Τα εύκολα δεν μαγνητίζουν

Σου αρέσουν οι προκλήσεις; Για κάποιους μια ενδιαφέρουσα πρόκληση είναι ένας στόχος προς κατάκτηση και οτιδήποτε σταθεί εμπόδιο είναι απλώς ο βαθμός δυσκολίας που θα κάνει την διαδρομή πιο ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που βλέπουν μια πρόκληση ως ένα πρόβλημα που πρέπει να βρουν τρόπο να ξεπεράσουν. Σε γενικές γραμμές όμως οι περισσότεροι τρελαινόμαστε για μια προκλήσεις. Μας εξιτάρει η αδρεναλίνη που μπορεί να προσφέρει και η ικανοποίηση της κατάκτησης του στόχου.

Είναι ο βασικός λόγος που όταν ήμασταν μικροί και πηγαίναμε διαβασμένοι στο σχολείο, θέλαμε να απαντάμε σε όλες τις δύσκολες ερωτήσεις. Θέλαμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε, ότι δεν είμαστε μόνο για τα εύκολα, αλλά για κάτι παραπάνω. Ότι βρισκόμαστε υψηλότερα από το μέσο όρο. Είναι ο λόγος που όταν παίζαμε μπάλα στις αλάνες χαιρόμασταν μεν όταν βάζαμε γκολ σε άδειο τέρμα αλλά τρελαινόμασταν όταν βάζαμε γκολ από τη σέντρα και με καλό τερματοφύλακα. Είναι ακόμη ο λόγος που σε πολλούς αρέσει να λύνουν γρίφους και sudoku.

Τι γίνεται όμως όταν μιλάμε για τον έρωτα;

Τα πράγματα δεν αλλάζουν ούτε σε αυτή την περίπτωση. Όση πρόκληση αποζητάει κάποιος στην καθημερινότητά του, άλλη τόση χρειάζεται και στον έρωτα. Υπάρχουν οι άνθρωποι που αρέσκονται να βρίσκουν τα πάντα έτοιμα και στο πιάτο τους. Αυτοί είναι οι τύποι που και στην επιλογή συντρόφου θα διαλέξουν την εύκολη λύση. Κάποιον που μπορούν να κατακτήσουν χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Από την άλλη υπάρχουν και οι άνθρωποι που όσο μεγαλύτερη η πρόκληση, τόσο πιο δυνατή η καψούρα που την ακολουθεί.

Όταν κάτι είναι εύκολο δεν έχει την τάση να μαγνητίζει. Ό,τι και αν είναι αυτό. Μια εύκολη σχέση, ένας εύκολος άνθρωπος, μια εύκολη κατάσταση. Δεν μπαίνει το μυαλό σε διαδικασία προσπάθειας, οπότε και εκείνο με τη σειρά του αδιαφορεί παντελώς για ό,τι βρίσκεται απέναντί του και ξεκινάει να αποζητάει την ικανοποίηση μέσω επίτευξης του στόχου με τρόπο διαφορετικό.

Από την άλλη όταν κάτι απαιτεί προσπάθεια, το μυαλό μας αναγκάζεται να μπει στη διαδικασία να βρει λύση στο «πρόβλημα» που έχει προκύψει. Αρχίζουμε να αναλύουμε, να αφιερώνουμε κάμποσες ώρες μέσα στη μέρα μας με την σκέψη μας κολλημένη εκεί. Αρχίζουμε να το συζητάμε με φίλους και να εξετάζουμε διάφορα ενδεχόμενα άλλοτε με μία κούπα καφέ στο χέρι, άλλοτε με ένα ποτήρι κρασί.

Ακόμα κι αν η όλη κατάσταση ξεκίνησε σαν κάτι χαλαρό, ένα απλό φλερτ ή ακόμη και ένα αστείο, η διαδικασία στην οποία μόλις υποβληθήκαμε άλλαξε τα δεδομένα. Όταν κάτι τρυπώνει στο μυαλό σου με τέτοιο τρόπο συνήθως το κάνει για να φωλιάσει και να μείνει εκεί. Και όσο εσύ του δίνεις περισσότερο χώρο στο κεφάλι σου, τόσο αυτό θα απλώνεται σαν γάτα μπροστά από τζάκι.

Μην ξεχνάς, δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι μεγαλύτεροι έρωτες στην ιστορία ήταν οι απαγορευμένοι. Ήταν αυτοί που χρειάστηκαν προσπάθεια για να τα καταφέρουν. Που έπρεπε να ξεπεράσουν εμπόδια που στα μάτια άλλων έμοιαζαν ανυπέρβλητα. Οι έρωτες αυτοί, που τράφηκαν από την ανάγκη τους να πάνε κόντρα σε όλους και σε όλα. Που όσο άκουγαν «μη» και «όχι» τόσο εκείνοι δεν άκουγαν κανέναν και φώναζαν τα πιο δυνατά τους «ναι».

Για αυτό άλλωστε μείναν και στην ιστορία. Γιατί μας έβαλαν στη διαδικασία να τους θαυμάσουμε για το σθένος που έδειξαν. Να αναρωτηθούμε αν εμείς θα είχαμε τα κότσια να κάνουμε το ίδιο. Αν και πολλοί είναι αυτοί που πλέον δεν αναρωτιούνται. Ξέρουν. Ξέρουν, γιατί όταν βρέθηκε η πρόκληση μπροστά τους την αποδέχτηκαν, αποδεικνύοντας σε όλους ότι τα δύσκολα είναι τα πιο υπέροχα γιατί τελικά δεν είναι ακατόρθωτα.