Περί κοινωνικότητας και της φύσης μας είναι γνωστή η σύνδεση και εάν το καλοσκεφτείς η θεωρία αυτή ισχύει κατά πολύ, γιατί δύσκολα κανείς φτάνει στην πληρότητα και την ευτυχία εάν δεν έχει έστω κι έναν άνθρωπο να πορεύεται μαζί στην καθημερινότητά του. Τον ρόλο του συνοδοιπόρου στη ζωή παίρνει πολύ συχνά ένας φίλος. Είναι ο άνθρωπος που όταν κλαις θα είναι εκεί να ακούει με τις ώρες οτιδήποτε σε προβληματίζει αλλά και ο άνθρωπος που στην επιτυχία σου, το χαμόγελο και η περηφάνια του θα είναι μεγαλύτερη και από τη δική σου. Και βασικό στοιχείο για μία όμορφη και πετυχημένη φιλική σχέση είναι η ειλικρίνεια. Τι γίνεται όμως, όταν συνειδητοποιείς ότι το κολλητάρι που μοιράστηκες στιγμές ατελείωτες μαζί του και η εμπιστοσύνη που έτρεφες για αυτό έφτανε στο τέρμα, κρύβει ένα -όχι και τόσο- αθώο ψέμα;

Δυστυχώς ή ευτυχώς το ψέμα είναι στην καθημερινότητά μας. Ψέμα από ψέμα ωστόσο διαφέρει και δεν μπορούμε να τα κατατάσσουμε όλα σε μία κατηγορία. Κάποιοι μπορούν να γίνουν εύκολα και χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο ένας καλός Πινόκιο. Άλλοι όμως αποφεύγουν τη συγκεκριμένη διαδικασία και όταν φτάσουν στο σημείο να πουν κάτι αναληθές, οι προθέσεις και οι λόγοι τους θα είναι για καλό σου. Απέχει έτη φωτός, το να πεις ένα ψέμα με σκοπό να προστατέψεις κάποιον από το να πεις κάτι το οποίο δεν είναι αληθές με σκοπό να κοροϊδέψεις κάποιον. Η διαδικασία μπορεί να είναι η ίδια όμως η πρόθεση διαφοροποιείται.

Ανακαλύπτοντάς το, αρχικά, θα αμφισβητήσεις. Το μυαλό σου δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι ο άνθρωπος που εμπιστευόσουν πιο πολύ από όλους, σού έκρυψε κάτι. Όλα τα «γιατί» μαζεμένα δίπλα σου και οι ευθύνες ψάχνουν σε ποια πλευρά να πέσουν. Φυσικό να αναρωτηθείς αν η σχέση σας βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με πριν την αποκάλυψη. Φυσικό και να αναρωτηθείς τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Μπορείς άραγε να το αφήσεις πίσω; Κι αν όχι, δικαιούσαι να είσαι ένας τόσο αυστηρός κριτής;

Στην αρχή ίσως δεν καταφέρεις να δεις καθαρά, μπορεί να μη θέλεις ούτε να μιλήσεις. Αξίζει όμως να κρίνεις έναν άνθρωπο και τη σχέση σου μαζί του από ένα λάθος; Μα είναι τουλάχιστον εγωιστικό και αρκετά εριστικό να θεωρείς πως μπορεί κάποιος στη ζωή σου -όποιο ρόλο και να έχει- να είναι καθ’ όλα τέλειος και σωστός δια βίου, λες και δεν επιτρέπονται τα λάθη. Σκέψου, δεν υπήρξε κάποια στιγμή που ζήτησες εσύ μία δεύτερη ευκαιρία; Ειπώθηκε το ψέμα, ναι. Είναι όμως άξιο να τελειώσει μια φιλία;

Όλοι είμαστε σε κάποια πράγματα κάθετοι και απόλυτοι κι ίσως αυτό να είναι και ο βασικός λόγος που αδυνατούμε να δημιουργήσουμε δεσμούς. Όλοι έχουμε αξίες και κανόνες που θεωρούμε αδιαπραγμάτευτους με βάση εμάς και δρούμε σαν νομοθέτες που προσπαθούν να περάσουν στους πάντες το προσωπικό τους σύστημα αξιών και κανόνων προς εφαρμογή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αποφεύγουν το ψέμα μανιωδώς και όταν τυχαίνει σε αυτούς τρελαίνονται διότι θεωρούν ότι υποτιμώνται. Δεν μπορούν να συγχωρήσουν ακόμη και τον φίλο τους γιατί το αίσθημα της προδοσίας και του θυμού υπερισχύει, ακόμη κι αν το ψέμα είναι μικρής σπουδαιότητας και δεν αφορά καν τη σχέση των δύο. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία ακόμη και στον κολλητό τους, γιατί μία τέτοια κατάσταση έρχεται πάνω από τα πιστεύω τους. Κατά πόσο όμως ένα σύστημα αξιών μπορεί να αποτελέσει άλλοθι υπερβολικής αυστηρότητας και καθετότητας είναι το ζήτημα εδώ.

Είναι σίγουρα δύσκολο να συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που εμπιστευόσουν, ίσως πιο πολύ, από όλους ήταν ανειλικρινής μαζί σου μα στην τελική ως ένα σημείο ήταν και δικαίωμά του. Και σίγουρα όταν συγχωρείς κάτι τέτοιο παίρνεις ρίσκο, κινδυνεύοντας να ξανά γεμίσεις με όλα αυτά τα συναισθήματα που πάλεψες μέσα σου να αδειάσεις. Μία σχέση, όμως, πρέπει να κρίνεται συλλογικά από όλα αυτά που σου προσφέρει και όχι μόνο από μία άτυχη στιγμή κι αν κρίνεται από αυτή, τότε αξίζει να γίνει με κατανόηση και ψυχραιμία κι όχι με τον πανικό μιας -και καλά- ορθής στάσης που κλονίστηκε.

Εάν κατά βάση μία φιλία ήταν μέσα στα ψέματα και στην υποκρισία τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί. Όμως εάν ήταν κάτι το οποίο σε γέμιζε και ήρθε ένα λάθος να σας τα χαλάσει στο οποίο άνετα μπορείς να υποπέσεις κι εσύ εδώ που τα λέμε, τότε η σκέψη για μία δεύτερη ευκαιρία είναι αναγκαία. Πριν βιαστείς λοιπόν να του κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα αναρωτήσου, αξίζει να κρίνουμε κάποιον από ένα ψέμα;

Συντάκτης: Αργυρώ Μπύρτα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου