Τους προσπερνάς βιαστικά. Ρίχνεις ένα υποτιμητικό, γεμάτο μίσος βλέμμα και συνεχίζεις την πορεία σου.
Γνώριμες φυσιογνωμίες, κάποτε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου.
Κάποιους δυσκολεύεσαι να τους αναγνωρίσεις. Άλλους δε θα τους ξεχάσεις ποτέ
Τους έθαψες στο καλά κλειδωμένο συρτάρι «φίδια» , «Ιούδες» , «προδότες» και πέταξες το κλειδί.
Δύο βήματα μπροστά εσύ, ένα ξωπίσω σου εκείνοι.
Χίλια δυο αντικλείδια να ανοίξει το συρτάρι, να αμφισβητήσεις πολλοστή φορά όρους και έννοιες που έμαθες από παιδί.
Φίλοι που σε πρόδωσαν για τριάντα αργύρια.
Αρπακτικά που πήραν ό,τι ήθελαν από εσένα. Χρησιμοποίησαν την φιλία σου και σε πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων.
Φίλοι ανταγωνιστές σε αγώνα δρόμου, τρικλοποδιές να κόψουν πρώτοι το νήμα.
Έδωσες και δεν πήρες, δεν σε σήκωσαν όταν έπεφτες, δε χαρήκαν στη χαρά σου.
Κήρυξες τον πόλεμο, ξεκατινιάστηκες, πόνεσες.
Έσπασες το κεφάλι σου να βρεις την αιτία και απάντηση δεν πήρες.
Έκανες καιρό να το χωνέψεις.
Σταμάτησες να εμπιστεύεσαι τους φίλους σου, κράτησες καβάντζες και δίνεις με τον σταγονόμετρο μη τυχόν και σε κλέψουν στα ρέστα.
Αχνοθυμάσαι πρόσωπα από τα παιδικά σου χρόνια.
Τη Μαρία που σου έκλεβε τα στυλό.
Είχες πολλά και εκείνη κανένα, πολλά της τα χάριζες κιόλας, αφού πρώτα επιδείκνυες με καμάρι τα καινούρια σου αποκτήματα .
Η Δέσποινα τερμάτιζε πάντα δεύτερη, «δεν πειράζει», της έλεγες και πατούσες περισσότερο γκάζι να μείνει ακόμη πιο πίσω σου να κόψεις το νήμα με διαφορά.
«Όχι δεν σου ταιριάζει ο Κώστας, είναι λίγος για σένα.»
Μήπως παραήταν πολύς για εκείνη και ταίριαζε στη δική σου συλλογή;
«Όλα θα γίνουν λες» και μέσα σου βράζεις, εύχεσαι φυσικά να μη συμβεί ποτέ αυτό.
Θυμάσαι και την Πέρσα, έκλαιγε με λυγμούς στην αγκαλιά σου και πριν προλάβει να στεγνώσει το δάκρυ, σου άνοιξε χαντάκι.
Ουδείς αχαριστότερος εκ του ευεργετηθέντος.
Σαν αθώα περιστερά χαμηλώνεις το βλέμμα.
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ον ανταγωνιστικό, φυσικό και επόμενο τέτοιες να είναι και οι σχέσεις που συνάπτει.
Στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και το είδωλο σου μαρτυράει την αλήθεια, από τότε που ήσουν παιδί.
Ήθελες να έχεις την ομορφότερη κούκλα.
Καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και στα αθλήματα.
Να έχεις μεγαλύτερη απήχηση στο ερωτικό παιχνίδι.
Την έπαιρνες την παρτίδα και καμάρωνες.
Έριχνες ένα βλέμμα συμπαράστασης και κατανόησης στη φίλη που δεν τα κατάφερε και μέσα σου έκανε πάρτι η ηδονή.
Έβγαινες στην παρέα αργότερα και μουρμούριζες, «με αντιγράφει», «με ζηλεύει», «με ανταγωνίζεται».
Κι ας έκανες τα πάντα να συμβεί αυτό.
Ο καλύτερος κερδίζει σκεφτόσουν και επιμελώς φρόντιζες να είσαι πάντα εσύ αυτή.
Την ανταγωνιζόσουν πρώτη εσύ.
Την βάφτισες φίλη.
Να της πετάξεις μερικά ψίχουλα ενδιαφέροντος που ούτε καν στα ζήτησε και να γεμίσεις μια σακούλα προσδοκίες για πληρωμή. Δυο τρία σκαλοπάτια κάτω σου πάντα, να ανεβαίνεις πρώτη.
Η σακούλα σου παρέμεινε άδεια. Οι προσδοκίες που μόνη δημιούργησες δεν πληρώθηκαν. Προδομένη μαζεύεις τον εγωισμό σου, σηκώνεις το δάχτυλο και την δείχνεις.
Εχθρός στον κατάλογο, στην πρώτη θέση.
Κακομαθημένο μικρό που θέλει την αναγνώρισή του.
Πόσες φορές προσποιήθηκες ότι νοιάζεσαι χωρίς να ακούς λέξη;
Πόσες φορές εσύ η προδομένη, ευχαριστήθηκες ενδόμυχα με την αποτυχία της;
Πόσα μπράβο ξεστόμισες τρίζοντας τα δόντια σου από νεύρα που κατάφερε κάτι και εκείνη;
Η αγνή πραγματική φιλία υπάρχει, αλλά είναι σπάνια όμως όπως ο έρωτας.
Όλα τα άλλα συρτάρια τα ανοίγεις κάτι να πάρεις κάτι να αφήσεις.
Θύμα και θύτης ταυτοχρόνως, σε σχέσεις ανταγωνισμού, αποκαλούμενες φιλία.
Μην παραπονιέσαι, δεν υπάρχουν φαντάσματα στο δάσος, ούτε ζούμε στην εποχή των παραμυθιών. Το μικρό πλην τίμιο κοριτσάκι πέφτει θύμα της κακομαθημένης μέγαιρας που ζηλεύει τη αγνή ψυχή του.
Δεν παίρνεις ό,τι δίνεις και πόσο μάλλον όταν δεν δίνεις και προσποιείσαι ότι το κάνεις.
Η φιλία, λέξη ιερή κατάντησε καραμέλα στα χείλη μας. Να δώσουμε ρόλο σε παίκτες και μαριονέτες.
Δεν έχει φύλο. Είναι κομμάτι σου ο άλλος.
Ξεσκίζει τον εγωισμό, την αυτοπροβολή σου και ακουμπάει πριν από εσένα τα μύχια της ψυχής σου. Χωρίς περιττά λόγια και εξηγήσεις.
Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί. Ανταγωνιστές σε αγώνα δρόμου.
Σε χρησιμοποιούν και τους χρησιμοποιείς με ημερομηνία λήξης.
Παρτίδα είναι και παιχνίδι, ένας κερδίζει κι ένας χάνει.
Θύτης και θύμα με γνώση και επίγνωση των πεπραγμένων στη μεγαλύτερη, μετά τον έρωτα, μπίζνα.
Τη φιλία.
Συντάκτης: Βάγια Τοπάλη
