Να μπορεί να φέρει γαλήνη μέσα στην τρικυμία, ηρεμία όταν έρχονται τα πάνω κάτω και ισορροπία σε στιγμές που της δίνουν μια και ταλαντώνεται. Αυτά είναι ίσως και τα μόνα που χρειάζεται να έχει ο άνθρωπός σου για να είναι πραγματικά δικός σου. Είναι απίστευτο πώς με μερικούς ανθρώπους αισθανόμαστε μόνο ηρεμία. Λες κι έχουν ένα μαγικό τρόπο να ηρεμούν τα πάντα μέσα μας και κάθε μας σκέψη, ανησυχία, άγχος, στρες να εγκαταλείπουν αβίαστα έστω για μερικές ώρες το σώμα μας. Κι όμως, πιστεύω πως αν όχι όλοι, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αισθανθεί αυτό το ανεξήγητο συναίσθημα γαλήνης καθώς βρισκόμαστε με το ταίρι μας κι αράζουμε έτσι απλά στον καναπέ- κι ίσως να το έχουμε ανταποδώσει κιόλας.
«Όταν βρίσκομαι μαζί σου νιώθω αυτή την ηρεμία και χαλάρωση που άλλου δεν μπορώ να βρω» μου είχε πει κάποτε ο άνθρωπός μου και για λίγο δεν ήξερα ούτε πώς ν’ απαντήσω ούτε γιατί είχα αυτή τη φοβερή ικανότητα να κάνω έναν ολόκληρο άλλον άνθρωπο να αισθανθεί έτσι. Θυμάμαι ότι είχα απλώς χαμογελάσει, μέχρι που κατάλαβα τι προσπαθούσε να μου πει. Είχα κάνει το παιδί που κρύβει μέσα του να νιώσει γαλήνη.
Κάθε άνθρωπος έχει κρυμμένο καλά στη ψυχή και το υποσυνείδητο του μυαλό του το παιδί που ήταν κάποτε. Εκείνο, το οποίο έχει περισσότερη δύναμη από ό,τι φαντάζεστε, μπορεί να πυροδοτήσει διάφορες συμπεριφορές που πηγάζουν απ’ όλα τα βιώματα που είχε μέχρι την ενήλική του ζωή και κάπου-κάπου μας θυμίζει καταστάσεις που ίσως και να έχουμε ξεχάσει. Η θεωρία λοιπόν που ονομάζουμε Inner Child Phenomenon, έχει να κάνει μ’ εκείνο το παιδί που τελικά καθορίζει πολλά από τα χαρακτηριστικά της μεταγενέστερης, πιο ενήλικης, εκδοχής του εαυτού μας. Πράγματα τα οποία καθώς μεγαλώνουμε μας προκαλούν άγχος, θυμό, λύπη, ευχαρίστηση μπορεί να είναι συνδεδεμένα με δικές μας παιδικές εμπειρίες που το μυαλό μας κατέγραψε και που κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με παρόμοιες ή ίδιες καταστάσεις, αισθανόμαστε το ίδιο όπως και τότε. Ο υποσυνείδητος αυτός προγραμματισμός μας, γιατί περί αυτού πρόκειται, πολύ συχνά κουβαλάει μαζί του τραύματα του παρελθόντος, αναμνήσεις, θετικές κι αρνητικές συμπεριφορές οι οποίες εμφανίζονται μετέπειτα με διάφορους τρόπους στην ενήλική μας ζωή.
Μ’ αυτόν τον τρόπο κι αφού είναι όλα φυλαγμένα και γραμμένα στην καρδιά του μικρού παιδιού που κάποτε ήμασταν, έχουμε την ικανότητα να ξεχωρίζουμε πιο περιβάλλον μας προκαλεί ηρεμία. Ε καλά, όχι εμείς ακριβώς, αλλά το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, έχει πια διαπιστώσει ποιοι άνθρωποι και ποιες καταστάσεις του προσφέρουν θετικά συναισθήματα. Επομένως, μέσα στα χρόνια καταλαβαίνει κι αισθάνεται ενέργειες, αναγνωρίζει τα red flags -όπως λένε και στο χωριό μου- που αντί να το κάνουν να αισθανθεί όμορφα θέλει να φύγει μίλια μακριά και μαζεύει όλες του τις εμπειρίες. Κι έτσι, όταν το ταίρι μας σε μια άκυρη στιγμή, εκεί που χαζεύουμε τηλεόραση για παράδειγμα, μας πει πόσο γαλήνια αισθάνεται μαζί μας, να ξέρετε πως το παιδί μέσα του έχει πιάσει λιμάνι. Αισθάνεται σιγουριά απλώς και μόνο επειδή κάποτε, στην παιδική του ηλικία, το ίδιο συναίσθημα που του προσφέρουμε εμείς σήμερα, το είχε ξανανιώσει.
Αυτή λοιπόν η ανεξήγητη ηρεμία που αισθανόμαστε με τον σύντροφό μας μπορεί ν’ απογειώσει τη σχέση μας. Είναι ικανή να μας κάνει ν’ αφεθούμε στα χέρια του, να τον εμπιστευτούμε πιο εύκολα κι ολόκληρη μας η σχέση να έχει έναν φυσικό χαρακτήρα λες κι έπρεπε από πάντα να συναντηθούμε μαζί του. Γιατί εν τέλει, όσο πιο ήρεμα μας κάνει να νιώθουμε η σχέση μας, τόσο πιο βέβαιοι θα είμαστε πως συναντήσαμε τον άνθρωπό μας.
Συντάκτης: Δέσποινα Κυριάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
