Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καμάρης.
Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι. Ίσως και το πιο όμορφο μέχρι τώρα. Βλακείες λέω. Σίγουρα το πιο όμορφο! Δεν ήταν ότι το περιμέναμε για να ζήσουμε ξεχωριστές στιγμές, κάθε ανάμνησή μας είναι το ίδιο ζωντανή είτε ήταν από Χριστούγεννα με πολύχρωμα λαμπάκια είτε στην περίεργη αυτή καλοκαιρινή διάθεση.
Είναι γεγονός πως μέσα σε αυτούς τους 3 μήνες νιώθεις σχεδόν κάθε βράδυ την καρδιά σου να χτυπάει πιο δυνατά, πιο γρήγορα. Η καλοκαιρινή αύρα σε κάνει να νιώθεις ερωτευμένος σαν να προσμένεις κάτι, ακόμα κι αν είσαι ελεύθερος. Φαντάσου λοιπόν τι έκανε σε εμάς. Εμάς τους δύο που όποτε βρισκόμασταν θαρρείς και πλάθαμε τη δικιά μας ατμόσφαιρα, τον δικό μας κόσμο γύρω μας σε ακτίνα ως εκεί που έφτανε το μάτι μας.
Δε ζητούσαμε πολλά, διακοπές, ξενοδοχεία, νησιά. Όσο όμορφα κι αν ήταν δεν τα χρειαζόμασταν. Μας αρκούσε να ζούσαμε αυτές τις απλές καθημερινές στιγμές μαζί. Όπως εκείνο το βράδυ, ένα από τα πολλά βέβαια. Δίχως δικό μας σπίτι, βλέπεις και οι δύο γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικείς είχαμε χαράξει τα δικά μας μέρη, να βρισκόμαστε στο κλασσικό πια σημείο συνάντησής μας και να κατευθυνόμαστε στο λιμάνι.
Πάρε θάλασσα καλοκαιριάτικα. Τι να το κάνω μωρό μου το μπιτσόμπαρο; Είχα εσένα αγκαλιά να μιλάμε για οτιδήποτε. Από αναμνήσεις μέχρι όνειρα, από φόβους μέχρι επιθυμίες. Να μυρίζω το άρωμά σου. Να ακούω τη γλυκιά, λεπτή φωνή σου και το μαγικό γέλιο σου που πάντα σε πείραζα για το πώς το ξετυλίγεις σε επίπεδα.
Ήσουν εκεί και το αντιλαμβανόμουν με κάθε μια από τις 5 αισθήσεις. Και με μια 6η , αυτή που μας ένωνε σε ένα. Κι όλα αυτά με θέα την παραλία Θεσσαλονίκης, με φώτα αμάξια κι άλλα ζευγαράκια δεξιά και αριστερά. Ξενύχτι μέχρι να δούμε την αυγή. Βόλτες στους άδειους δρόμους, τρέλες, πειράγματα, φασώματα σε κάθε στενό που το γεμίζαμε με αναμνήσεις.
Και εκεί το ένιωσα. Το ερωτικό καλοκαίρι. Εκεί που σε είχα ανεβάσει πάνω σε ενα τοιχάκι κι εγώ μπροστά σου όρθιος να κοιταζόμαστε και να μην χορταίνουμε ο ένας τον άλλον. Και άσε τους υπόλοιπους να πίνουν δίχως αύριο, κενοί μέσα τους, που περνούσαν από πίσω μας για να μπουν στο κλαμπ.
Κάθε μέρα ξεχωριστή, κάθε βράδυ μοναδικό. Να μετράμε τις ώρες για να βρεθούμε και να χαθούμε στα σοκάκια προς άνω πόλη. Εκείνα που λατρεύαμε να περπατάμε μέχρι να φτάσουμε στα κάστρα. Να σταματάμε σε κάθε τοίχο που βλέπαμε ότι υπάρχει κάτι γραμμένο, ακόμα κι αν ήταν δύο αρχικά ή μια ολόκληρη πρόταση με τη χαρακτηριστική φατσούλα στο τέλος του Jerome. Ξέραμε ότι υπάρχει μια ιστορία πίσω από κάθε μελάνι ή σπρέι πάνω στους τοίχους σαν αυτή που χαράζαμε εμείς.
Ξαστεριά κλασικά και ακόμη καλύτερα με πανσέληνο, να ερωτευόμαστε ολοένα και περισσότερο στο παγκάκι που περνούσαμε αμέτρητες ώρες στο πυροβολείο βλέποντας όλη την πόλη. Η ένταση τον στιγμών απερίγραπτη.
Έτσι περνούσε το καλοκαίρι μας, τόσο απλά μα τόσο ανυπέρβλητα. Με καμιά βουτιά στη θάλασσα και αγγίγματα κάτω από το νερό για κάτι διαφορετικό.
Οι λέξεις φαντάζουν τόσο ξενέρωτες για να περιγράψουν το πλήθος των συναισθημάτων που σε κατακλύζουν τέτοιες στιγμές. Όμως όλοι μπορούν να το κατανοήσουν με τον δικό τους άνθρωπο σαν κοινό μυστικό. Κι αυτός ο άνθρωπος για μένα είσαι εσύ. Και οι μέρες φτάνουν.
Λοιπόν τι λες; Έτοιμη για το πιο ερωτικό καλοκαίρι;
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία του Κωνσταντίνου και χάρισέ του ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
