Σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις το φιλαράκι σου για να κανονίσετε να βρεθείτε. Έχεις όρεξη για τα πάντα. Γήπεδο, φαγητό, ακόμα και να πάτε σ’ εκείνη την καφετέρια, την οποία του ‘χεις πει δεκάδες φορές ότι σιχαίνεσαι.
Παίρνεις τηλέφωνο, τίποτα. Ξαναπαίρνεις τηλέφωνο. Τίποτα ξανά. Λες ότι υπάρχει περίπτωση να κοιμάται ή να είναι ήδη έξω και να μην τ’ ακούει. Θυμάσαι μετά, όμως, ότι ο αγαπημένος σου φίλος πρόσφατα βρέθηκε μαζί με μια κοπέλα. Βγήκανε, τα βρήκανε κι είναι μαζί εδώ και λίγο καιρό. Οπότε δικαιολογείται, επειδή το διάστημα είναι περιορισμένο.
Και για να μην αποκλείσουμε κανένα σκηνικό, στην περίπτωση που είναι καιρό μαζί, εκεί τα πράγματα απλώς έχουν πάρει το δρόμο τους κι έχουν μπει σε μια τάξη. Δεν είναι όπως τ’ αρχικό διάστημα που είναι σημαντικό για τη γνωριμία και το δέσιμο. Οπότε πάμε παρακάτω.
Το κλείνεις με σιγουριά και δείχνεις απόλυτη κατανόηση. Την ίδια απόλυτη κατανόηση, όμως, προσπαθείς να δείξεις και μετά απ’ το διάστημα τ’ οποίο αποτελεί την «περίοδο χάριτος». Εκεί οι αναπάντητες κλήσεις και τα μηνύματα γίνονται εκνευριστικά πολλά και για τις δυο πλευρές.
Αρχίζεις ν’ αναρωτιέσαι μήπως δεν είναι καλά και δεν το σηκώνει ή αν απλώς είναι με την κοπέλα του. Σιγά-σιγά δημιουργείται ένα κενό στη φιλική σας σχέση. Χάνεις επαφή, τα πράγματα μπαίνουν σε γκρίζες γραμμές και μένεις με την απορία.
Πού και πού τον βρίζεις, ξεφεύγουν εκεί δυο-τρεις χοντράδες παραπάνω, πατάς και το κουμπί της στάσης γύρω στις δεκαπέντε φορές κι ανάβει το λαμπάκι σαν μοτίβο χριστουγεννιάτικου δέντρου. Αλλά μετά την πληθώρα όλων αυτών των πληροφοριών και συναισθημάτων, παίρνεις το χρόνο σου κι ηρεμείς. Οι βαθιές ανάσες, τις οποίες εξασκείς σε κάθε εξεταστική ή πάνω στη δουλειά, ωφελούν. Το σκέφτεσαι, λοιπόν, αλλιώς. Πώς ήσουν άραγε εσύ, όταν είχες βρεθεί σε παρόμοια θέση;
Αφού θυμηθείς όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, κουνάς το κεφάλι σου με κατανόηση. Κι εσύ δε σήκωνες τα τηλέφωνα κι ωθούσες τους φίλους σου ν’ ανακαλύψουν τα νέα προσωπικά τους όρια υπομονής. Θύμωνες όταν σ’ έβριζαν κι έδινες στην κοπέλα σου πολύ περισσότερο χρόνο.
Πάνω σ’ όλο αυτό το «ξεσκόνισμα» σε πιάνουν και λίγο τα γέλια, αναφωνείς κι ένα «τι μαλάκας Θεέ μου» κι αποφασίζεις ότι είναι η ώρα για δράση. Θα χρειαστεί ν’ αρπάξεις σχοινιά και να κάνεις τον Ταρζάν, όπως και να τρέξεις κάνα δυο μαραθώνιους. Πλάκα κάνουμε, αν και κάπως έτσι φαντάζει.
Στέλνεις, επομένως, και προτείνεις να βρεθείτε οι τρεις σας. Θέλεις να γνωρίσεις την κοπέλα του φίλου σου κι είναι λογικό. Τον κρατάς έτσι ευχαριστημένο, αφού θα δει κι εσένα, αλλά θα ‘ναι και με το αίσθημα. Τι καλύτερο; Θέλεις ο ίδιος να δεις τον τρόπο με τον οποίον ταιριάζουν και τη χημεία την οποία τους συνδέει. Άλλωστε χαίρεσαι γι’ αυτόν, αφού είστε φίλοι. Για το λόγο αυτόν πηγαίνεις μαζί του στην ίδια άθλια καφετέρια κατ’ επανάληψη.
Σου ζητάει συγγνώμη που τόσο καιρό δεν ανταποκρινόταν στις κλήσεις και στα μηνύματά σου, αλλά είσαι χαλαρός και ψύχραιμος. Έχεις στο μυαλό σου ότι χρειάζεται το χρόνο του να προσαρμοστεί. Να βρει τις ισσοροπίες ανάμεσα στους φίλους του και στη σχέση του. Πόσο μάλλον σ’ ένα ημερήσιο πρόγραμμα, τ’ οποίο τρέχει δίχως να σου δίνει περιθώριο για πολλά-πολλά.
Κάθεστε όμορφα κι ωραία και συζητάτε, πίνετε το καφεδάκι σας, «κόβεις» την κατάσταση μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο, γιατί γουστάρεις να βλέπεις ότι ο φίλος σου είναι καλά κι αυτός ο καφές αποκτάει αυτομάτως πολύ καλύτερη γεύση. Τα κουλουράκια δε γίνεται να ‘χουν καλύτερη γεύση, γιατί ήδη είναι τέλεια.
Ναι, τόσο καλή διάθεση έχεις. Κάθεσαι και τους βλέπεις πώς κοιτιούνται και παίρνεις όλη αυτήν την καλή ενέργεια μέσα σου. Χαίρεσαι ανιδιοτελώς κι όχι επειδή η φάση είναι «δούναι και λαβείν» και κάποια στιγμή έκανες τα ίδια και θα τα ξανακάνεις. Ακριβώς επειδή έχεις βρεθεί στην ίδια κατάσταση, μπαίνεις στη θέση του άλλου. Χρησιμοποιείς τα δικά σου βιώματα και τις εμπειρίες σου και δίνεις στο φίλο σου χρόνο.
Δε μαθαίνει μια γυναίκα, αλλά έναν άνθρωπο. Κι αυτό, ειδικά το πρώτο διάστημα, θέλει χρόνο. Αυτό, λοιπόν, το χάρισμα χρόνου να ‘σαι σίγουρος ότι η άλλη πλευρά θα το εκτιμήσει. Το μήνυμα ο φίλος θα το πάρει κι αν παραδοθεί και δεν υπάρξει απάντηση, καλή καρδιά. Κάποια στιγμή, όταν βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, θα βρεθείτε οι δυο σας για μπίρες και θα το συζητήσετε. Ο έρωτας θέλει χρόνο και κατανόηση. Και το καλύτερο; Τα δίνετε και τα δύο.
Επιμέλεια Κειμένου Κωνσταντίνου Θράβαλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Θράβαλος
