Ζευγάρια υπάρχουν λογιών και λογιών. Ταιριαστά, αγαπημένα, συμφέροντος, που σκοτώνονται κάθε πανσέληνο και τα βρίσκουν κάθε ημισέληνο, ζευγάρια φρέσκα και ζευγάρια παλαιωμένα, άλλα σαν κρασί κι άλλα σαν ξύδι, όρεξη να ‘χεις να παρατηρείς. Αν ωστόσο θέλουμε ντε και σώνει να κατηγοριοποιήσουμε, μπορούμε απλά να πούμε ότι υπάρχουν ζευγάρια που παραμένουν μαζί επειδή συνεχίζουν να γουστάρουν ο ένας τον άλλο κι άλλα που δε θυμούνται και ακριβώς το λόγο, αλλά δε βαριέσαι.

Όσο όμως κι αν παρατηρούν οι γύρω και βγάζουν τα αυθαίρετα ή μη συμπεράσματά τους, είναι γνωστό τοις πάσι ότι όσο αγαπημένοι ή ταιριαστοί μοιάζουν, στα μάτια τρίτων η πραγματικότητα κρύβεται πάντα στα ενδότερα του κάθε ζευγαριού, στις στιγμές που κλείνει η πόρτα και μένουν οι δυο τους ή στις στιγμές που νομίζουν ότι κανένα αδιάκριτο μάτι δεν τους παρατηρεί. Και υπάρχουν πολλά σημάδια τα οποία θα σε κάνουν να συνεχίζεις να πιστεύεις ότι ο σύντροφός σου ακόμα σε θεωρεί ποθητό και θελκτικό κι αυτά τα δείγματα δεν είναι -συνήθως- ούτε κινήσεις εντυπωσιασμού, ούτε πανάκριβα δώρα, ούτε συνεχείς εκπλήξεις, γιατί φαντασία και πορτοφόλι στερεύουν ανά φάσεις, μα εκείνα τα μικρά, τα απλά και καθημερινά που συνήθως δε δίνεις πολλή σημασία, μα η ουσία του έρωτα εκεί κρύβεται κι έτσι εκδηλώνεται. Να ξυπνήσεις ένα πρωί και να βρεις έτοιμο καφέ, να σου έχει αφήσει ζεστό νερό, να σε σκεπάσει αν σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ, να σε βουτήξει και να σε φιλήσει κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης, να σου έρθει για μια αγκαλιά εκεί που μαγειρεύεις.

Ναι, ωραία τα πάρτι-έκπληξη για τα γενέθλια, φανταστικά και τα δώρα στις επετείους, ακόμα πιο τέλειες οι βραδιές με ατμόσφαιρα και πλάνα για ολονύκτιες τρέλες, υπέροχο και το «Πέρασα απλά για να σε δω έστω δέκα λεπτά, κατέβα». Όλα δείχνουν ενδιαφέρον και φροντίδα και έρωτα, όμως έχουν μια προετοιμασία, μια σκέψη από πίσω, ένα πλάνο κι ένα μικρό άγχος να στεφθούν από επιτυχία και να εκτιμηθούν. Σε όλους αρέσει το κανάκεμα από το σύντροφό τους κι όλοι θέλουμε να παίρνουμε την επιβεβαίωσή μας. Όμως, αν με ρωτάς, δε θα βρεις πιο σίγουρο σημάδι πάθους κι έρωτα από αυτά τα ξαφνικά φιλιά και τις αγκαλιές εκεί που δεν το περιμένεις, τη στιγμή ακριβώς που ασχολείσαι με κάτι άσχετο και το έτερον ήμισυ σε διακόπτει για να σε φιλήσει ή σε αιφνιδιάζει τραβώντας το κορμί σου σε μια αγκαλιά. Τη στιγμή που το τελευταίο που φαντάζεσαι είναι μια τέτοια κίνηση. Μπορεί να χαζεύεις κάνοντας ζάπινγκ, να είστε σταματημένοι στο φανάρι, να κάνετε μια βόλτα, να είσαι απορροφημένος στο Netflix, να δουλεύεις στο laptop, να κόβεις σαλάτα, να σιδερώνεις, να γελάς με κάποιο αστείο, να κάνεις οτιδήποτε, τέλος πάντων, που δεν προδιαθέτει κανέναν για ερωτικές περιπτύξεις, την ώρα που όχι μόνο σέξι δε νιώθεις, αλλά ίσα-ίσα μπορεί να έχεις το χάλι σου το μαύρο γιατί είσαι πτώμα από την κούραση ή κακόκεφος ή ακόμα και να βαριέσαι τη ζωή σου την ίδια.

Το θέμα δεν είναι πώς νιώθεις εσύ, που μπορεί και να τρομάξεις λίγο εδώ που τα λέμε, αν ξαφνικά την ώρα που κάνεις απόψυξη νιώσεις στη μέση σου δυο χέρια να σε τραβάνε, αλλά το γεγονός ότι ο σύντροφός σου ένιωσε αυθόρμητα την ανάγκη να σου δείξει εκείνη την ώρα ότι σε θέλει, ότι δεν μπορεί να κρατήσει τα χέρια του μακριά σου, ότι ακόμα σε βλέπει και τα μάτια του βγάζουν καρδούλες.  Ίσως να σε χάζευε ώρα πριν και εσύ να μην πήρες χαμπάρι, ίσως να πήρες μια έκφραση και να του φάνηκες πιο υπέροχος απ’ όσο συνήθως, ίσως απλά να σκέφτηκε ξαφνικά πόσο τυχερός νιώθει που σε έχει και να θέλησε να στο δείξει. Πολλά τα ίσως, μα τι σημασία έχουν;

Καμία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι αυτά τα φιλιά και οι αγκαλιές σε φάσεις άσχετες είναι από τα πιο δυνατά δείγματα έρωτα. Φανερώνουν επιθυμία, τρυφερότητα, ανάγκη για σένα, είναι τρανή απόδειξη του γεγονότος ότι ο άνθρωπος που έχεις πλάι σου ακόμα σε θέλει, ακόμα σε βρίσκει ποθητό, ότι δε χάνει ευκαιρία να σε αγγίξει, ότι δεν του φτάνεις, ρε παιδί μου, όσος καιρός κι αν έχει περάσει από το ξεκίνημα της ιστορίας σας, όσα κινηματογραφικά φιλιά κι αν έχετε ανταλλάξει ως τώρα. Δεν είναι τα κλασικά φιλιά της συνάντησης ή του αποχαιρετισμού, το φιλί της καληνύχτας ή το φιλί που σκοπό εξαρχής είχε να οδηγηθείτε στο κρεβάτι, δεν είναι η αγκαλιά που περιμένεις να σε πάρει ο άλλος επειδή είσαι λυπημένος ή επειδή παίζει το τραγούδι σας ή η αγκαλιά της συμφιλίωσης.  Είναι τα ξαφνικά, τα πεταχτά, αυτά που υπονοούν «νιώθω ευτυχισμένος που σε έχω», «δε σε χορταίνω», «είσαι πολύτιμος για μένα» κι άλλα βαρύγδουπα που αποφεύγεις να τα εκφράσεις με λόγια.

εΜια εικόνα, χίλιες λέξεις, λένε. Ένα ξαφνικό φιλί, χίλια συναισθήματα, θα συμπληρώσω εγώ.

 

 

Συντάκτης: Κατερίνα Δούκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου