Χώροι ομορφιάς. Μόνο;
Φυσικά και όχι. Μιλάμε για χώρους ανανέωσης, αναγέννησης, ανάκαμψης, ψυχολογικής υποστήριξης– κι ας μην αναφέρονται όλα αυτά στο πτυχίο και στις άδειες λειτουργίας. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί μάλλον θα ήταν και αυτά φορολογήσιμα.
Στο θέμα μας όμως. Ποιο είναι αυτό; Οι επαγγελματίες ομορφιάς ή λειτουργοί, μήπως;
Στους χώρους ομορφιάς συμβαίνουν καθημερινά μικρά θαύματα– εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Και πίσω από αυτά τα θαύματα κρύβονται ψαλίδια, πινέλα, βούρτσες. Και πίσω απ’ αυτά; Κρύβονται άνθρωποι που δίνουν ψυχή και σώμα για να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Είναι εκείνοι οι επαγγελματίες –ή μάλλον είμαστε οι επαγγελματίες, 30 χρόνια είναι αυτά– που κάποτε ήμασταν οι κομμώτριες, οι αισθητικοί, οι “νυχούδες” κ.λπ. Σήμερα, με την αναγνώριση κατά πλειοψηφία, είμαστε λειτουργοί ομορφιάς, γιατί πλέον αναγνωρίστηκε ότι μεταξύ τρίχας και νυχιού, έρχεται και μια άτυπη ψυχοθεραπεία.
Πόσες φορές δεν προτιμήσατε να καθίσετε στην καρέκλα ενός κομμωτή, μιας αισθητικού, μιας τεχνίτριας νυχιών αντί για την πολυθρόνα του ψυχολόγου; Ναι, δεν είναι το ίδιο, αλλά με τον τρόπο του αποτελεί κι αυτό έργο ψυχικής ανάτασης. Πολλές φορές ο πελάτης δεν έρχεται απλώς για ένα κούρεμα ή μια υπηρεσία ομορφιάς. Έρχεται για λύτρωση. Για αλλαγή. Για να ξελαφρώσει από ό,τι τον βαραίνει. Και μαζί με το σήκωμα ρίζας, να σηκώσει και το ηθικό του.
Κάπου εκεί, λοιπόν, ξεκινάνε οι προσδοκίες και το πανηγύρι μαζί.
–Καλημέρα, δεν έχω ραντεβού, αλλά μια βαφούλα θέλω και μετά ένα απλό χτενισματάκι.
Ο χρόνος, κάπου εδώ, παγώνει και γίνεται αφηρημένη τέχνη. Κι εσύ, ως επαγγελματίας, από λειτουργός γίνεσαι μάγος – ή τουλάχιστον αυτό περιμένουν από σένα.
Τίποτα δεν είναι απλό, κύριοι και κυρίες. Η βαφούλα, π.χ., είναι μια χημική διαδικασία, με κουβεντούλα φυσικά πριν, για να καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και με χρόνο αναμονής. Τη λέξη “απλό”, άρα, την ξεχνάμε. Όταν ως επαγγελματίας πρέπει να συνδυάσεις χημεία, προσωπολογία, χρωματολογία, δημιουργικότητα και τον χρόνο να σε πιέζει, τίποτα δεν είναι απλό. Υπάρχει χρονοδιάγραμμα και σεβασμός, στην τέχνη και σε εσάς.
Οπότε, αφού ξεκινήσατε να μπείτε σε έναν χώρο γεμάτο ομορφιά και χαμόγελα αφήστε την γκρίνια, τα σταριλίκια και την αγένεια κάπου αλλού. Ή, καλύτερα; Βγάλτε τα τελείως από τη ζωή σας. Ο επαγγελματίας είναι συνεργάτης της ανανέωσής σας, όχι σάκος του μποξ.
–Θα σου πω εγώ τι θα κάνεις. Ξέρω.
Όχι, δεν ξέρετε. Επειδή είδατε κάποια βιντεάκια στο YouTube ή στο TikTok, δε γίνατε ειδικοί. Άλλο να ξέρετε τι θέλετε και να το συζητάτε με τον επαγγελματία, κι άλλο να του λέτε τι και πώς θα το κάνει. Η διαφορά είναι τεράστια.
Σκεφτείτε, δηλαδή, να πάτε στον γιατρό και να του πείτε: «Είδα στο TikTok πώς θα με χειρουργήσετε και θα σας πω εγώ.» Ούτε στον εχθρό μας η αντίδραση του γιατρού.
Και κάπου εδώ, θα σας πω μια μικρή προσωπική ιστορία, έτσι, για να τη μοιραστώ μαζί σας. Πριν πολλά χρόνια, και μόλις περίπου δύο μήνες αφού είχα αποφοιτήσει από τη σχολή, ξεκίνησα να δουλεύω ως μακιγιέζ σε ένα μεγάλο κομμωτήριο. Η κυρία είχε ζητήσει ένα βραδινό μακιγιάζ. Έκατσε στην υπέροχη καρέκλα του make-up– τρόπος του λέγειν κάθισε, γιατί στριφογύριζε λες και ήταν στην καρέκλα του οδοντιάτρου. Ξεκίνησα κι εγώ να δημιουργώ στον καμβά του προσώπου της σαν τρελή ζωγράφος απ’ τον ενθουσιασμό μου. Μέχρι που έφτασα στην περιοχή των ζυγωματικών, να βάλω το ρουζ. Ξαφνικά, πετάχτηκε από την καρέκλα σαν να ήταν ηλεκτρική και μου είπε:
–Τι είν’ αυτό; Είναι πολύ έντονο! Πας καλά;
Ε, πώς εκείνη την ώρα η ταπεινή ζωγράφος δεν έπαθε έμφραγμα, ένας Θεός το ξέρει. Ευτυχώς, ήμουν πολύ νέα –κάποιο ρόλο θα έπαιξε υποθέτω– και της είπα με χαμόγελο:
–Κυρία μου, δεν τελείωσα.
Όμως, μάλλον, αυτό δε στάθηκε αρκετό, αφού εκείνη, σε επίπεδο αγένειας πια, ξεκίνησε να ωρύεται ότι αφού πληρώνει απαιτεί την τέλεια εξυπηρέτηση, ότι αν ήμουν άσχετη θα έπρεπε να της το πως από την αρχή και πως είχα σκοπό να τη σαμποτάρω. Εγώ πάλι, με απόλυτη ψυχραιμία της ανέφερα ότι το μακιγιάζ δεν είναι μόνιμο και με μια απλή κίνηση μπορώ να το αφαιρέσω. Κι έτσι κι έκανα. Πήρα που λέτε ένα βαμβάκι με γαλάκτωμα και ναι, το αφαίρεσα.
Κόκαλο η κυρία. Μάλλον η έντασή της, που φυσικά δεν είχε να κάνει με μένα, καταλάγιασε με λίγο γαλάκτωμα. Μετά, βέβαια, έγινε η καλύτερη πελάτισσά μου. Και κατάλαβε –εκτός από την αδικαιολόγητη συμπεριφορά της– ότι όλα μπορούν να διορθωθούν.
Με τα χρόνια εμπειρίας και συχνών τέτοιων φαινομένων, ήρθε και η δική μου λύτρωση: Η λεγόμενη black list στους αγενείς. Γιατί αν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου, και ταυτόχρονα εκτιμάς και την εργασία σου, τότε επιλέγεις και ανάλογα να οριοθετείσαι.
Συνοπτικά και τελειώνοντας:
Να θυμάστε ότι οι επαγγελματίες ομορφιάς είναι άνθρωποι με ψυχή. Είναι εκεί, μπροστά σας, να την καταθέσουν σε εσάς μέσα από την τέχνη τους, με την υπομονή τους, τις γνώσεις τους, την αγάπη τους. Μην τους τη βγάζετε λοιπόν. Την επόμενη φορά που θα πάτε στην κομμώτριά σας, στην αισθητικό σας ή στην τεχνίτρια των νυχιών σας, πείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ που είναι εκεί για εσάς. Θα πάρει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και θα έχει και περισσότερη έμπνευση.
(Όχι τίποτ’ άλλο, για να μην παίζετε με την τύχη σας. Ψαλίδι κρατάει. Και λάθη κάνει. Μην αναγκαστείτε δηλαδή να δείτε κατά πόσο σας πάει το κούρεμα-καπελάκι!)
Συντάκτης: Έλενα Μαρά
