Η στιχουργική επιδιώκει να εκφράσει τα συναισθήματα του δημιουργού και των προσώπων που ταυτίζονται με τον στίχο. Κάθε στιχουργός περιλαμβάνει το προσωπικό του ύφος στα έργα του. Άλλος μοιάζει χαρούμενος, άλλος μελαγχολικός, άλλος πιο σατυρικός όταν παίρνει στο χέρι την πένα. Υπάρχουν κάποιοι που με τους στίχους τους έγραψαν ιστορία, δίνοντας αίγλη στο ελληνικό τραγούδι. Πάμε να γνωρίσουμε ορισμένους απ’ αυτούς;

 

1. Κώστας Γιαννίδης

Ένας αυθεντικός εκπρόσωπος του αρχοντορεμπέτικου, το οποίο εξ ορισμού εκπέμπει μια αίγλη, καθώς είναι εκείνο το είδος μουσικής που έβαλε το λαϊκό μπουζούκι στα σαλόνια της αριστοκρατίας. Ο Κώστας Γιαννίδης ως ένας από τους πρωτεργάτες του ευγενούς ρεμπέτικου άφησε το δικό του στίγμα στον χώρο της μουσικής.

 

2. Νίκος Γκάτσος

Ο ποιητής-στιχουργός που με την πένα του καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’60, έγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Κεμάλ», το οποίο μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ένα κομμάτι που στο πρόσωπο του πρίγκηπα Κεμάλ που νόμιζε πως θ’ αλλάξει τον κόσμο προσωποποίησε τη διαχρονική ανάγκη για επανάσταση, ώστε ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος. Θαυμάζουμε έναν άνθρωπο που προσπαθεί να βάλει το δικό του λιθαράκι για να πετύχουμε αυτόν τον σκοπό!

 

3. Μαριανίνα Κριεζή

Μια στιχουργός που σχεδόν με κάθε της στίχο κατάφερε να ξεχωρίσει. Από το «Τσάι γιασεμιού» που η ηρωίδα του τραγουδιού περίμενε μια ζωή τον χρυσό πρίγκηπα, όπως τραγούδησε η Αρλέτα, μέχρι το «Βαλς το πριγκηπικό» που ακούστηκε στην ανθολογία «Εδώ Λιλιπούπολη», ο στίχος της Κριεζή κάνει αίσθηση και το ότι γράψει μέσα απ’ την ψυχή της είναι βασικό συστατικό της μαγικής της συνταγής.

 

4. Αρλέτα

Πέρα απ’ τη βελούδινη φωνή της Αρλέτας, στους στίχους του τραγουδιού «ο Λύκος» που έγραψε η ίδια, διακρίνουμε μια κρυμμένη αίγλη στο σκοτάδι κάποιας πολιτείας, όπου οι άνθρωποι κάνουν ύπνο ελαφρό κι ο λύκος βγαίνει στην πλατεία, παράνομος και μεγαλοπρεπής, αναζητώντας τροφή.

 

5. Γιάννης Κακουλίδης

Ο στιχουργός που μας ταξίδεψε σε μια παλαιότερη ρομαντική εποχή με το κομμάτι «Πάνω στ’ αργυρό σκαμνί» που ερμήνευσε πρώτος ο Νίκος Ξυλούρης. Έγραψε για μια μαυροφορεμένη νέα που έπλεκε δύο χρυσά γαϊτάνια για να τα δώσει σε αυτόν που θα γινόταν ο καλός της. Όσο γρόσια κι αν της πρόσφερε το πριγκιπόπουλο για να του τα δώσει, το αντίτιμο που αξίωνε η ίδια ήταν ένα φιλί.

 

6. Μάνος Ελευθερίου

Άλλος ένας ποιητής-στιχουργός που άφησε το στίγμα του. Όσοι συνθέτες κι αν μελοποίησαν στίχους του, όσοι ερμηνευτές κι αν τους τραγούδησαν -λαϊκοί κι έντεχνοι-, από το «Τελευταίο αντίο» σε μουσική του Διονύση Τσακνή και ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα μέχρι «των Αγγέλων τα μπουζούκια» του Χρήστου Νικολόπουλου που τραγούδησαν η Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο Μιχάλης Δημητριάδης, οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου έχουν τον τρόπο τους να σε συνεπάρουν.

 

7. Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ο αγαπημένος μας Θανασάρας. Ο στιχουργός που μίλησε για την αλητεία. Από τον «Μαύρο Γάτο» και το «Σκουλαρίκι» μέχρι την «Ανδρομέδα», ο Θανάσης θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ευγενής αλήτης. Όπως έχει γράψει «όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει».

 

8. Οδυσσέας Ιωάννου

Ο στιχουργός που έκανε το ελληνικό ροκ τραγούδι να αποκτήσει ξεχωριστή αίγλη. Αν ανατρέξουμε στη μέχρι τώρα πορεία του στο μουσικό στερέωμα, εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε. Σε συνθέσεις του Θάνου Μικρούτσικου και ερμηνείες του Χρήστου Θηβαίου, του Μίλτου Πασχαλίδη και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από το «Κρασί στο χώμα» μέχρι τις «Μικρές νοθείες», ο Οδυσσέας Ιωάννου έβαλε τη δική του προσωπική πινελιά στην πορεία της στιχουργικής.

 

Αυτοί ήταν κάποιοι από τους Έλληνες στιχουργούς που με το δικό τους ύφος έγραψαν ιστορία στην ελληνική μουσική σκηνή. Μας κέρδισαν με αυτά που έγραψαν, πολλά απ’ τα οποία σιγοτραγουδάμε μέχρι και σήμερα μικροί και μεγάλοι, κι άφησαν παρακαταθήκη κομμάτια που καθένα είναι από μόνο του ένα μικρό διαμαντάκι.

 

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Δημήτρης Ευσταθιάδης
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.