Αρρώστια. Πιθανότατα η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη επιδημία στην ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι μια παγκόσμια συνομωσία που προέρχεται απ’ τις σκοτεινές αίθουσες και τα πανέξυπνα δημιουργικά μυαλά που κατάφεραν να ελέγξουν την απανταχού γυναικεία συνείδηση και το κάνανε και με εξαιρετική ευκολία.
Είναι πραγματικά δύσκολο να καταφέρεις μια τόσο μαζική πλύση εγκεφάλου, όντας ταυτόχρονα κι ιδιαίτερα δημοφιλής κι αγαπητός. Πρόκειται φυσικά για τις ταινίες του αείμνηστου Disney, του μοναδικού εφευρέτη του Mickey και της παρέας του, που στη συνέχεια έδωσε τη σειρά του σε μια τεράστια ποικιλία από πριγκίπισσες από όλο τον κόσμο. Αυτή ήταν κι η αρχή της κοριτσίστικης φιλοδοξίας και προσδοκίας.
Καλά ακούσατε λοιπόν. Δε φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε τι θέλουμε κι όταν το βρίσκουμε δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε. Δεν είμαστε υπεύθυνες για τις επιθυμίες μας. Για όλα φταίει μια πριγκίπισσα του φίλου Disney, πιθανότατα αυτής που κατέληξε να είναι η αγαπημένη μας, που μας έδειξε την ιδανική εκδοχή για τη ζωή και τη σχέση μας. Μιας πριγκιποπούλας που ήταν φτωχή και πεντάρφανη, ταπεινή κι υπερευγενική που βρήκε τον απόλυτο έρωτα στον απόλυτο άντρα.
Ο οποίος άντρας εκτός από πρίγκιπας, είναι και κούκλος. Ψηλός αδύνατος, γυμνασμένος με υπέροχο χαμόγελο κι ευγενική ψυχή. Έρχεται όλη αυτή η εικόνα και κολλάει στον εγκέφαλο του μικρού κοριτσιού, αποτυπώνεται χειρότερα κι από διαφημιστικό σποτ του Jumbo. Χτίζει έτσι ταινία-ταινία την πεποίθηση πως έτσι πρέπει να είναι ο ιδανικός άντρας κι οτιδήποτε λιγότερο δεν αξίζει τη συναισθηματική τους προσοχή. Disney-πραγματική ζωή, ένα-μηδέν.
Δεν είναι, όμως, μόνο το θέμα της εμφάνισης που έχει προσέξει η παγκόσμια βιομηχανία καρτούν. Είναι κι ο δεοντολογικός κώδικας ηθικής κι αρχών, που θέλει πάντα τους πρωταγωνιστές μας, υπέρμαχους της αλήθειας και της καλοσύνης, που νικάει το κακό και ξορκίζει όλον τον αρνητισμό μακριά. Ναι, οπότε μεγαλώνει το άμυαλο κοριτσάκι, τρώει την πρώτη τη χυλόπιτα και κλαίει σαν νικήτρια καλλιστείων, γιατί η ζωή της φέρθηκε τόσο άσχημα. Κάποια στιγμή συνέρχεται και πάει και το ξανακάνει. Η πλύση εγκεφάλου έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί.
Πέρα, όμως, απ’ την αθώα παιδική κι αργότερα ενήλικη γυναικεία προσδοκία, ο θαυμαστός κόσμος του κυρίου Walt, έχει επιφέρει τεράστια υποσυνείδητη ψυχολογική πίεση και στον αντρικό πληθυσμό. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει θα μου πεις, εδώ τους ζητάμε ούτε λίγο ούτε πολύ να είναι πρίγκιπες. Τι θα το κάνεις το άλογο μέσα στο ΑΠΘ μου λες; Πού θα το παρκάρει ο άνθρωπος, έξω απ’ την αίθουσα τελετών;
Τους βάζουν μετά από χίλια μύρια κύματα να παντρευτούν κι η ταινία τελειώνει. Δηλαδή μου πετάει στη μάπα ότι ο προορισμός της γυναίκας στη ζωή είναι να καβατζώσει τον πλούσιο κι ωραίο και να τον παντρευτεί. Η ζωή της μόνο έτσι θα αποκτήσει κάποιο νόημα. Τον οποίο γκόμενο, η τύπισσα τον έχει δει μία, άντε το πολύ δύο φορές πριν τον πάρει με παπά και με κουμπάρο.
Και μετά φταίνε τα κοριτσάκια που τους κάθονται απ’ το πρώτο ραντεβού. Εδώ η ωραία, παντρεύτηκε τον τύπο επειδή την έκανε να μην είναι «κοιμωμένη». Ότι και καλά αυτός την βρήκε στο κρεβάτι και της έδωσε ένα φιλάκι μόνο.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς αν καθίσει να κάνει τις αντιστοιχίες ανάμεσα στα μηνύματα των ταινιών αυτών και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες σχέσεις.
Αν είσαι εκτός της πραγματικότητάς σου και ζητάς πράγματα που δεν έχεις καν αποφασίσει εσύ ο ίδιος ότι σου ταιριάζουν, αλλά χώθηκαν με βία στον εγκέφαλό σου, πώς ακριβώς περιμένεις να ξέρεις τι θέλεις. Κι αφού μάθεις, να μπορείς μετά να το δηλώσεις κιόλας. Όλο αυτό το παραμύθι, που ομολογουμένως είναι υπέροχο, πήγαμε και το βαφτίσαμε ζωή, γιατί ήμασταν παιδιά και θέλαμε μανιωδώς να έχουμε ένα πρότυπο.
Μα ξέρεις ποιο είναι το κακό με το να ακολουθείς πρότυπα; Δεν είναι ποτέ αυθεντικά. Κι αυτό ευτυχώς, δε διδάσκεται σε καμία σκοτεινή αίθουσα. Τρως τα μούτρα σου και το βρίσκεις.
Επιμέλεια Κειμένου Γιοβάννας Κοντονικολάου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
