Έρχονται στιγμές στη ζωή σου όπου επιθυμείς ή αναγκάζεσαι λόγω συνθηκών –είτε δηλαδή για σπουδές, είτε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, είτε επειδή γνώρισες το άλλο σου μισό και πάτε να φτιάξετε τη δική σας οικογένεια– να ρίξεις μαύρη πέτρα στη γενέτειρά σου και να οδεύσεις προς μια διαφορετική πόλη. Παρόλο που, ωστόσο, βρίσκεσαι σε ένα ξένο μέρος, μπορεί να συμβεί ένα γεγονός το οποίο θα σε κάνει να αναπολήσεις τα μέρη σου και θα σου προσφέρει για λίγο την ψευδαίσθηση πως ζεις ξανά εκεί.

Μία απ’ τις μεγαλύτερες χαρές κι ευχάριστες εκπλήξεις όταν βρίσκεσαι σε διαφορετική πόλη –ή ακόμα και χώρα– απ’ τη γενέτειρά σου και το μέρος όπου πέρασες το μεγαλύτερο χρόνο απ’ τη ζωή σου, είναι όταν αναπάντεχα γνωρίζεις έναν συντοπίτη σου. Εκείνη τη στιγμή όπου σε μια τυχαία συνάντηση τίθεται η ερώτηση «εσύ από πού είσαι;» κι η απάντηση είναι η ίδια και για τους δύο, σε κατακλύζει ένας απερίγραπτος ενθουσιασμός και μια ευχάριστη συγκίνηση.

Ευθύς αμέσως ρίχνεστε στην κουβέντα που χαρακτηρίζεται από τέτοια οικειότητα και χημεία σαν να είσαστε φίλοι χρόνια, παρ’ όλο που γνωρίζεστε μόλις λίγα λεπτά. Προσπαθείτε να βρείτε απεγνωσμένα κοινούς γνωστούς, αραδιάζοντας ένα-ένα τα μέλη του οικογενειακού σας δέντρου και της παρέας σας, ώστε να βρείτε κάποιον συνδετικό κρίκο μεταξύ σας. Μέσα απ’ την ατελείωτη απαρίθμηση των γνωστών σας και το ξεσκάλισμα των προγόνων σας ανακαλύπτετε τόσα άτομα που σας συνδέουν και μάλιστα δεν αποκλείεται να βγείτε και μακρινοί συγγενείς.

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη, φυσικά, λαμβάνει ένα παιχνιδιάρικο κουτσομπολιό κι ένας αγώνας για το ποιος έχει τα πιο πολλά και πιο πικάντικα νέα. Μαθαίνετε για άτομα, καταστάσεις και συμβάντα που σε διαφορετική περίπτωση δε θα γνωρίζατε ποτέ. Αυτό το μοίρασμα πληροφοριών, όση αρνητική χροιά κι αν διαθέτει, σας δένει περισσότερο και σταδιακά ξεκινάτε να μιλάτε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο, όπου η κάθε λέξη σας έχει ξεχωριστή ερμηνεία για εσάς, κάνοντας τους γύρω σας να μην μπορούν να καταλάβουν για ποιο πράγμα μιλάτε και τι εννοείτε.

Απ’ την κουβέντα σας δε θα μπορούσε να λείπει η εξύμνηση του τόπου σας, μιλώντας με πάθος για τα όμορφα μέρη του, τις ιδιαίτερες ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων που τον απαρτίζουν, τον τρόπο και τους ρυθμούς ζωής. Καθετί που τον κάνει μοναδικό και που μόνο εσείς είσαστε οι εκλεκτοί, που είχατε την τύχη να γεννηθείτε και να ζήσετε στη συγκεκριμένη περιοχή. Παραδέχεστε, επίσης, πως παρ’ όλο που αυτή τη στιγμή μένετε αλλού, σας λείπει η γενέτειρά σας και πως δε θα την αλλάζατε με καμία άλλη στον κόσμο.

Συνεπώς, απότοκο της συζήτησης είναι μια γλυκιά νοσταλγία για τον τόπο σου. Σου έρχονται αστραπιαία στο μυαλό προσωπικές αναμνήσεις, όμορφες αλλά κι άσχημες εμπειρίες που βίωσες, οι παρέες σου, οι πρώτοι σου έρωτες, τα στέκια που σύχναζες. Θυμάσαι το μέρος σου με κάθε λεπτομέρεια και τόσο έντονα, που νιώθεις την ίδια ατμόσφαιρα και ζεστασιά, αισθάνεσαι τις μυρωδιές, τους ήχους, τις γεύσεις απ’ τα ντόπια φαγητά και για όσο συνομιλείς με τον συντοπίτη σου ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε διαφορετική πόλη.

Όσο μακριά κι αν έχεις βρεθεί απ’ τον τόπο που μεγάλωσες, θυμήσου πως συχνά θα συναντάς συντοπίτες σου και πάντα αυτοί θα σου υπενθυμίζουν την ιδιαίτερη πατρίδα σου, με τον πιο ωραίο και παραστατικό τρόπο, κάνοντάς σε να νιώθεις, έστω και για μια στιγμή, πως έχεις γυρίσει πίσω. Εξάλλου, έναν τόπο δεν τον χαρακτηρίζει μόνο η γεωγραφική του τοποθεσία, αλλά μπορείς να τον αφουγκράζεσαι και να τον επισκέπτεσαι και μέσα απ’ τους ανθρώπους του.

Την επόμενη φορά, επομένως, που θα γνωρίσεις νέα άτομα, μην ξεχάσεις να τους ρωτήσεις από πού είναι, γιατί μπορεί να χάσεις την ευκαιρία για ένα σύντομο ταξίδι προς τα μέρη σου.

Συντάκτης: Αθηνά Αναστασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη