Όταν αρχίζει μια σχέση κανένας από τους δύο δε σκέφτεται τον χωρισμό. Συνήθως τα δύο άτομα ζουν στο ροζ συννεφάκι τους μέχρι να ‘ρθουν οι πρώτες μπόρες κι από ροζ να γίνει γκρίζο. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Δύο άτομα νιώθουν έρωτα, επαναλαμβάνω, έρωτα όχι αγάπη. Τώρα θα μου πείτε, ποια είναι η διαφορά; Κι όμως η διαφορά είναι μεγάλη. Διότι στον έρωτα υπάρχει έλξη μεταξύ δύο ανθρώπων με έντονο πάθος. Υπάρχει κι ο έρωτας με την πρώτη ματιά όπου βλέπεις τον άλλον χωρίς να τον ξέρεις κι απλά κάτι κουμπώνει στον εγκέφαλό σου. Ναι, ίσως το είπαμε κάποτε. Η αγάπη όμως είναι ένα συναίσθημα πιο αγνό κι όχι παροδικό όπως ο έρωτας, όταν αγαπάς κάποιον σημαίνει πως έχεις αναπτύξει συναισθήματα βαθιά ριζωμένα που διατηρούνται στο πέρασμα του χρόνου. Πότε φεύγει ο έρωτας; Κανείς δεν ξέρει ακριβώς.

Πολλές φορές όταν ο ένας τουλάχιστον από τους δύο καταλάβει πως ο έρωτας έσβησε δεν τερματίζει τη σχέση, γιατί δίνει μάχη μέσα του προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του πως πέρασε πολλά μ’ αυτό το άτομο και είναι κρίμα αφού το αγαπά. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως για κάποιον που νιώσαμε έντονο πάθος, όταν αυτό φύγει, μένει αγάπη, αλλά το να μένεις χωρίς να νιώθεις έρωτα πολλές φορές οδηγεί στην απιστία.Ψάχνεις αυτό που σου λείπει αλλού, χωρίς όμως να βάζεις ένα τέλος.

Αν εσύ αποτελείς το τρίτο πρόσωπο ή το άτομο που απάτησες πρέπει να το πεις; Το «θύμα» πρέπει να το μάθει; Κι αν πληγωθεί; Όπως και να εξελιχθεί το πράγμα, κανένας δεν τη βγάζει καθαρή. Άρα αν κάνεις την κουτσουκέλα να έχεις το θάρρος να την παραδεχθείς και να ζητήσεις συγνώμη. Δε σε κάνει αδύναμο το να ζητήσεις συγνώμη, αλλά το να μη ζητάς. Θράσος έχουμε όλοι, θάρρος όμως ελάχιστοι. Αν τώρα είσαι το τρίτο πρόσωπο ξέροντάς το ή από άγνοια, η συμβουλή μου είναι να μην αναμιχθείς. Κράτα απόσταση, έκανες το λάθος αλλά δεν είναι δική σου δουλειά να καθαρίσεις.

Μέσα μας πολλές φορές νιώθουμε ένα προαίσθημα ότι κάτι είναι λάθος αλλά ταυτόχρονα μας διακατέχει αυτή η δίψα της επιθυμίας να το κάνουμε, χωρίς να υπολογίσουμε τις συνέπειες ούτε για εμάς ούτε για τους άλλους ανθρώπους. Φαντάσου να απατήσεις αλλά να μην το είπες ποτέ, να χωρίσεις και να ξέρεις πως ακόμα τρέφει συναισθήματα για σένα. Μπορείς να κοιμάσαι το βράδυ;

Το πιο εύκολο για όλους μας είναι να εξαφανιστούμε, αλλά όχι και το πιο σωστό. Επομένως σ’ αυτό το παιχνίδι του έρωτα εκτιμάτε περισσότερο η ειλικρίνεια, η οποία όλοι ξέρουμε πως κάποιες φορές μπορεί να πληγώσει αλλά καλύτερα να πληγώσεις για μια στιγμή παρά για μία ζωή.

Σιγά-σιγά ό,τι και να έγινε, όσα και να περάσαμε ο πόνος αρχίζει να ξεθωριάζει. Μπορεί να περάσαμε όλοι τη φάση που νιώθαμε πως βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, αλλά πάντα εμφανιζόταν κάτι να μας τραβήξει προς τα πίσω και να βρούμε τη χαμένη χαρά μας. Πολλοί επίσης νιώθουμε πως τίποτα δε θα πάει καλά στο τέλος. Κοίτα να δεις όμως που η ζωή, η άτιμη, πάντα καταφέρνει και το γυρνάει. Αρκεί να την εμπιστευτείς.

Συντάκτης: Μαρία Ιωάννου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου