Την ομορφιά ίσως και να μπορεί κανείς να την περιγράψει κάπως. Ίσως να μην είναι αδύνατον το να προσδιορίσεις κάτι που θεωρείται όμορφο αντικειμενικά. Εκεί που θα βρεις τα σκούρα είναι όταν θα τύχει να προσπαθήσεις να δώσεις έναν σαφή προσδιορισμό για το τι είναι τελικά ελκυστικό. Διότι –παραδόξως ίσως– δε συνάδει πάντα η γοητεία που καθιστά κάποιον ελκυστικό, με την ομορφιά. Ακόμη κι αν αυτή η τελευταία προσεγγίζει εκείνο που κάποιοι θα πούνε αντικειμενικότητα. Αν κάτι τέτοιο τελικά υπάρχει.

Η ελκυστικότητα δεν έχει να κάνει με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου. Δεν εκφράζεται μέσα από ένα αψεγάδιαστο πρόσωπο ούτε της αρκεί ή της χρειάζεται ένα σώμα μοντέλου για να υπάρξει. Ως εδώ καλά. Τα έχουμε ξανακούσει αυτά, θα μου πείτε και δε θα έχετε άδικο. Το θέμα είναι πως όσες φορές κι αν ακούσει κάποιος αυτό που κατά βάθος θα καταλάβει κάποτε πως μάλλον ισχύει, δεν είναι απαραίτητο να το κάνει και κτήμα του ή να το εφαρμόσει.

Ό,τι συνήθως καθιστά έναν άνθρωπο ελκυστικό -ή αγγλιστί sexy- είναι κάτι άυλο που είτε το ονομάσει κανείς αύρα είτε ενέργεια είτε αέρα, πηγάζει όντως κυρίως από μέσα του γι’ αυτό και δύσκολα εντοπίζεται. Η αυτοπεποίθηση που αποτελεί βασικό συστατικό της όλης υπόθεσης δε σχετίζεται απαραίτητα με το κατά πόσο κάποιος έχει αγαπήσει τα θετικά του χαρακτηριστικά. Το να αγαπήσεις στον εαυτό σου κάτι που θεωρείς καλό είναι τουλάχιστον στοιχειώδες. Σαφώς και είναι πολύ σημαντικό να έχεις εντοπίσει τα προτερήματά σου, αλλά ρόλο κλειδί τελικά στο θέμα γοητεία αποτελούν κατά βάση τα ελαττώματά μας.

Στήσε την πάρτη σου στον τοίχο και ξεγυμνώσου. Βρες όλα εκείνα που δε γουστάρεις πάνω σου κι όσα δεν καταφέρεις ν’ αλλάξεις υπόταξέ τα. Να είσαι όμως ειλικρινής. Γνώρισέ τα, κάνε τα δικά σου, απενοχοποίησέ τα, παραδέξου τα και -το σημαντικότερο- βγάλε τα στο φως να τα δούνε οι άλλοι.

Όσα σε αποδυναμώνουν είναι όσα προσπαθείς να κρύψεις. Όσα από ανθρώπινες φυσιολογικές «ατέλειες» μετατρέπονται από δική σου ανασφάλεια σε κόμπλεξ και σε τρώνε. Αυτά είναι που ο κόσμος θα βλέπει εντονότερα σε σένα γιατί όσα προσπαθούμε να πνίξουμε, φωνάζουν πιο πολύ.

Αντί να προσπαθείς να πείσεις τους άλλους ότι είσαι κάτι άλλο από αυτό που όντως είσαι, δοκίμασε απέναντί τους την αφοπλιστική ειλικρίνεια σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου. Αν παραδεχτείς πρώτος εσύ τα στραβά σου δε θα έχεις αφήσει τίποτε πρόχειρο στους άλλους αν ποτέ θελήσουν να σε μειώσουν. Με τον τρόπο αυτόν αφοπλίζεις όσους καλοθελητές έχουν σκοπό να σε επηρεάσουν περαιτέρω αρνητικά, αφού το πιθανότερο είναι πως θα ξενερώσουν παρατηρώντας ότι δε σε ενοχλούν τα πυρά τους. Κι όχι απλώς δε σε ενοχλούν, αλλά περνώντας σε ένα επόμενο επίπεδο μπορείς να το διασκεδάζεις κιόλας.

Έχεις, για παράδειγμα, φοβία σε κάποιον τομέα και δεν έχεις καταφέρει να ξεπεράσεις αυτόν σου το φόβο; Από το να κοσκινίζεις σαράντα χρόνια τα ψέματα που θ’ αρχίσεις να τσαμπουνάς από δω κι από κει ευελπιστώντας να μην το καταλάβει κανείς, τόλμα να πεις «αυτό το φοβάμαι» χωρίς κανένα δισταγμό ή επιφύλαξη. Το ίδιο ισχύει για κάθε σου «ελάττωμα» μιας και εξουδετερώνεται αυτομάτως ως πιθανό αντικείμενο υποτίμησης με το που τολμάς εσύ ο ίδιος να το φέρεις στην επιφάνεια περήφανα κι αγέρωχα σαν να μην τρέχει τίποτε. Γιατί πραγματικά δεν τρέχει τίποτε.

Και μόνο βασιζόμενοι στην ανθρώπινή μας υπόσταση μπορούμε να πούμε ότι είναι μάλλον ακατόρθωτο να εντοπίσουμε έναν τέλειο άνθρωπο εκεί έξω. Πριν προσπαθήσεις να κρύψεις από ντροπή, λοιπόν, κάτι που θεωρείς στραβό πάνω σου, ακόμη κι αν όντως είναι, θυμήσου ότι ο πρώτος που θα σπεύσει να σου το χτυπήσει έχει εξίσου σοβαρά ελαττώματα τα οποία πιθανότατα προσπαθεί να κρύψει με τη σειρά του τονίζοντας των άλλων.

Πλήρως συνειδητοποιημένος πια γύρω απ’ το τι παίζει τελικά με το μυστήριο που λέγεται εαυτός σου, αγαπώντας τον με τα κουτσά και τ’ ανάποδά του, βλέπεις ότι η γοητεία σου κάπως έτσι χτυπάει πλέον ταβάνι. Είναι απλό. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε τα τρωτά σημεία του είναι μας τόσο πιο εύκολο μας είναι να τα διαχειριστούμε. Κι αυτό από μόνο του εκπέμπει σιγουριά.

Αρκεί, βέβαια, να μη μείνεις στη θεωρία διότι το πιο δύσκολο κομμάτι μετά τη συνειδητοποίηση είναι η εφαρμογή. Γι’ αυτό και πολλά απ’ τα κλισέ που ακούμε καθημερινά γύρω μας δεν είναι παρά φράσεις που ενώ έχουμε βαρεθεί να συναντάμε μονίμως μπροστά μας, εντούτοις στην πράξη δεν ευδοκίμησαν ποτέ.

Όλη τη δουλειά θα την κάνει ο εαυτός σου, φυσικά, κι αυτό το κατεβατό που μόλις διάβασες δεν είναι ούτε απόσπασμα βιβλίου αυτοβελτίωσης ούτε η ανακάλυψη της πυρίτιδας στον τομέα ελκυστικότητα. Στο τέλος της ημέρας είσαι εσύ κι εσύ κι όταν αυτό το αξιοποιήσεις αντί να σε τρομάζει θα έχεις κάνει ένα βήμα προς την ακαταμάχητη γοητεία που κρύβεις μέσα σου. Ακόμη κι από σένα τον ίδιο.

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη