

Δεκάδες τα άρθρα και οι τοποθετήσεις τις τελευταίες μέρες αναφορικά με το ζήτημα της έκτρωσης. Πολλοί, βέβαια, που έχουν τοποθετηθεί μέχρι στιγμής δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα. Άτομα που δεν έχουν βασικές γνώσεις ψυχολογίας, νομικής, βιολογίας και αυτοδιάθεσης του σώματος επέλεξαν να εκφράσουν την άποψή τους δίχως να υπολογίζουν τις επιπτώσεις. Ακούστηκε και η φράση η γυναίκα να γεννήσει και να πετάξει το παιδί, λες και το παιδί και η γυναίκα είναι σκεύη μιας χρήσης, ή πως το παιδί ενός βιασμού αντιστοιχεί στο κάρμα της γυναίκας που το κυοφορεί.
Ανάμεσα σε όλες τις τοποθετήσεις, όμως, και σαν φως μέσα στο σκοτάδι, ξεχωρίζει η τοποθέτηση της Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση. Μια γυναίκα που έχει προσωπική εμπειρία στο ζήτημα με τη διακοπή της κύησης όταν ήταν 15 ετών. Γνωστή για την ειλικρίνειά της και τον ανοιχτό διάλογο γύρω από τη μητρότητα και τα δικαιώματα των γυναικών, εξηγεί τα αυτονόητα, έχοντας βιώσει θέματα γονιμότητας στο παρελθόν και σίγουρα μη μιλώντας εκ του ασφαλούς.
Με τεκμηριωμένο λόγο αναφέρει πως το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί δεν είναι απλώς άλλη μια βιολογική διαδικασία. Είναι μια τεράστια ευθύνη που απαιτεί από το άτομο συνειδητότητα, συναισθηματική ωριμότητα και οι συνθήκες να είναι κατάλληλες. Ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο χρειάζεται να βιώνει ασφάλεια, θαλπωρή, σεβασμό και κατανόηση. Συναισθήματα τα οποία μπορεί να τα προσφέρει ένας γονέας ο οποίος έχει πάρει συνειδητά την απόφαση.
View this post on Instagram
Η Εριέττα καταρρίπτει και την άποψη αναφορικά με την άφεση του παιδιού σε ίδρυμα, ως λύση, αντί της διακοπής της κύησης. Αναφέρει πως μια τέτοια κίνηση προκαλεί βαθύ τραύμα εγκατάλειψης στο παιδί και το φαινόμενο της ιδρυματοποίησης. Δεκάδες οι μελέτες οι οποίες δείχνουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ιδρύματα αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα και συναισθηματικές δυσκολίες. Χρειάζεται λοιπόν να γίνει αντιληπτό πως ένα παιδί δεν είναι άλλο ένα πρόβλημα που το μεταβιβάζουμε κάπου άλλου. Δικαιούται και αξίζει να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου είναι επιθυμητό και λαμβάνει αγάπη και φροντίδα.
Αυτό που ενισχύει την τοποθέτησή της είναι η επισήμανση πως οι αποφάσεις αναφορικά με το θέμα της μητρότητας λαμβάνονται κατά κύριο λόγο από ανθρώπους που δεν έχουν μήτρα. Τονίζει δε, πως οι αποφάσεις που παίρνονται αγνοούν την πραγματικότητα που βιώνουν οι ίδιες οι γυναίκες. Εν έτει 2025 υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν πως μπορούν να παίρνουν αποφάσεις για τα σώματα των άλλων δίχως να ρωτήσουν την άποψή τους. Αυτό το οποίο ξεχνάνε, είναι πως ο σεβασμός στην αυτοδιάθεση του σώματος είναι η βασική αρχή της ελευθερίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το μήνυμα το οποίο θέλει να περάσει είναι σαφές. Η μητρότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επιλογή και όχι ως υποχρέωση. Διότι καμία γυναίκα δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να φέρει στον κόσμο ένα παιδί που δε θέλει ή δεν μπορεί να υποστηρίξει. Δεν είναι λοιπόν πολυτέλεια το να στηρίζουμε τα γυναικεία δικαιώματα αλλά αναγκαιότητα. #mybodymychoice – Γιατί κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να αποφασίζει για τη ζωή της και το σώμα της.