Βρίσκομαι στη στάση Λευκός Πύργος, περιμένοντας το αστικό. Μαζί μου κάθονται δύο ακόμη κοπέλες. Η μία φαίνεται λιγάκι αλαφιασμένη. Δίχως να το θέλω -αφού είναι ακριβώς δίπλα μου, τι να κάνω η έρμη;- στήνω αυτί στη συζήτησή τους. Έσκασε νέο που δεν περίμενε στη σχέση της, λέει. Πριν από εκείνη και λίγο αφού γνωρίστηκαν έβλεπε κι άλλες. Δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό, λέει. Θα χωρίσει, λέει. Έφτασε το αστικό, έμεινα με τη σκέψη.

Βαθιές ανάσες και πάμε να δούμε λίγο πιο ψύχραιμα το θέμα. Μπορώ να κατανοήσω, ως ένα βαθμό, τη δυσαρέσκειά σου στο άκουσμα αυτής της μεγαλειώδους είδησης. Ήρθε στη ζωή σου ένα νέο πρόσωπο που αμέσως κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον σου. Το βλέμμα σου στρέφεται αποκλειστικά και μόνο επάνω του, δεν τολμάς να αντικρίσεις κάποιο άλλο άτομο. Νιώθεις ντροπή κι ασέβεια προς το πρόσωπο εκείνο όπου έχεις βάλει στο στόχαστρό σου. Ειδικότερα όταν βλέπεις πως κι από πλευράς του υπάρχει ανταπόκριση. Το πράγμα εξελίσσεται βάσει του σχεδίου σου.

Φτάνεις, λοιπόν, στο τελικό σημείο της αποστολής σου και κοκορεύεσαι για τη κατάκτησή σου. Ύστερα όμως από μικρό ψάξιμο και μπόλικη συζήτηση ανακαλύπτεις πως ο άνθρωπος απέναντί σου κατά την αρχή της γνωριμίας σας κι όσο εσύ πετούσες στο φωτεινό σου συννεφάκι, εκείνος πατούσε στη γη εξερευνώντας κι άλλα μονοπάτια για να φτάσει στα ουράνια. Καταιγίδα στη σχέση σου, προσγειώνεσαι απότομα και γύρω σου όλα φαντάζουν μαύρα. Ολέθρια καταστροφή ή επαναπροσδιορισμός;

 

 

 

 

Ψηφίζω επαναπροσδιορισμό και συγκεκριμένα επαναπροσδιορισμό της έννοιας αποκλειστικότητα. Σύμφωνα με το λεξικό αποκλειστικότητα σημαίνει η κατοχή αποκλειστικού δικαιώματος πάνω σε κάτι, στην περίπτωσή μας πάνω σε κάποιον. Ποιος, όμως, μας δίνει αυτό το δικαίωμα; Σαν να το έχουμε παρακάνει λίγο. Με μια ματιά τα θέλουμε όλα δικά μας, λες και τα συναισθήματα διαθέτουν διακόπτη. Λες και οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί έξω μας χρωστούν προσοχή και στοργή. Για να σοβαρευτούμε λίγο. Να ρίξουμε τις απαιτήσεις μας και να ριχτούμε στη μάχη για οτιδήποτε μας κάνει το «κλικ», το περιβόητο κι ακαταμάχητο. Στην τελική, ας ηττηθούμε. Ένα ακόμη μάθημα στην καμπούρα μας να μάς κάνει σοφότερους.

Δε χρειάζεται να διαλύσεις όλα όσα έχεις χτίσει με έναν άνθρωπο απλώς κι μόνο επειδή έμαθες ένα κομμάτι του παρελθόντος του που έμμεσα αφορά την είσοδό σου στη ζωή του. Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι παράγοντες που μπορεί να τον οδήγησει σε αυτό το μονοπάτι. Μπορεί πολύ απλά να περνούσε μια φάση ψαξίματος. Όλοι μας κάποια στιγμή θα τύχει να βρεθούμε προς αυτό το δρόμο. Θέλουμε να γνωρίσουμε ανθρώπους, να πάρουμε εμπειρίες πολλές και διαφορετικές, να δούμε τι είναι αυτό που μας εξιτάρει, τι είναι αυτό που μας ξενερώνει. Αν είμαστε τυχεροί ίσως βρούμε σύντομα ένα ταίρι το οποίο θα κρίνουμε ικανό κι άξιο να πορευτούμε μαζί του.

Από την άλλη, μπορεί να μη γούσταρε σχέση. Ήθελε να περνάει απλά καλά και να έψαχνε ένα άτομο που θα μπορούσε να εκπληρώσει την επιθυμία του. Ο έρωτας όμως στα σκάει εκεί που δεν το περιμένεις. Κι έτσι, ενώ στην αρχή ήταν για χαλαρά, αναθεώρησε και να που αυτή τη στιγμή μετράει καθημερινά όμορφες στιγμές ξεγνοιασιάς, έρωτα, αγάπης στο πλευρό σου. Αθέτησε ίσως μια υπόσχεση στον εαυτό του, αλλά βλέπεις δεν το μετανιώνει. Αντίθετα, είχε την άνεση να σου μιλήσει και να σου αποκαλύψει τις σκέψεις και τις πράξεις του την περίοδο εκείνη όπου στάλθηκες στη ζωή του για να τη φωτίσεις.

Πολύ πιθανόν να θεωρείς πως αυτό όλο είναι μια μορφή απιστίας, Άρα κι άξιο λόγου για να δοθεί ένα τέλος, γιατί πληγώθηκες. Πληγώθηκες πράγματι, ή πληγώθηκε ο εγωισμός σου; Είναι δυνατόν να ήρθες εσύ στη ζωή του ανθρώπου σου και να μην έκλεισε αυτομάτως κάθε διάθεση για φλερτ; Παραλογίζεσαι. Ας μην ξεχνάμε πως, κανείς και τίποτα δε μας ανήκει πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό και πως δεν είναι κακό να ζυγίσεις τις επιλογές σου, είναι τίμιο. Μην καταστρέψεις κάτι όμορφο γιατί κάποτε υπήρχαν κι αλλού πορτοκαλιές. Το θέμα τι γίνεται από τη στιγμή που είπατε να αράξετε στο ίδιο περιβόλι.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Λαμπρινή Νταβέλη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου