Οι άνθρωποι είναι για ν' αγαπιούνται και οι ευκαιρίες για να δίνονται

Εσύ σφάζεσαι με τους φίλους σου; Τσακώνεσαι με τη σχέση σου; Παίζεις ξύλο με τον αδελφό σου; Σου φωνάζει η μαμά σου; Νευριάζεις με το κολλητάρι επειδή ξέχασε κάτι, επειδή είπε κάτι που δεν έπρεπε; Ασφαλώς κι όλα τα προαναφερθέντα έχουν συμβεί! Το μετά από όλα αυτά τα σκηνικά ποιο είναι, αυτό αποτελεί θέμα προς συζήτηση.

Οι ευκαιρίες είναι για να δίνονται και οι άνθρωποι για ν’ αγαπιούνται. Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι το άτομο που σε καίει -ασφαλώς- δεν είναι τέλειο, μπορεί να πνιγεί στα πάθη του, να πει ψέματα, να κρύψει πράγματα, να σε γράψει κάποια στιγμή, να αδιαφορήσει, να νευριάσει, να φωνάξει. Αποτελούν άραγε όλα αυτά αιτίες να διώξεις κάποιον από τη ζωή σου; Εσύ είσαι τόσο τέλειος κι αψεγάδιαστος που η άριστη συμπεριφορά σου δε σου επιτρέπει να συγχωρέσεις τους ανθρώπους που αγαπάς για κάποια ατοπήματα; Τι πάει να πει «μία, δυο στην τρίτη καίγεσαι»;

Δεν υπάρχει όριο συγχώρεσης. Αν κάποιον τον αγαπάς, τον αγαπάς γι’ αυτό που είναι. Τον αγαπάς για όλες εκείνες τις στιγμές που σε έκανε να γελάσεις. Για όλες εκείνες τις φορές που ήταν δίπλα σου στις κρίσεις πανικού που σε έπιαναν. Τον αγαπάς για όλες τις φορές που σε έβγαλε εκτός εαυτού.  Τον έχεις στη ζωή σου για τις αμέτρητες συζητήσεις και τα άπειρα δάκρυα που έριχνες για πάρτη του ή και για κάποιον άλλον κι εκείνος σε άκουγε στωικά, για όλα όσα επένδυσες και συνεχίζεις να επενδύεις.

Όταν αγαπάς, αγαπάς για πάντα. Δεν υπάρχει πολύ και λίγο στην αγάπη. Δεν υπάρχει αγαπώ για έναν μήνα, για δυο χρόνια και μετά δεν αγαπώ. Δεν υπάρχει ξε- αγαπώ! Η αγάπη κάνει κύκλους, όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις. Αν αγαπάς κάποιον, δεν παύεις ποτέ να τον αγαπάς. Αν αγαπάς κάποιον, συγχωρείς. Μοιράζεις ευκαιρίες· άλλωστε η συγχώρεση αναζωογονεί κι εσένα. Τον βοηθάς να βελτιωθεί, συνεισφέρεις ώστε να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Να είσαι περήφανος που τον έχεις στη ζωή σου και βελτιώνεται. Να τον καμαρώνεις. Δεν τα παρατάς ποτέ. Του αποδεικνύεις κάθε μέρα ότι νοιάζεσαι έμπρακτα. Σταθμίζεις τις καλές με τις κακές στιγμές και αντιλαμβάνεσαι πως εσύ χωρίς αυτόν δε γίνεται να ζήσεις. Χωρίς την περίεργη συμπεριφορά του στη ζωή σου νιώθεις ένα κενό που δεν μπορείς να το διαχειριστείς. Δεν τον αφήνεις να φύγει, τον κρατάς, τον βοηθάς, τον αγαπάς!

Αν φύγει κι εσύ μείνεις αδιάφορος, τότε μάλλον δεν τον ήθελες και τόσο στη ζωή σου. Όποιος αγαπά δεν είναι απλώς κάπου εκεί κοντά. Είναι δίπλα αναμφίβολα. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρθηκες και ενδιαφέρεσαι ακόμη να είναι καλά, αλλά δεν τους αγαπάς.

Για τους υπόλοιπους μιλάμε τώρα, τους πολύ σημαντικούς, εκείνους για τους οποίους κάθε μέρα προσπαθείς, κάθε μέρα νοιάζεσαι, κάθε μέρα επικοινωνείς, κάθε μέρα ζητάς συγγνώμη για κάτι που έκανες, που ίσως τους πλήγωσε.  Μην ξεχνάς δεν είσαι τέλειος κι εσύ κάνεις σφάλματα και ίσως τους πονάς πολύ, μα εκείνοι δε σου κάνουν ποτέ παρατήρηση. Η παρουσία σου στη ζωή τους είναι αρκετή για να μη δώσουν βάση σ’ αυτά σου τα λάθη.

Άνθρωποι που σ’ αγαπούν αληθινά, άνθρωποι που αγαπάς αληθινά δεν πρέπει να λείπουν από τη ζωή σου. Δεν πρέπει να απουσιάζουν (όσο κι εσύ αντίστοιχα) από τις επιτυχίες, από τις αποτυχίες σου, από τις λύπες και από τις χαρές σου. Μόνο αυτοί σε νοιάζονται πραγματικά και δεν εγκαταλείπουν ό, τι κι αν μάθουν ό, τι κι αν ακούσουν, γιατί σ’ έχουν κοιτάξει στα μάτια, γιατί έχετε μιλήσει πόσες φορές και τους ξέρεις όσο καλά σε ξέρουν κι αυτοί. Μην αφήνεις εγωισμούς και πείσματα να σε κρατούν μακριά από εκείνους που μαζί τους πέρασες τις πιο σκληρές στιγμές και τις πιο μεγάλες χαρές. Ό, τι είμαστε, είναι οι άνθρωποί μας.