5 τρόποι να διαχειριστείς τα αρνητικά σχόλια των γονιών σου χωρίς υστερία

Έκανες εκείνο το τρελό κούρεμα που ήθελες, έκανες τατού, έκανες come out όσον αφορά τη σ3ξouαλικότητά σου, άλλαξες δουλειά, πήρες δάνειο, μετακομίζεις. Και τώρα ήρθε η ώρα να ακούσεις τη γνώμη των γονιών σου, το κήρυγμα, τις συμβουλές και τις αρνητικές κριτικές τους. Ωχ, ποιος τους ακούει τώρα!

Όσο κι αν έχουμε μεγαλώσει, οι γονείς μας είναι πάντα εκεί να μας κριτικάρουν για κάθε επιλογή μας, μεγαλή ή μικρή. Μας μεγαλώσαν, τους σεβόμαστε και τους αγαπάμε αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. Μπορεί ορισμένες φορές οι συμβουλές τους να είναι πολύ βοηθητικές, αλλά υπάρχουν και φορές που τα λόγια τους σε κόβουν σαν μαχαίρι και θέλεις απλώς να σταματήσουν να μιλάνε. Άλλωστε, δικές μας οι επιλογές, δική μας κι η ζωή κι η κριτική σε κάθε βήμα μας καταντάει τουλάχιστον εκνευριστική. Θα θέλαμε οι γονείς μας να μας καταλαβαίνουν περισσότερο και να μας στηρίζουν, αυτό όμως δε γίνεται πάντα, ούτε μπορούμε να τους επιβάλλουμε τις συμπεριφορές που επιθυμούμε να έχουνε. Πώς μπορούμε λοιπόν να διαχειριστούμε έξυπνα και, κυρίως, πολιτισμένα τα αρνητικά τους σχόλια και vibes;

1. Κατανοούμε από πού προέρχεται αυτή η συμπεριφορά

Οι γονείς μας έχουν τις δικές τους εμπειρίες και δέχθηκαν κι οι ίδιοι κριτικές κι αρνητικά σχόλια. Αυτός είναι ο τρόπος που μεγάλωσαν και γι’ αυτούς αυτή η διαδικασία είναι φυσιολογική. Οπότε πρώτον δεν μπορούν να δούνε το λάθος τους και δεύτερον είναι και το δικό τους τραύμα που βγαίνει και λιγάκι εκδικητικά προς εμάς. Δεν είναι όμως προσωπικό το θέμα, απλώς οι δικές τους ανάγκες και τα απωθημένα καθρεφτίζονται επάνω μας.

2. Μοιάζουμε αλλά δεν ταιριάζουμε

Τί ωραία που θα ήταν να συμφωνούσαμε κάθε φορά! Μπορεί να έχουμε κοινές απόψεις, κοινά βιώματα ακόμη και να μοιάζουμε εξωτερικά. Όμως δεν είμαστε οι ίδιο άνθρωποι κι αυτό πρέπει να το αντιληφθούν κι οι δυο πλευρές. Άλλο στυλ, άλλη εποχή, άλλος τρόπος σκέψης. Αποδέξου το κι ας το αποδεχτούν κι αυτοί επιτέλους!

3. Κρατάμε μόνο όσα μας κάνουν

Όταν αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως οι γονείς μας δεν πλέουν στην ίδια κατεύθυνση με εμάς, τότε είναι που ως άτομα ανεξαρτητοποιούμαστε πραγματικά. Ναι, είναι υγιές να διαχωριζόμαστε από τη γνώμη, τις συνήθειες και τις απόψεις της οικογένειας, γιατί αυτό θα μας οδηγήσει στην πλήρη διαμόρφωση του αυθεντικού μας χαρακτήρα. Κρατάμε λοιπόν όσα μας βοηθούν να εξελιχθούμε κι αφήνουμε τα υπόλοιπα πίσω μας. Κι αυτό είναι κάτι που οι γονείς μας πρέπει να σεβαστούν.

4. Βάζουμε όρια

Το να μάθουμε να βάζουμε τα όριά μας είναι μία πολύ σημαντική ενήλικη διαδικασία. Μάλιστα θα διαπιστώσει κανείς στην πράξη ότι το να επικοινωνούμε επιτυχημένα τα όριά μας είναι πολύ αποτελεσματικό. Η ομιλία με ήρεμες λέξεις, για το πώς αισθανόμαστε και τι μας κάνει να νιώθουμε άβολα ή μας στεναχωρεί είναι απελευθερωτική.

5. Αυτοπεποίθηση, το κλειδί της επιτυχίας

Αυτό- πεποίθηση, δηλαδή η πίστη η οποία προέρχεται από εμάς για εμάς. Πίστεψε σε εσένα και τις επιλογές σου και μην περιμένεις την επιβεβαίωση κανενός. Γράψε τη δική σου ιστορία κι άσε τα αρνητικά σχόλια των γονιών σου να γλιστρήσουν από πάνω σου. Με τον καιρό, αυτή η συμπεριφορά θα σταματήσει πια να έχει αποδέκτη. Άσε που μπορεί να λειτουργήσεις και σαν παράδειγμα για τους γονείς σου και να εμπνευστούν να δουλέψουν κι εκείνοι με τον εαυτό και τα τραύματά τους.

Η σχέση γονέα – παιδιού είναι μοναδική κι ιδιαίτερη ταυτόχρονα. Καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και την αυτοπεποίθηση, οι σχέσεις με τους γονείς μπορούν να γίνουν πιο αυθεντικές κι ειλικρινείς. Διατηρώντας τα υγιή όρια η κάθε προσωπικότητα μέσα στην οικογένεια μπορεί να χαράξει την προσωπική της πορεία, χωρίς να νιώθει πως πνίγεται ή καταπιέζεται από τα υπόλοιπα μέλη.