Παγωτό κυπελάκι, χωνάκι ή ξυλάκι;
Το παγωτό είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του καλοκαιριού και όχι μόνο. Όταν ήμασταν μικροί μετρούσαμε μανιωδώς πόσα παγωτά έχουμε φάει και προσπαθούσαμε να ανταγωνιστούμε τους φίλους μας.
Μαζεύαμε τα κέρματα που βρίσκαμε στο σπίτι και τα μετρούσαμε ξανά και ξανά μέχρι να μας βγουν αρκετά για να αγοράσουμε ακόμη ένα παγωτό και να τρέξουμε έπειτα να πούμε τον καινούργιο αριθμό στους φίλους μας.
Αλλά και τώρα, που θεωρούμαστε πια ενήλικες, η λαχτάρα μας για το παγωτό είναι πολλές φορές παιδιάστικη. Ακόμη το λιμπιζόμαστε. Ειδικά αν έχει ήλιο, το βλέπουμε μπροστά μας σαν οπτασία στην έρημο.
Η γεύση έχει μικρή σημασία, αφού υπάρχουν γεύσεις για όλα τα γούστα. Από τις πιο συνηθισμένες, όπως βανίλια, σοκολάτα, φιστίκι, μέχρι πιο περίεργες όπως σκόρδο, φουά γκρα ή κι αστακός. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα λοιπόν.
Πώς προτιμάμε όμως να απολαμβάνουμε το παγωτό μας; Σε κυπελάκι, χωνάκι ή ξυλάκι;
Σας ρωτήσαμε στο poll αυτής της εβδομάδας και η συντριπτική πλειοψηφία, που ανέρχεται στο ποσοστό του 61%, αποφάνθηκε πως το χωνάκι είναι ο πιο δημοφιλής και αγαπημένος τρόπος για να απολαμβάνει κανείς το παγωτό του. Μόλις το 25% προτιμάει το κυπελάκι και το 14% το ξυλάκι.
Το χωνάκι είναι άλλη φάση. Γλείφεις το παγωτό σου απαλά κι αργά, κι έχεις και την προσμονή της στιγμής που θα φτάσεις στο χωνάκι και θα δαγκώσεις το τραγανό μπισκότο. Και πάλι μια δροσερή στιγμή με το παγωτό να δροσίζει γλώσσα και ουρανίσκο, και μετά πάλι μια δαγκωνιά από το υπέροχο μπισκότο.
Το κοιτάς, σου κλείνει το μάτι και μετά αρχίζεις να γλείφεις γύρω-γύρω για να μη στάξει στα χέρια σου και έρθουν οι μελισσούλες και σε πάρουν στο κατόπι.
Υπάρχει βέβαια και ένα ποσοστό ανθρώπων, που ενώ τους αρέσει πολύ το παγωτό, δεν τους αρέσει το μπισκότο ή το ενδεχόμενο να στάξει το παγωτό στο χέρι τους.
Είναι εκείνοι που τους αρέσει το παγωτό σε κυπελάκι. Βολεύει. Δεν έχει μπισκότο και είναι και ό,τι πρέπει για τους πιο λεπτεπίλεπτους και σοβαρούς. Εκείνους που δε θέλουν με τίποτα να λερωθούν και θέλουν να τρώνε το παγωτό πολύ αργά, μέχρι που ο πάτος να λιώσει και να το φάνε σαν σούπα.
Πιάνουν μικρή (ή και μεγάλη) κουταλιά, προχωράνε 20 μέτρα και μετά πιάνουν την επόμενη. Αυτό αν το κάνεις με χωνάκι ή ξυλάκι, θα γίνεις χάλια από πάνω έως κάτω.
Τέλος είναι το μικρό ποσοστό των υποστηρικτών του ξυλακίου. Εδώ η πρώτη χαρά που μπορώ να δω είναι η επικάλυψη σοκολάτας ή κρέμας που έχει απ’ έξω και είναι σκληρή και τραγανή. Δαγκώνεις την κρούστα της σοκολάτας και σε δευτερόλεπτα λιώνει στο στόμα σου. Δεν μοιάζεις τόσο σέξι όσο στη διαφήμιση, αλλά νιώθεις λιγάκι πιο σέξι από πριν, εκτός βέβαια αν πασαλειφτείς από πάνω έως κάτω.
Το παγωτό είναι παγωτό. Είναι απολαυστικό, όπως και να το κάνεις. Αλλά και ο τρόπος που θα το απολαύσεις παίζει μεγάλο ρόλο. Στο παγωτό όμως δε χωράει η αυτοσυγκράτηση· κυριαρχεί η παιδικότητα. Να μην προσπαθείς να γίνεις σέξι ενώ το τρως, αλλά να το τρως με την καρδιά σου, να πασαλείβεσαι, να νιώθεις και πάλι παιδί καθώς σε δροσίζει. Εγώ πάω με την πλειοψηφία και ψηφίζω χωνάκι. Σκεφτείτε το κι αλλιώς: σε χορταίνει κιόλας!
Καλό καλοκαίρι!
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
