Στη ζωή μου έχω μάθει να περπατάω πάνω στα δικά μου βήματα. Να τραβάω δρόμους που οι άλλοι μου λένε να μην τολμήσω ν’ ακολουθήσω ποτέ. Συνήθισα και γυρίζω πια το κεφάλι στο «επιπόλαιη» -έχει χρόνια που κάποιοι αντικατέστησαν μ’ αυτό το όνομά μου. Γυρίζω το κεφάλι ενστικτωδώς, λοιπόν. Από την άλλη πλευρά. Και πάω γι’ άλλα.
Ούτε που ξέρω πόσο ήμουν όταν ο πατέρας μου με αποκάλεσε για πρώτη φορά «αντάρτη», μα είναι σαν να τον ακούω ακόμη και τώρα ξεκάθαρα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν αμφισβητίας απέναντι στα λόγια των τρίτων. Όχι από στείρα αντίδραση. Αλλά επειδή ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι μου ταιριάζει να καταπίνω αμάσητες ξένες γνώμες κι αντιλήψεις, λες και στερούμαι δικής μου προσωπικότητας.
Αν θέλεις να με κάνεις να βγω από τα ρούχα μου -πράγμα όλο και σπανιότερο όσο μεγαλώνω- δοκίμασε να μου κάνεις κατήχηση οποιουδήποτε είδους. Προσπάθησε να μου περάσεις, έστω και με τη μορφή συμβουλής, οποιαδήποτε γνώμη ή στάση ζωής περιμένοντας από μένα τελικά να «λογικευθώ» και να την ακολουθήσω.
Κάπου εκεί, ο άλλος μου εαυτός θα κάνει τη θεαματική του εμφάνιση και στην καλύτερη περίπτωση θα σου γυρίσει την πλάτη επιδεικτικά δίχως πολλά-πολλά. Θα φροντίσω, μάλιστα, να μην ξανατρακάρουμε ποτέ ο ένας τον άλλον για να έχουμε και οι δύο το κεφάλι μας ήσυχο.
Θες να σου πω ένα μυστικό επίδοξε καλοθελητή, συμβουλάτορα της κακιάς ώρας; Δεν κατέχεις την απόλυτη αλήθεια, ούτε είσαι αλάνθαστος. Δε μ’ ενδιαφέρει ποιο κόμπλεξ σε έχρησε απέναντι στον εαυτό σου mister perfect, αλλά προσγειώσου κι άραξε γιατί σ’ αυτό το χωριό, το δικό μου, οι επιβολές και οι υποδείξεις δε θα σου πω πού γράφονται.
Όχι, δεν είμαι κανένα απόλυτο αγύριστο κεφάλι που δεν επιδέχεται καλοπροαίρετες συμβουλές από δικούς του ανθρώπους. Ίσα-ίσα με την απολυτότητα έχω τσακωθεί και φυσικά γουστάρω να ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι που με νοιάζονται. Είμαι έτοιμη να τους ακούσω, να μάθω από αυτούς.
Αν όμως θέλεις να με χάσεις, ένας καλός τρόπος είναι το να μου υποδεικνύεις συνεχώς πώς να φέρομαι. Ναι, θα σε ακούσω, θα σκεφτώ όσα έχεις να μου πεις αλλά ως εκεί. Είναι δική μου δουλειά στο τέλος τι θα κάνω.
Πίστεψέ με, όταν θέλω κάτι δεν υπακούω ούτε καν στον ίδιο μου τον πατέρα κι εκεί να δεις συναίσθημα που παίζει κι από τους δυο μας. Εκείνος ήταν που μου έμαθε να ακούω κι όχι να υπακούω εξάλλου. Οπότε για να μην ελπίζεις άδικα, συμμόρφωση από μέρους μου δε θα δεις ούτε στο όνομα του όποιου συναισθήματος. Θα κάνω αυτό που μου λες μόνο αν αρέσει σ’ εμένα πάνω και πριν απ’ όλα. Αν όχι, αντίο σας και καλή καρδιά.
Απόδειξη για το οτιδήποτε αποτελεί μονάχα η δική μου πράξη και κίνητρο μόνο η δική μου θέληση. Αν σκοπεύεις να μου κάνεις παράσιτα, άρον τις «καλές σου προθέσεις» και περιπάτει σε άλλες πολιτείες που θα είναι έτοιμες να σε υποδεχτούν ως φωτεινό παντογνώστη για να κάνεις και το κομμάτι σου.
Δεν έχω μέσα μου χώρο για ανθρώπινες πυξίδες και κατηχητικά. Ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι για μένα θέλω να ζήσω εγώ, δε βάζω αντιπροσώπους στο σβέρκο μου. Εγώ θα στοχεύσω, εγώ θα πατήσω σκανδάλη, εγώ θα πετύχω, εγώ θα αποτύχω, εγώ θα μάθω να τσακίζομαι και να σηκώνομαι πάλι, εγώ θα γευτώ ό,τι όμορφο καταφέρω κι εγώ θα επωμιστώ μία-μία όλες τις χλαπάτσες των στραβοπατημάτων μου. Των δικών μου στραβοπατημάτων που θα είναι κι αυτά τιμή μου και καμάρι μου. Γιατί όχι άλλωστε; Κάτι θα μου έχουν μάθει στον τελικό απολογισμό κι εκείνα.
Για να στο κάνω ακόμη πιο λιανά, δηλώνω τρελά ερωτευμένη με τη ζωή μου. Είναι η ερωμένη μου. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα άφηνα ποτέ την ερωμένη μου στα χέρια σου, λοιπόν; Είτε θέλω να τη μάθω, είτε θέλω να την πάρω αγκαλιά, είτε θέλω να την πηδήξω για να γουστάρουμε και οι δύο, με τι είδους ηλίθια παράνοια για οδηγό θεωρείς ότι θα σε άφηνα ποτέ να έχεις λόγο σε κάτι από όλα τα παραπάνω;
Δεν ξέρω αν συνεννοηθήκαμε εν τέλει, όμως πρέπει να σου πω ότι όντως πρόκειται για προσωπική επίθεση το παρόν κείμενο και πάρε το όσο στραβά θέλεις. Το είδος σου αυξάνεται και πληθύνεται μέρα με τη μέρα, ξέρει να μασκαρεύει το πατρονάρισμα σε ενδιαφέρον υπό τη σκέπη μιας ξιπασμένης, γιαλαντζί ανωτερότητας και προσπαθεί να κάνει τους άλλους να νιώσουν αχάριστοι που δεν το εκλαμβάνουν ως τέτοιο.
Για κακή σου τύχη, κάποιοι από εμάς είμαστε εκπαιδευμένοι να ξεχωρίζουμε όσους στ’ αλήθεια μας συμβουλεύουν από πραγματικό ενδιαφέρον κι όχι από ψωνιλίκι. Ποιοι σέβονται τη διαφορετικότητά μας χωρίς να στοχεύουν σε τυφλή υποταγή και ποιοι έχουν μάθει να υποδεικνύουν τεχνηέντως τις προσωπικές τους απόψεις ως τον μοναδικό σωστό τρόπο ή δρόμο.
Τη μεγαλομανία σου και την κοπτοραπτική σου εκεί που σε παίρνει. Σε μένα δεν ήρθε ακόμη η ώρα να πάρεις τα μέτρα ώστε να χωράω στα κουτάκια σου. Δεν έχω πεθάνει, αν με πιάνεις.
Eπιμέλεια Κειμένου Έλλης Πράντζου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
