«Αναπάντητες κλήσεις παντού», τραγουδάει η Έλενα Παπαρίζου και νομίζω πως όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας το ακούσαμε στη διαπασών και ταυτιστήκαμε. Δεν ξέρω τι είναι, τελικά, αυτό που θα σε κάνει εκείνη την ώρα που βλέπεις τις κλήσεις σου να προωθούνται να παραμένεις ψύχραιμος. Είναι η ωριμότητα, η συνήθεια, ή μήπως σκέτη αδιαφορία, αφού δε σε νοιάζει και τόσο;
Ξέρεις πως το πρόγραμμά του ανθρώπου σου είναι φορτωμένο, ξέρεις τα ωράριά του. Ποιες ώρες δουλεύει και ποιες ώρες πάει γυμναστήριο. Σου τα έχει πει, εξάλλου, χιλιάδες φορές. Τις ώρες εκείνες οι αναπάντητες κλήσεις σου δε σου τρυπάνε τόσο την καρδιά. Γνωρίζεις πως είναι απασχολημένος. Πώς να απαντήσει, αφού είναι στη δουλειά ο άνθρωπος.
Εκείνες, όμως, τις άλλες φορές που ξέρεις πως δεν κάνει τίποτα από αυτά που τον κρατούν απασχολημένο, τότε είναι που σε πιάνει τρέλα. «Γιατί δε μου απαντάει; Γιατί με αγνοεί;». Τα σενάρια στο κεφάλι σου παίρνουν διαστάσεις άλλοτε αρχαιοελληνικής τραγωδίας κι άλλοτε ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Σκέφτεσαι πως μπορεί να σε έχει βαρεθεί, να τον έπρηξες με τις κλήσεις σου και κατηγορείς τον εαυτό σου. Όταν περάσει αυτό το στάδιο αρχίζεις να τον ενοχοποιείς. Γιατί –αφού ξέρεις ότι δεν κάνει τίποτα και μπορεί– δε σου απαντάει;
Το μικρόβιο της ζήλιας σίγουρα θα βγει προς τα έξω. Θα φτάσεις γρήγορα στο συμπέρασμα πως μπήκε κάποιος άλλος στη ζωή του. Πως φλερτάρει με κάποια γνωριμία που έκανε στη δουλειά. Σίγουρα έχεις πάρει ήδη την απόφαση να χωρίσεις. Στο μυαλό σου έχετε ήδη τσακωθεί, ξέρεις τι θα πει, τι θα του πεις κι έχεις χτυπήσει την πόρτα πίσω σου φωνάζοντας πανηγυρικά «φεύγω».
Όσο περνάει η ώρα με τις κλήσεις και τα μηνύματά σου να μένουν αναπάντητα, τόσο φουντώνουν τα σενάρια στο μυαλό σου. Έχει συμβεί κι άλλες φορές. Τότε όμως γνώριζες πως ήταν απασχολημένος. Γνώριζες πού είναι και τι κάνει κι εν μέρει χαιρόσουν που δε σου απαντάει γιατί ήξερες πως δεν είναι διαθέσιμος. Τουλάχιστον τότε μπορούσες να υποθέσεις πως δεν έχει χρόνο να φλερτάρει, γενικά, με κανέναν.
Αρχίζεις και τα χάνεις νομίζω. Πας να χάσεις το μυαλό σου με αυτή την υπερανάλυση. Δεν απαντάει στα τηλέφωνά σου. Ε και τι έγινε; Όταν βρει το χρόνο και τη διάθεση θα μπορέσει να σου απαντήσει. Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα είναι να μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στον άνθρωπό σου. Να σου εμπνέει την ασφάλεια που θέλεις και χρειάζεσαι για να είσαι ήρεμος. Για να μπορείς να μην πλάθεις σενάρια με το μυαλό σου. Να μη σε αφήνει να αμφιβάλλεις ποτέ για τίποτα.
Να θυμάσαι πως όποιος ενδιαφέρεται δε σε αφήνει να παιδεύεσαι με σκέψεις. Βρίσκει τον τρόπο να επικοινωνήσει και να σε συναντήσει γιατί δεν μπορεί στιγμή μακριά σου. Καμία αναπάντητη κλήση και κανένα μήνυμα δε χάθηκε αν ο αποδέκτης του έδινε την πρέπουσα σημασία στον αποστολέα. Σε μια εποχή που μπορείς με κάθε μέσο να επικοινωνήσεις, εκείνος που δεν το κάνει, απλά δεν ενδιαφέρεται αρκετά.
Συντάκτης: Κωνσταντίνα Αποστολάκη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
