Από μόνη της η λέξη τελεσίγραφο δηλώνει μια διορία, μια προθεσμία, μια τελευταία ευκαιρία για κάτι που δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί. Η αλήθεια είναι πως όταν την ακούς το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι μια προειδοποίηση, πως κάποιος προσπαθεί να σου βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι, να σε πιέσει να πάρεις μια απόφαση χωρίς να σου δώσει τον χρόνο που χρειάζεσαι να το καλοσκεφτείς. Από μια άλλη όμως το τελεσίγραφο μπορεί να θεωρηθεί σωσίβια λέμβος, αφού δεν είδες το τέλος να έρχεται χωρίς να το περιμένεις, αλλά είχες στα χέρια σου κάτι που να σου δείχνει πως κατά κει πάνε τα πράγματα. Μπορεί τελικά το τελεσίγραφο να σε αφυπνίσει ή μόνο εντάσεις και αμφιβολίες πυροδοτεί;
Καθένας σκέφτεται διαφορετικά. Πώς θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε τι εννοεί ο ποιητής κάθε φορά που δίνει τελεσίγραφο; Αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό, θα έχανε το νόημά της η ποίηση, η λογοτεχνία, τα λογοπαίγνια. Όταν κάτι οδεύει προς το τέλος, πολλές φορές αρνείσαι να το παραδεχτείς ακόμα κι όταν υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες. Το τελεσίγραφο όμως είναι ξεκάθαρο. Ή αλλάζεις ή χωρίζουμε, ή θα προσπαθήσουμε ή δεν πάει άλλο.
Συνήθως αποστολέας είναι εκείνος που έχει κάνει την περισσότερη υπομονή στη σχέση ή εκείνος που έχει μάθει να οριοθετείται. Γι’ αυτόν που θέλει να σώσει κάτι, να φέρει ένα καλύτερο αποτέλεσμα και να σου δώσει να καταλάβεις πως έχετε μια ακόμη ευκαιρία, το τελεσίγραφο συνοδεύεται απ’ την ελπίδα πως μπορεί ν’ αλλάξει κάτι. Αυτός που το δίνει πιστεύει πως αν ταρακουνήσει τα νερά ίσως σου ξυπνήσει αναμνήσεις κι αισθήματα ή έχει αποφασίσει να φύγει από μια κατάσταση που δεν του κάνει καλό, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο τον δυσαρεστήσει, δίνοντας στον εαυτό του το μέγιστο χρονικό διάστημα που είναι διατεθειμένος να περιμένει. Παίζει το τελευταίο του χαρτί λίγο πριν αποδεχτεί το οριστικό τέλος.
Από την άλλη, υπάρχει το ενδεχόμενο ο δέκτης να το θεωρήσει εκβιασμό, μια μορφή απειλής και πίεσης, και τότε τα πράγματα να γίνουν χειρότερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που θίγεται ο εγωισμός όταν κάποιος σε ζορίζει και σου χαλάει τη ζαχαρένια. Δεν είναι όλοι οι καπετάνιοι καλοί στις τρικυμίες και τις φουρτούνες και καμιά φορά δεν ξέρουν πώς να τις διαχειριστούν. Ο φόβος του να χάσεις κάτι, το στρίμωγμα που δίνει το τελεσίγραφο, σε κάνει να βγαίνεις εκτός εαυτού και να μην μπορείς να δεις καθαρά. Η διαδικασία που σε δυσκολεύει φυσικά υπόσχεται να οδηγήσει στη λύση ενός προβλήματος που αιωρείται και αποφεύγεις επιδεικτικά ν’ ασχοληθείς μαζί του. Οι επιλογές δεν είναι πολλές -ή αποφασίζεις να κάνεις κάτι για ν’ αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση ή μένεις παρέα με τον εγωισμό σου και χάνεις το παιχνίδι.
Θέλει δύναμη ψυχής να δώσεις τελεσίγραφο προσπαθώντας να αλλάξεις κάτι που δε σου αρέσει, με κίνδυνο να τα χάσεις όλα. Όποιος θέλει να φύγει δε δίνει τελεσίγραφα. Σηκώνεται ένα πρωί, σου λέει καλημέρα και μετά από λίγο «χωρίζουμε». Μπορεί να έχει λήξει η όλη ιστορία από καιρό και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή ή να νιώσει σίγουρος για το τέλος χωρίς να μετανιώσει.
Το τελεσίγραφό κρύβει ελπίδα, κρύβει ένα γαμώτο κι ένα γιατί. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αναμονή. Είναι ή τώρα ή ποτέ. Ο έρωτας αξίζει κάθε ρίσκο, αλλιώς χάνεται η μαγεία. Όλα ή τίποτα, λοιπόν, κι ας έχει φτάσει η στιγμή που πρέπει πια ν’ αποφασίσεις!
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
