Όποιος βιάζεται, σκοντάφτει, λένε. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που όλα τα κάνουν γρήγορα. Ανεβάζουν ρυθμούς στο καθετί. Όλα βιαστικά, όπως όπως. Να γίνουν, απλώς για να γίνουν. Δεν περιμένουν να έρθει επί της ουσίας ένα συναίσθημα, να γεννηθεί, να κορυφωθεί. Γρήγορα ερωτεύονται, γρήγορα ενθουσιάζονται κι ακόμη γρηγορότερα ξενερώνουν. Τι έρωτας εξπρές είναι αυτός; Στέκει ως αληθινός, ως επί του πρακτέου υπαρκτός; Ίσως να μπορεί να θεμελιωθεί σαν ένας έρωτας που κράτησε λίγο και μετά πάει, έσβησε η φλόγα. Ίσως πάλι όχι. Ο έρωτας δεν είναι ένα απλό λαμπάδιασμα, που σβήνει γρήγορα κι ανώδυνα. Ο έρωτας δεν είναι γρήγορος, βιαστικός. Ο έρωτας χρόνο δε λογαριάζει. Ζουν κάτι εις βάθος αυτοί που τα κάνουν όλα γρήγορα;

Βλέπουν κάποιον και μπερδεύουν τον ενθουσιασμό, μια γοητευτική εμφάνιση με τον έρωτα. Λένε «ερωτεύτηκα». Και ναι, υπάρχει ο κεραυνοβόλος έρωτας, αλλά δεν είναι ίδιος με τον «γρήγορο έρωτα». Κάποιοι άνθρωποι από την τρελή τους ανάγκη να ερωτευτούν, να νιώσουν αυτό το γεμάτο πάθος έρωτα, επιλέγουν τον πρώτο άνθρωπο που ίσως τους φαίνεται καλή περίπτωση. Μα μπερδεύουν το ενδιαφέρον με τον έρωτα. Κι έτσι όπως όπως δηλώνουν ερωτευμένοι, ενθουσιασμένοι. Γρήγορα εκδηλώνονται, δεν περιμένουν να είναι σίγουροι. Στον κεραυνοβόλο έρωτα η καρδιά χτυπάει τόσο δυνατά που δεν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με το τι θες. Μα όταν κάτι τέτοιο γίνεται γρήγορα, γίνεται με εντολές του μυαλού και όχι της καρδιάς. Κάθε κίνηση, κάθε σκέψη, κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα δεν είναι κάτι αυθόρμητο από καρδιάς.

Θέλουν τόσο πολύ να ερωτευτούν, που βιάζονται. Προσωποποιούν τον έρωτα στα μάτια κάποιου που ίσως να μη θέλουν καν, ίσως να συμπαθούν φιλικά. Μπερδεύουν τη συμπάθεια με τον έρωτα. Ο γρήγορος έρωτας, δεν είναι αληθινός, δεν είναι υπαρκτός. Γι’ αυτό και ξενερώνεις εύκολα και γρήγορα. Λίγο καιρό κρατάει ο ενθουσιασμός, το υποτιθέμενο πάθος και μετά η πλαστή φλόγα σβήνει όσο εύκολα σβήνει και ο αναπτήρας αφού αφήσουμε το κουμπί. Στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό το γρήγορο συναίσθημα το δημιούργησαν μόνοι τους στον εαυτό τους. Δεν το θέλησαν ποτέ. Απλώς προσπαθούν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να ζήσουν έναν έρωτα.

Δεν είναι εις βάθος ένα συναίσθημα επιπόλαιο, που το χειρίζεται το μυαλό. Πηγάζει από την καρδιά και δεν ικανοποιεί μια ανάγκη. Δεν προσπαθεί να γεμίσει ψευδώς κενά. Πλημμυρίζει με πάθος, με αγάπη. Υπολειτουργεί το μυαλό όταν νιώθουμε. Δε σπρώχνει η λογική την κατάσταση. Ό,τι έχει λογική γίνεται μηχανικά και δεν ανταποκρίνεται σε αυτήν την τρέλα που πρεσβεύει ο έρωτας. Δε συμβαδίζει με αυτή την τρελή επιθυμία ενός ερωτευμένου, που χάνεται στα μάτια και τα λόγια του αγαπημένου του. Κι αυτά τα βιαστικά πυροτεχνήματα δεν έχουν ουδεμία σχέση με το απόλυτο βάθος του έρωτα.

Πολλοί άνθρωποι σήμερα τα κάνουν όλα γρήγορα. Μπερδεύουν το γρήγορο γέμισμα του κενού τους κρεβατιού με κάτι τόσο δυνατό όσο ο έρωτας. Γι’ αυτό και γρήγορα τελειώνει η όποια σχέση τους συνδέει με κάποιο πρόσωπο. Γρήγορα και ψευδώς θέλησαν να εκφραστούν, δήθεν να ερωτευτούν, και για εκείνον τον λόγο ακόμη πιο γρήγορα ξενέρωσαν. Ουσιαστικά πίεσαν τον εαυτό τους να νιώσει κάτι, χωρίς να μπορεί ή να θέλει. Προχειρότητες στον έρωτα δεν μπορείς να έχεις. Κι αν γίνεται τότε σίγουρα καταλαβαίνεις από το καρδιοχτύπι το πόσο αληθινός είναι. Τα βιαστικά συναισθήματα καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Γιατί με εκείνον, δεν ξενερώνεις ποτέ.

 

Συντάκτης: Μαριλένα Κοντογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου