Πόσο λίγο να χωρίζεις μ' ένα «δε φταις εσύ» στο στόμα

Κι έφτασε η ώρα του αποχωρισμού. Φωνάζεις, νευριάζεις, ξεσπάς, γεμίζεις μια βαλίτσα πράγματα και φεύγεις θριαμβευτικά από το πλάνο της κοινής σας σκηνής. Ναι, οκ, μόλις χώρισες και το πενθείς με τον τρόπο σου. Μπορείς να είσαι drama queen και να βιώνεις τον χωρισμό μέσα στην υπερβολή του ή να τον αντιμετωπίσεις σαν ένα αδιάφορο συμβόλαιο που έληξε, δίνοντας μια χλιαρή χειραψία αποχαιρετισμού με το τέως έτερόν σου ήμισυ.  Κι όσο κι αν πενθείς τη ρήξη μιας σχέσης, κάπου ενδότερα αναζητάς την αιτία του κακού. Τι εννοείς, λοιπόν «δε φταις εσύ»;

«Δε φταις εσύ.» Ίσως και ν’ ανήκει στις πρωταγωνιστικές φράσεις ενός χωρισμού. Μικρή, σύντομη, περιεκτική, πολλά υποσχόμενη. Τρεις τόσες δα μικρές λεξούλες που ταλανίζουν τον δέκτη τους και ξεστομίζονται με ευχέρεια και με μια προκλητική άνεση από τον πομπό. Είναι σαν να πρέπει να θρηνήσεις τον μακαρίτη, δίχως να γνωρίζεις την αιτία που μας άφησε χρόνους. Μια νεκροψία που υπολείπεται αποτελέσματος. Θυμίζει τις ταινίες που έχουν ασαφές τέλος και το αφήνουν στο μυαλό και στη φαντασία του θεατή. Πόσο δημιουργικός μπορεί να είναι ο θεατής και γιατί να πρέπει να μπαίνει σ’ αυτήν τη διαδικασία; Η ετυμηγορία κρίνει ένοχο τον θύτη, όχι για την απόφαση του χωρισμού, αλλά για την ασάφεια των επεξηγήσεών του.

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

Μια σχέση, ένας δεσμός, μια σύνδεση μ’ έναν άλλο άνθρωπο σχεδόν απαιτεί την έννοια της επικοινωνίας και της εμπιστοσύνης. Κι όταν οι σχέσεις -οποιασδήποτε μορφής- για να είναι υγιείς οφείλουν να είναι win-win, ένα απλό «δε φταις εσύ» σε μεταφέρει στο ρετιρέ της αδικίας. Ξαφνικά νιώθεις ο ριγμένος της υπόθεσης κι αναρωτιέσαι πότε έπαψες να επικοινωνείς με το ταίρι σου και δε σου εμπιστεύεται τον λόγο που γκρεμίστηκαν τα θεμέλια της σχέσης σας. Σου αξίζει μια έλλογη αιτία, μια απάντηση κι όχι μια χιλιοειπωμένη κλισέ φράση. Σαν να μη δικαιούσαι να μάθεις τι έφταιξε, εφόσον εσύ ορίστηκες ένας Πιλάτος.

Όταν ξεστομίζονται ντεμοντέ αιτιολογικά προς το πρόσωπό σου είναι σαν να βάλλεται η αξία σου, σαν το άτομο που βρισκόταν στο πλάι σου να μην την αναγνώρισε ποτέ. Κι αυτό απογοητεύει. Είναι ο λόγος χωρισμού που μπορεί να ειπωθεί σε κάθε σχεσιακό σχήμα σαν να μην έχει σημασία που απαρτίζεται από σένα. Μπορεί να ειπωθεί στην υγειά του πρώην, του νυν και του επόμενου, άρα αντιλαμβάνεσαι εύκολα πως δεν ήσουν σταθμός, αλλά ένας διερχόμενος περαστικός. Ωστόσο, η απογοήτευση είναι αμφίδρομη κι έχει αντίκτυπο και στο άτομο που έκοψε την κορδέλα της σχέσης σου.

Δειλία, αυτή είναι η κατηγορία που προσάπτεται και πέφτει στα μάτια σου ο άνθρωπος που ξεστόμισε το «δε φταις εσύ». Μάλλον ποτέ δεν είχες αντιληφθεί αυτό το χαρακτηριστικό του συντρόφου σου που κατά γενική ομολογία δε συγκαταλέγεται στα πιο ελκυστικά. Επίσης, κατηγορείται και για έλλειψη δημιουργικότητας, αφού η αιτιολογία που σου παρουσιάζει είναι επιεικώς κοινότυπη.

Και ως απάντηση στο «δε φταις εσύ» αλά Γιώργος Νταλάρας μπορείς να απευθύνεις ένα «η φαντασία μου τα φταίει». Κι όντως η φαντασία είναι αυτή που βάλλεται μάλλον περισσότερο κι από τους δυο σας. Είχες φανταστεί, πέρα από μια κοινή ζωή- καθημερινότητα, πως το άτομο αυτό σε σέβεται σε όλες τις εκφάνσεις της σχέσης σας, ακόμα και στου χωρισμού. Ο σεβασμός συνοδεύεται από την έννοια του νοιαξίματος και μάλλον ο άνθρωπος που εύκολα αραδιάζει τρεις ανέραστες λέξεις μιας βαρύγδουπης φράσης δε νοιάζεται ιδιαίτερα για το τη επίδρασή τους στην ψυχολογία σου.

Ο χωρισμός, ανάλογα κι από την αξία που του δίνεις, ανήκει στα δύσκολα συμβάντα της ζωής, καθώς συνδέεται με τον αποχωρισμό. Εκτός του ότι αποχαιρετάς ένα άτομο, μια σχέση κι ό,τι απορρέει από αυτήν, πενθείς και μια κατάσταση που δεν ευδοκίμησε. Αναλύεις την πηγή του κακού και μαθαίνεις από τα λάθη σου. Όμως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλισέ φράσεις τύπου «δε φταις εσύ» διακατέχεσαι από ένα αίσθημα αδικίας. Δίπλα της, γειτονεύει η δειλία, καθώς κι η αμφισβήτηση αξιών, τόσο του τέως συντρόφου σου όσο κι η προσωπική σου εκτίμηση για το πρώην ταίρι σου.

Καλό θα είναι να διεκδικείς τις απαντήσεις σου, να μη δέχεσαι ασαφή και χιλιοειπωμένα μπαλώματα και φυσικά σ’ ένα διαφορετικό σχεσιακό πλαίσιο να μη γίνεις από θύμα θύτης. «Δε φταις εσύ.» Και ποιος φταίει; Μπορείς να μου προσάψεις ή να πάρεις ευθύνη; Όποιος έχει αντίρρηση, να μιλήσει τώρα, αλλιώς ας σωπάσει για πάντα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!