Δυο απ’ τα πιο εκλεκτά συστατικά των σχέσεων είναι το να δέχεσαι τα καπρίτσια του άλλου και να τα ανέχεσαι. Υπάρχει βέβαια μια πολύ λεπτή γραμμή η οποία διαχωρίζει το ένα ρήμα απ’ το άλλο. Αυτή η γραμμή είναι τόσο λεπτή που πολλές φορές την πατάς, δίχως να το καταλάβεις. Κι άντε μια και δυο, θα σε δικαιολογήσει ο άλλος. Αν το κάνεις συνέχεια και πλέον αυτή τη γραμμή την αφήσεις στην άκρη και σταματάει να σε νοιάζει, τι γίνεται;
Είμαι υποκειμενικός. Λατρεύω τους τύπους και τις τύπισσες που θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους εγωισμούς, αξιοπρέπειες κι επιθυμίες δικές του για να είναι καλά το ταίρι τους. Έχουν ανάγκη οι σχέσεις από τέτοιους τύπους. Οι υποχωρήσεις, άλλωστε, δεν είναι κι ό,τι πιο της μόδας, μην κρυβόμαστε. Πολύ πιο εύκολα λες «Στα τσακίδια» παρά «Συγγνώμη, μείνε» στις μέρες μας.
Τέλος πάντων, το πόιντ μου είναι πως διασκεδάζω με τους ανθρώπους που ανέχονται. Που θα τους νευριάσει κάτι και θα το καταπιούν μια και δυο και τρεις γιατί ξέρουν πως αυτό που έχουν δε θέλουν να το χάσουν, το θέλουν δίπλα τους με κάθε όφελος. Τους θεωρώ χαζούς εν γνώσει τους, έτσι τους αποκαλώ. Κάνουν τα στραβά μάτια.
Πόσα κιλά αρχίδια θέλει για να σου πατάνε των νεύρα που έχεις στο κεφάλι σου με σφυρί, να παίζουν με την επιμονή και την ανοχή σου, αλλά εσύ να είσαι εκεί, προσπαθώντας να πεις όλα αυτά που σε πειράζουν μ’ ένα τρόπο που το ταίρι σου θα το καταλάβει; Μην κρυβόμαστε, δεν είναι εύκολο πράγμα να θες να σπάσεις το κεφάλι σου στον τοίχο και τελικά να καταλήγεις σ’ ένα «Αγάπη μου, αυτό που έκανες με πείραξε, έλα να το δουλέψουμε παρέα και να βρούμε λύση».
Απ’ την άλλη είμαι και φαν αυτών που ώρες ώρες πατάνε τους άλλους. Γουστάρω τους ανθρώπους που πατάνε τα όρια.
Πρέπει να σ’ έχει κερδίσει ο άλλος για να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου. Και κανενός ο εαυτός δεν είναι παντού και με όλους καθώσπρέπει, αλάνθαστος, τέλειος. Δε ζούμε σε καμιά ουτοπία. Για να κάνεις τα λάθη σου, για να αφεθείς και να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι, ξέχωρα απ’ το χαμογελαστό προσωπάκι που δείχνεις σε όλο τον κόσμο, χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να τον νιώθεις δικό σου. Που είτε θα είσαι μόνος σου, είτε μαζί του, θα είναι το ίδιο, ίσως με τη μόνη διαφορά πως πού και πού θα πρέπει να φοράς έστω το εσώρουχο μέσα στο σπίτι. Πού και πού, μη γίνει και σκοινί κορδόνι, τα ρούχα είναι για να βγαίνουν άλλωστε.
Για να γίνεις μαλάκας, ηλίθια, κομπλεξικός, παρτάκιας, βρωμίκουλας, πορνοδιαστροφική, τύραννος, βάσανο πραγματικό για τη σχέση σου, πρέπει πρώτα να σε κάνει ο άλλος να νιώθεις ελεύθερος μαζί του. Να σε δεχτεί όπως είσαι. Να γουστάρει που του φέρνεις κάθε πρωί την ίδια μαλακία απ’ το φούρνο και να την τρώει, ενώ σου έχει πει δέκα φορές ότι δεν του αρέσει. Να του αρέσει που μπαίνετε μαζί για μπάνιο και τον βρέχεις με παγωμένο νερό Νοέμβρη μήνα ενώ αυτός κάνει μπάνιο με καυτό νερό ακόμα και το καλοκαίρι. Να σου ρίχνει μια Παναγία που χάσατε την προβολή στο σινεμά αλλά να περιμένει ένα τρίωρο για την επόμενη προβολή της ίδιας ταινίας, γιατί δε θες να δεις τίποτα άλλο. Όλα αυτά είναι το ρήμα «Δέχομαι».
Το ρήμα «Ανέχομαι» ξέρεις τι είναι; Να σου έχει πει πως θέλει να μιλήσετε για τη μέρα του κι εσύ να τον αγνοείς επιδεικτικά, γιατί έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Να του λες πως πεινάς στα σοβαρά γιατί έχεις δυο μέρες να φας και να σου φέρει την τυρόπιτα την κουρού που του ‘χεις πει οτι σιχαίνεσαι. Να είναι άρρωστος και να τον πιτσιλάς με τα κρύα τα νερά. Να θέλει να δείτε Τζέιμς Μπόντ και να καταλήγετε στην αίθουσα με τα Μίνιονς. Προσπαθώ να στο κάνω παραστατικό.
Να μάθεις να σ’ αρέσουν οι ανωμαλίες του άλλου, να σ’ αρέσει απ’ το ροχαλητό του μέχρι κι η συνήθειά του να σε ξυπνάει στις επτά το πρωί μόνο και μόνο γιατί ξύπνησε εκείνος.
Αγάπα την αυτή την αδυναμία, μην την κάνεις ζόρι. Δέχομαι σημαίνει πως είμαι διατεθειμένος ν’ αγαπήσω κάθε πτυχή σου, φωτεινή, σκοτεινή, κρυφή και φανερή, ατσαλάκωτη μα και σπασμένη σε χιλιάδες κομμάτια αιχμηρά. Ανέχομαι σημαίνει πως είμαι διατεθειμένος να σπαταλήσω όλη την ενέργεια που έχω για να σε δεχτώ, μόνο και μόνο για να προσπαθήσω να καταλάβω γιατί με παιδεύεις. Προτιμάς αλήθεια να αφήνεις τον άνθρωπό σου να τρώγεται με τα ρούχα του διερωτώμενος, ενώ θα μπορούσες να τον κάνεις ευτυχισμένο απλά πασαλείβοντάς τον με τζατζίκι που μόλις παρήγγειλες;
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Ιωάννης Καράπογλου
