Το συγκρότημα Λόγος Τιμής στο τραγούδι με τίτλο DEPON αναφέρει αυτολεξεί «Ψυχοθεραπεύσου πριν γίνεις γονιός μπας και ο πλανήτης αλλάξει. Γιατί στρίβαμε μπ@φους στην τάξη με διαταραχές στα 16». Στίχοι που κρύβουν μέσα τους μια πικρή αλήθεια, τόσο για την κοινωνία όσο και για το πώς τελικά φτάσαμε να γνωρίζουμε τουλάχιστον έναν άνθρωπο με αυτοάνοσο ή ψυχοσωματικό. Αυτό, διότι όλα όσα θα βιώσουμε στην ενήλικη ζωή μας, έχουν χτιστεί ήδη κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Μια παιδική ηλικία που διαμορφώθηκε από γονείς οι οποίοι κουβαλούσανε τα δικά τους σκοτάδια και τους δικούς τους δαίμονες και δεν κατάφεραν να τα διαχειριστούν.

Διότι το να αναλάβεις τον ρόλο του γονέα ως ιδέα και μόνο είναι μια τεράστια πρόκληση κι αυτό διότι κανείς δεν έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για να ανταπεξέλθει σε αυτόν τον νέο ρόλο. Η όλη μύηση στον νέο αυτό ρόλο, γίνεται βιωματικά με την έλευση του νέου μέλους στο σπίτι δίχως να έχει υπάρξει κάποια πρότερη ενημέρωση ή καθοδήγηση προς τους νέους γονείς. Η κοινωνία και το συγγενικό περιβάλλον τείνουν να ωραιοποιούν την όλη κατάσταση παραβλέποντας τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που έχουν να διαχειριστούν οι νέοι γονείς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο διακρίνουμε μια συνέχιση μη λειτουργικών πεποιθήσεων, αντιλήψεων και στάσεων ζωής από γενιά σε γενιά. Ένας αρνητικός φαύλος κύκλος ο οποίος δεν πρόκειται να σπάσει, εάν οι νέοι γονείς δεν έχουν μπει στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας και της ψυχο-εκπαίδευσης προτού αναλάβουν αυτόν τον νέο ρόλο.

Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση της γονεϊκότητας, είναι πως για να γίνεις γονιός δε χρειάζεται να έχεις περάσει κάποια αξιολόγηση για να διασταυρωθεί εάν πληροίς κάποια κριτήρια. Για να μπορέσεις όμως να οδηγήσεις μηχανή ή αυτοκίνητο χρειάζεται να περάσεις, τόσο θεωρητικές, όσο και πρακτικές εξετάσεις. Αυτό ακριβώς το κενό έρχεται να καλύψει η ψυχοθεραπεία. Σε προετοιμάζει στο θεωρητικό επίπεδο για τις προκλήσεις τις οποίες έχεις να διαχειριστείς. Σε ψυχο-εκπαιδεύει στο πώς να αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου και αν είσαι σε θέση να μπορείς να τα διαχειριστείς. Συμβάλλει στο να είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις μη λειτουργικά μοτίβα στη ζωή σου και να μπορείς να τα αλλάξεις ώστε να μη δημιουργούν προβλήματα στον νέο ρόλο που καλείσαι να αναλάβεις. Η ψυχοθεραπεία είναι αυτή η οποία θα συμβάλλει ώστε να κατακτήσεις, αρχικά, το θεωρητικό κομμάτι της γονεϊκότητας. Ταυτόχρονα όμως θα είναι εκεί να σε βοηθήσει και στις προκλήσεις που θα έχεις να διαχειριστείς αναφορικά με το πρακτικό κομμάτι.

Ο ψυχοθεραπευτής/ψυχολόγος θα συμβάλλει ώστε να κατανοήσεις πως το παιδί που έχεις φέρει στον κόσμο είναι καθρέφτης των δικών σου αντιλήψεων, πράξεων και συναισθημάτων. Θα σε βοηθήσει αναλύοντας σου τεχνικές και μεθόδους, που θα συμβάλλουν ώστε ο ρόλος σου στο πρακτικό κομμάτι να είναι ευκολότερος. Μαζί, θα δημιουργήσετε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου το παιδί θα μπορεί μεγαλώνοντας να αναπτύξει όλες τις ικανότητες και δεξιότητες τις οποίες έχει. Διότι, η σημαντικότερη ανάγκη την οποία χρειάζεται να καλύψεις σε ένα παιδί είναι η αίσθηση της ασφάλειας. Για να γίνει αυτό, όμως, χρειάζεται να γνωρίζεις και πώς θα το κάνεις· αυτό το μαθαίνεις μέσα από την ψυχοθεραπεία.

Και όχι, η ψυχοθεραπεία δεν είναι ακόμα μια νέα μόδα η οποία θα περάσει. Δεν είναι μια τάση η οποία δεν έχει κάτι να προσφέρει και απλώς την επικαλούμαστε όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη θεραπευτική παρέμβαση η οποία ξεκίνησε να αναγνωρίζεται επίσημα από το 1950 και το 1960 με την εμφάνιση της συμπεριφορικής και της γνωσιακής-συμπεριφορικής θεραπείας. Δύο μοντέλα ψυχοθεραπείας τα οποία απέδειξαν μέσα από πειράματα και κλινικές εφαρμογές την αποτελεσματικότητά τους.

Γιατί, αν δεν υπήρχε η ψυχοθεραπεία η βία των γονέων προς τα παιδιά θα ήταν ακόμα μια κανονικότητα. Το bullying και ο εκφοβισμός θα συνέχιζαν να έχουν αυξητικές τάσεις. Ατάκες όπως «κι εμείς που φάγαμε ξύλο τι πάθαμε; Μια χαρά άνθρωποι βγήκαμε» θα λεγόντουσαν από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Η κοινωνία θα είχε μείνει ακόμα στις δεκαετία του 1940, παρόλο που χρονολογικά θα είχαμε 2025 και οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να διαιωνίζουν τις προκαταλήψεις, τα μη λειτουργικά μοτίβα και τις πεποιθήσεις τους από γενιά σε γενιά. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μπεις στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας πριν γίνεις γονιός. Γιατί όχι μόνο θα σε βοηθήσει στο θεωρητικό κομμάτι πριν την έλευση του παιδιού και στο πρακτικό στη συνέχεια, αλλά γιατί θα συμβάλλεις και εσύ να σπάσει ο φαύλος κύκλος των γενεαλογικών τραυμάτων.

Γιατί στο τέλος, όλοι θέλουμε να μεγαλώνουμε υγιή και ευτυχισμένα παιδιά και για να γίνει αυτό χρειάζεται να είμαστε υγιείς κι ευτυχισμένοι γονείς.

Συντάκτης: Τρύφων Κάμπο