Ο αδύναμος κρίκος της παρέας είναι κι ο συνδετικός της

Κάθε παρέα έχει έναν τέτοιο. Κι αν δεν έχεις καταλάβει ακόμα ποιος είναι στη δική σου παρέα, τότε μάντεψε. Μάλλον είσαι εσύ. Κάθε παρέα έχει τον δικό της «αδύναμο κρίκο». Το άτομο εκείνο που δε θυμάσαι ακριβώς πώς ή πότε ή γιατί μπήκε στην παρέα. Αν ήταν φίλος κάποιου φίλου ή υπήρχε εξαρχής στη συμμορία σας. Δυο-τρεις φορές, μάλιστα, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν θα κάνατε ποτέ παρέα εκτός παρέας. Αλλά δε σε έχει απασχολήσει ποτέ αρκετά, ώστε να το σκεφτείς περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα και να βρεις και την απάντηση.

Είστε φίλοι, δε λέω, αλλά δεν είναι ακριβώς κι η πρώτη σου επιλογή. Δεν είναι ο άνθρωπος που θα στείλεις το γελοίο compilation από epic fails που βρήκες στο youtube. Ούτε ο άνθρωπος που θα πάρεις πρώτο τηλέφωνο, όταν σε πιάνουν τα κυκλοθυμικά σου. Είναι το δεύτερο ή τρίτο όνομα στις εξερχόμενες κλήσεις σου.

Και με το δίκιο σου, γιατί δεν τα βρίσκετε όπως με το κολλητάρι σου. Που ένα βλέμμα αρκεί για να συνεννοηθείτε. Για να γελάσετε με το ίδιο πράγμα. Και το αστείο δεν είναι και τόσο αστείο, όταν χρειάζεται να το εξηγήσεις σε έναν τρίτο. Αλλά γελάει κι ο τρίτος για να μη μείνει στην απ’ έξω.

Ακόμα κι όταν γελάτε μαζί του. Επειδή κάνει σαν drama queen για μια απλή χυλόπιτα και φέρνει το τέλος του κόσμου. Ή επειδή αυτόν τον καιρό έχει φάει σκάλωμα και τριπάρει με τις θεωρίες συνωμοσιολογίας και το τέλος του κόσμου και την κοίλη γη και τους power rangers.

Όταν, όμως, δεν είναι εκεί, αρχίζετε το κράξιμο που πάλι εξαφανίστηκε, που πάλι κάπου ξεχάστηκε και σας έστησε ή δεν εμφανίστηκε καν. Όταν λείπει, σας λείπει. Και ψάχνεστε στις αμήχανες στιγμές σιωπής μεταξύ σας, που δεν είναι εκεί για να τις γεμίσει με τις απίθανες ιστορίες που σας λέει συνέχεια. Αυτές που δε θα πιστεύατε, ακόμα κι αν τις βλέπατε με τα μάτια σας. Αυτές που γίνονται το δικό σας inside joke. Για να γελάτε με τα μάτια.

Όταν λείπει ο αδύναμος κρίκος της παρέας, η παρέα γίνεται πιο αδύναμη. Γιατί εκείνος, που δεν ταιριάζει ακριβώς μαζί σας, σας κάνει να βλέπετε πόσο ταιριάζετε. Γιατί εκείνος που είναι το outsider, σας κάνει να νιώθετε το insider. Γιατί χρειάζεστε το διαφορετικό για να εκτιμήσετε το ίδιο. Αλλιώς είναι βαρετό. Και κάποιες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να βαριέται. Κι αν βαριέται και το κολλητάρι; Αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Κι αναρωτιέσαι αν η τέλεια φιλία σας περνάει κρίση.

Γι’ αυτό επανέρχεστε στον «αδύναμο κρίκο», που τόσο σφιχτά σας κρατάει κοντά. Θυμάστε τότε που σας πήρε τηλέφωνο σε κατάσταση πανικού γιατί είχε βήχα δύο ολόκληρες μέρες. Και προφανώς το γκούγκλαρε και σύμφωνα με τα συμπτώματα, είχε-δεν είχε δυο-τρεις μέρες ακόμα ζωής. Και σας μάζεψε όλους για να σας το ανακοινώσει με κάθε επισημότητα και σοβαρότητα. Κι είχε ετοιμάσει και δυο-τρία λογάκια, να σας πει πόσο πολύ σας αγαπάει και τι αφήνει στον καθένα σας. Τα θυμάστε και γελάτε. Και γίνεστε και πάλι παρέα.

Κάθε παρέα έχει έναν τέτοιο «τρίτο τροχό», «αδύναμο κρίκο», φίλο αλλά όχι κολλητό. Αν δεν ξέρεις ποιος είναι στη δική σου παρέα, τότε μάλλον είσαι εσύ. Κι είναι τιμή σου και καμάρι σου, γιατί εσύ, στην πραγματικότητα, είσαι ο συνδετικός κρίκος. Η κόλλα που τους κρατάει μαζί. Είσαι η Φοίβη στη Ρέιτσελ και τη Μόνικά τους. Είσαι ο Νέβιλ στην Ερμιόνη, τον Χάρι και τον Ρον τους. Είσαι ο Σαμ στη συντροφιά του δαχτυλιδιού τους. Είσαι το «πολύτιμο» της παρέας.