ τα χέρια μας∙ ας την αρπάξουμε από τα μαλλιά! Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τις σειρήνες, αλλά ύστερα οφείλουμε να τις πετάξουμε πίσω, εκεί που ανήκουν.