Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Ηλιάνα Μπαλάση.
Ιούλιος μήνας στη Σκόπελο και στο νησί είχε ήδη ξεκινήσει η τουριστική σεζόν. Οι ντόπιοι που το χειμώνα άφηναν το νησί για κάποια μεγαλούπολη είχαν επιστρέψει σε αυτό. Επίσης είχαν καταφθάσει οι πρώτοι τουρίστες.
Έτσι κι εγώ είχα αφήσει πίσω μου την βαβούρα της χαοτικής Αθήνας και απολάμβανα τα ήρεμα και γαλαζοπράσινα νερά της Σκοπέλου που τόσο είχα πεθυμήσει. Από νωρίς κιόλας είχα σκεφτεί να δουλέψω στο κατάστημα ρούχων του αγαπημένου μου παππού στο νησί για να περάσω λίγο περισσότερο χρόνο μαζί με τους συγγενείς μου και φυσικά γιατί ήθελα να μαζέψω χρήματα για να πραγματοποιήσω τις χειμερινές μου διακοπές στη Γαλλία.
Την ίδια περίοδο είχε έρθει στο νησί και ο Στέφανος. Ένας γοητευτικός μελαχρινός Ελληνο-Ιταλός, που είχε έρθει από την Ιταλία την πόλη, όπου σπούδαζε, για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Από αυτό το νησί κατάγεται η μαμά του όπως επίσης και ο παιδικός του φίλος Θωμάς που βρισκόταν εκεί από μέρες και τον περίμενε.
Το πρώτο κιόλας πρωινό που είχα πιάσει δουλειά στο κατάστημα ήρθε να ψωνίσει εκείνος. Εκεί που τακτοποιούσα τα ρούχα στο ράφι ακούω μια φωνή. «Καλημέρα! Να σε ρωτήσω αυτό το μπλουζάκι βγαίνει και σε λευκό χρώμα;» γυρνάω και ξαφνικά αντικρίζω τα πιο όμορφα καστανά ματιά και το πιο λαμπερό χαμόγελο. «Φυσικά! Το λευκό άλλωστε είναι το χρώμα του καλοκαιριού» του απαντώ χαμογελώντας. «Τέλεια!!» μου λέει.
Επικρατεί μερικών δευτερολέπτων ησυχία, κοίταγμα μέσα στα μάτια και μια ερωτική έλξη. Στη συνέχεια μου λέει «Παρεμπιπτόντως, Στέφανος, χάρηκα! Το δικό σου όνομα;» Δεν προλαβαίνω να του απαντήσω και χτυπάει το τηλέφωνο αποσυντονίζοντάς με. Μόνο ένα «ευχαριστούμε πολύ» και «αντίο» πρόλαβα να του πω. Κλείνοντας το τηλέφωνο βλέπω δίπλα στο τραπέζι ένα χαρτάκι που έγραφε «Σε περιμένω στις 7 στην κεντρική πλατεία της Σκοπέλου για μια βόλτα με το ποδήλατο. Στέφανος». Περιττό να πω πως το χαμόγελο μου είχε φτάσει μέχρι αυτιά μου γιατί εκτός του ότι μου άρεσε πολύ με κολάκευσε και ο τρόπος που με πλησίασε!
Λίγο αργότερα ενώ προσπαθούσα να σηκώσω μια κούτα με παντελόνια από την αποθήκη βγαίνοντας χτύπησα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου στην πόρτα. Όπως είμαι και φοβητσιάρα ανησύχησα και αμέσως ήρθε ο παππούς να με πάει στο ιατρικό κέντρο για να πειστώ ότι δεν υπήρχε κανένα τραύμα. Οι μόνοι άνθρωποι που βρήκαμε εκεί ήταν η καθαρίστρια και μια νοσοκόμα , η οποία μας είπε ότι ο γιατρός θα ερχόταν από ώρα σε ώρα. Η ώρα περνούσε και ο γιατρός ακόμα να εμφανιστεί. Τελικά περάσαμε όλο το βράδυ εκεί περιμένοντας το γιατρό. Το πρωί ο παππούς μου αναγκάστηκε να φύγει λόγω ενός τηλεφωνήματος που δέχθηκε από τη γιαγιά.
Πεινασμένη από την πολύωρη αναμονή κατέβηκα στο κυλικείο να φάω κάτι. Κατεβαίνοντας τις σκάλες αντικρίζω μπροστά να ανεβαίνουν τις σκάλες τα ίδια καστανά μάτια. Ήταν ο Στέφανος. «Γεια σου!» μου λέει «Γιατί είσαι εδώ; Τι έπαθες; Και επιτέλους πες μου το όνομά σου!» «Ηλιάνα» του απαντώ. «Θα ήθελα να σου εξηγήσω τι συνέβη και δεν κατάφερα να έρθω στο ραντεβού μας». Αφού λοιπόν του εξήγησα τι είχε συμβεί τον ρώτησα και εγώ πως βρέθηκε στο ιατρικό κέντρο. Μου είπε ότι Διαγωνισείχε συνοδεύσει τον παιδικό του φίλο Θωμά γιατί χθες είχε ένα μικροατύχημα και ήταν πολύ χαρούμενος που με ξαναέβλεπε.
Προθυμοποιήθηκε να επιστρέψει το φίλο του σπίτι και στη συνέχεια να έρθει να πάρει και εμένα. Του απάντησα με δισταγμό αλλά θετικά. Αφού φτάσαμε κάτω από το εξοχικό μου, του πρότεινα να ανέβει επάνω να τον κεράσω την καλύτερη σπιτική λεμονάδα που έχει πιει ποτέ για να τον ευχαριστήσω για τη βοήθειά του. «Αν είναι από τα χεράκια σου, εννοείται πως ναι, δεν μπορώ να αρνηθώ» μου αποκρίθηκε. Γεμάτη χαρά εγώ τον ξεναγώ στο εξοχικό και καταλήγουμε στην υπέροχη βεράντα με θέα την ανθισμένη Σκόπελο και την αμμώδη παραλία. Ετοιμάζω τη λεμονάδα και χωρίς να το καταλάβω καταλήξαμε να μιλάμε για δυο ώρες. Φεύγοντας μου πρότεινε να συνεχίσουμε τη συζήτηση λίγο ακόμα στην παραλία βλέποντας το ηλιοβασίλεμα.
Όλα ήταν τόσο μαγικά που δεν πίστευα ότι όλο ήταν αληθινό. Περπατήσαμε αρκετά μέτρα μιλώντας για οποίο ενδιαφέρον θέμα σκεφτόταν ο καθένας. Ο ουρανός είχε φορέσει τα γαλαζοπορτοκαλί χρώματα του και ο ήλιος ήταν έτοιμος να δώσει τη θέση του στο φεγγάρι. Εκείνος μου κράτησε το χέρι και πλησίασε κοντά μου δίνοντάς μου το πιο γλυκό φιλί!
Τα ποδιά μου κόπηκαν όπως και η ανάσα μου.
Για να μη σας τα πολυλογώ φέτος το καλοκαίρι κλείνουμε 2 χρόνια μαζί και ούτε που φανταζόμουν πως μια τυχαία γνωριμία θα κατέληγε μ’ αυτόν τον τρόπο.
Αυτό για μένα ήταν το πιο ερωτικό και μοναδικό καλοκαίρι.
Υ.Γ. Το χειμώνα τελικά πήγαμε με το Στέφανο στη Γαλλία το φίλο του το Θωμά και την κολλητή μου, Ελένη! Ήταν τέλεια!!
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Ηλιάνας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
