Έχουμε γράψει σχεδόν για όλες τις μορφές των σχέσεων, από τις συναισθηματικά διανθισμένες με έρωτα κι αγάπη μέχρι ένα πετυχημένο one night stand. Δεν έχουμε αναλύσει όμως καθόλου το φαινόμενο «της σχέσης ομερτά». Οι «σχέσεις ομερτά» είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει και ο τίτλος τους. Η άτυπη συμφωνία, «ο νόμος της σιωπής» δύο ανθρώπων οι οποίοι είναι συνειδητά υπό όρους και συνθήκες μαζί. Δεν έχουν επίσημη σχέση, δεν έμειναν σ’ ένα one night stand –πιθανώς έτσι να ξεκίνησε στο μυαλό τους αλλά δεν εξαφανίστηκαν- βρίσκονται μεταξύ τους όποτε ο χρόνος τους βολέψει, όχι συχνά, κρατάνε μυστική για ευνόητους λόγους την κατάστασή τους, δεν εισβάλλουν ο ένας στη ζωή του άλλου κι έχουν αποφασίσει πως η σχέση τους θα παραμείνει σ’ ένα συνδυαστικό φάσμα μεταξύ πολύ καλού σεξ κι υπέροχης προσωπικής επικοινωνίας, για όσο οι ίδιοι θελήσουν ή οι συνθήκες τους το επιτρέψουν.

Επειδή ακριβώς η κατάσταση έχει οριστεί ήδη από πριν, δεν υπάρχουν ζήλιες μεταξύ τους και περιθώρια αισθημάτων. Σέβονται πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς τους και μετά τον άλλον στις συμπεριφορές τους. Ξέρουν πως δεν κινδυνεύουν ο ένας από τον άλλον και η μορφή της σχέσης έχει περισσότερη ειλικρίνεια από όλες τις υπόλοιπες, καθώς δεν υπάρχει λόγος να κρυφτούν λέγοντας ψέματα. Αναγνωρίζουν πως το στοιχείο του έρωτα ως συναίσθημα είναι απαγορευτικό- ίσως και να έχουν κάτι άλλο ήδη στη ζωή τους. Αλλά κι έτσι να μην ήταν, στην τελική μπορεί και να μην αντέχουν καν ο ένας τον άλλον σε μια κοινή ζωή, γιατί είναι τόσο δυνατές προσωπικότητες που το «μαζί» θα ήταν ο πόλεμος των Ρόουζ.

Θα αναρωτιέστε αν είναι εφικτό. Ναι, απόλυτα, αρκεί να υπάρχουν εξ’ αρχής δυο παράμετροι. Ο σεβασμός κι η συνειδητοποίηση. Ο σεβασμός για την μη παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής κι η συνειδητοποίηση πως είναι μια σχέση με ημερομηνία λήξεως ή για όσο κρατήσει. Υπάρχει ένα θεατρικό του Μπέρναρντ Σλέηντ, «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» το οποίο εξηγεί -καθώς στηρίζεται σε μια τέτοια μορφή σχέσης- πώς είναι μια σχέση γαλήνια και ταραχώδης που λειτουργεί ως αγάπη, ως πάθος, ως φιλία, ως έμπνευση, ως έρωτας, ως χαρά, ως παιχνίδι.  Μια σχέση που είναι έξω από τις καθημερινές ζωές τους κι έξω από κάθε συμβατή και νόμιμη σχέση που μπορεί να έχουν. Δεν είναι παράνομη, δεν είναι απιστία. Δεν υπάρχει ο τίτλος εραστής ή ερωμένη. Υπάρχουν απλά δυο νοήμονες άνθρωποι που έχουν επιλέξει να ζουν αυτό που τους αρέσει.

Μπορεί να περάσουν και βδομάδες για να επικοινωνήσουν, ευτυχώς που είναι και τα σόσιαλ κι ενημερώνονται για τις εξελίξεις του καθενός. Όταν θέλουν, στέλνουν ένα μήνυμα και κανονίζουν. Αν κάποιος δεν μπορεί, θα απαντήσει «τα λέμε εν ευθέτω χρόνω», οπότε όλα καλά. Στην περίπτωση που βγάλουν άκρη χάνονται στη μετάφραση των μηνυμάτων τύπου «Τι ώρα θα έρθεις; Δε ξέρω», «Θα έρθω στις 22.00» κι έχει πάει ήδη 2.00 τα ξημερώματα. Αλλά δεν τους ενοχλεί. Μέχρι που το διακωμωδούν και μεταξύ τους. Μη σας πω ότι τους αρέσει κιόλας.

Προσπαθούν να προλάβουν μέσα σε λίγες ώρες τα πάντα. Οι σχέσεις ομερτά έχουν καθορισμένο χρόνο συνάντησης και σε έναν δικό τους χώρο. Συνήθως μια νύχτα. Ελάχιστες ώρες. Όλα όσα θέλεις να κάνεις και να πεις λειτουργούν με αντίστροφη χρονομέτρηση. Και μέσα σ’ αυτές τις ώρες πρέπει να προλάβουν τα πάντα. Να απολαύσουν ένα υπέροχο σπιτικό γεύμα με κρασί απολαμβάνοντας συζητήσεις που περιλαμβάνουν από την πολιτική μέχρι τα μαμαδίστικα φαγητά, δίνοντας πεταχτά φιλιά ως ένας τον άλλον.

Το κρεβάτι αυτών των ανθρώπων είναι ένα μείγμα «θέλω να προλάβω να σε χορτάσω, γιατί δεν ξέρω πότε κι αν θα σε ξαναδώ». Ζουν και κάνουν έρωτα έξω από κάθε σύμβαση, καθώς μπορεί να είναι κι η τελευταία τους φορά και κοιμούνται αγκαλιά ξέροντας πως το πρωί θα αποχαιρετιστούν. Ο έρωτας έχει μια γλύκα, ένα πάθος, μια βιασύνη και μια πεθυμησιά. Ξέρουν πως ίσως αργήσουν ή ακόμη χειρότερα πως μπορείς και να μην ξαναδούν ο ένας τον άλλον κι έτσι το πάθος μετατρέπεται σε απαίτηση, σε κτητικότητα, σε παράδοση.

Οι ξεχωριστές ζωές τους είναι ξεκάθαρες. Συνήθως απόλυτα οργανωμένες και σίγουρα πολύ απαιτητικές. Ίσως κι αυτός να είναι ένας ακόμη λόγος που κατανοούν ο ένας τον άλλον. Σίγουρα όμως είναι ένας λόγος που τους έφερε κοντά. Και κάπου εδώ, εύλογα θα αναρωτιέστε πόσο περίεργο είναι αυτό. Κι αυτοί το ίδιο θα λένε, κάθε φορά που κοιτάζονται. Αλλά γιατί όλα τα γιατί μας θα πρέπει να έχουν και μια απάντηση;

Μη σας τρομάζει μια τέτοια σχέση αν σας έχει τύχει. Ζήστε την. Να θυμάστε πως όταν τελειώσει όλο αυτό, γιατί θα είναι τόσο όμορφο για να το αφήσετε να συνεχιστεί και ‘σεις πολύ έξυπνοι για να το δηλητηριάσετε, ο καθένας θα ξαναγυρίσει στην κανονικότητά του, ξέροντας πως θα έχει ζήσει μια ιστορία της προκοπής.

Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου