Σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σου θα έχεις γνωρίσει ανθρώπους και θα έχεις ομολογήσει πως σ´ αυτούς βλέπεις την αντανάκλασή σου και κάποιους άλλους που δε θα έχετε τίποτα κοινό. Είναι σαν να στέκεσαι μπροστά στον καθρέπτη της προσωπικότητάς σου και να βλέπεις τα θετικά σημεία σου, αυτά που ηρεμούν, σε μαγεύουν, σε προσκαλούν να εξελιχθείτε παρέα και μερικά άλλα που δε σ´ αρέσουν, φέρνοντάς σου στο μυαλό αναμνήσεις που θέλεις να τις «βουλιάξεις» στον ωκεανό του παρελθόντος.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις συναναστροφές σου. Αντιλαμβάνεσαι πολλές εκδοχές του εαυτού σου σε διαφορετικές συνθήκες. Όταν είσαι στην εργασία σου κι εξυπηρετείς πελάτες είσαι τυπικός. Πολλές φορές είσαι νευρικός, αισθάνεσαι πίεση για να είσαι ευγενικός και διακριτικός ενώ όταν βρίσκεσαι με κάποιον δικό σου που σε κάνει να νιώθεις άνετα, τότε όλα μοιάζουν ξεχωριστά. Χαλαρώνεις, ηρεμείς, αφήνεσαι. Συζητάς για πολύτιμα όνειρα, στόχους και καταστάσεις,.

Όσο μεγαλώνεις αρχίζεις κι επενδύεις σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους με περισσότερη ένταση. Εναγωνίως ψάχνεις τη διάρκεια και την ποιότητα. Οδηγός σου είναι οι εμπειρίες που αποκομίζεις συνεχώς και σε βοηθούν να κατανοήσεις την αξία της επιλογής και σε προστατεύουν, κρατώντας σε μακριά απ´ την οφθαλμαπάτη της συλλογής. Έχεις διδαχτεί μέσα απ´ τις συμπεριφορές, τα λόγια, τις πράξεις τι ακριβώς ζητάς και τι επιβάλλεται ν´ αποφεύγεις. Ακόμα κι αν κάνεις ένα λάθος, δε θα το επαναλάβεις ξανά, αλλά θα προσπαθήσεις να καταλάβεις σε τι αποσκοπούσε, ώστε να προετοιμαστείς για την επόμενη φορά που θα έρθεις αντιμέτωπος με κάτι παρόμοιο.

Εκεί έξω θα συναντήσεις σχεδόν τα πάντα όσον αφορά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ευκαιρίες και παγίδες θα εμφανίζονται κάθε στιγμή μπροστά σου. Εύκολα αναγνωρίσιμες ή δύσκολα προσβάσιμες. Το ποιες θα εκμεταλλευτείς αφορά τη διορατικότητά σου. Όπως και το αν επιτρέψεις να θεωρηθείς θύμα. Εδώ παίζει ρόλο το πόσο έχεις εξελίξει την αυτογνωσία σου. Δεν υπάρχει η δικαιολογία του ότι έχω κακή τύχη και την πατάω συνέχεια. Γνωρίζουμε πολύ καλά -από ένα σημείο και μετά- πού βαδίζουμε και τι προτεραιότητες βάζουμε.

Σίγουρα δεν υπάρχουν πολλοί που θα μοιάζουν με σένα. Ενδεχομένως, εκείνοι που θα έχετε ελάχιστα ή καθόλου κοινά σημεία να ´ναι περισσότεροι. Το θέμα βρίσκεται στο πόσο εκτιμάς τους πρώτους. Αυτούς που δύσκολα θα μπορέσεις να απομυθοποιήσεις. Που δε θα σε παιδέψουν, αλλά θα σε φροντίσουν, θα σε εκτιμήσουν και θα σε σεβαστούν με απόλυτο κι ολοκληρωτικό τρόπο.

Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ´ τη γνώμη που έχεις για σένα. Αν εκτιμάς αυτά που έχεις κι αν απορρίπτεις οτιδήποτε δε σου προσφέρει κάτι γοητευτικό. Στη ζωή μας, προοριζόμαστε να προσαρμοζόμαστε σε ξεχωριστές καταστάσεις. Αλλάζουμε, βάζοντας κι αφαιρώντας χαρακτηριστικά μας. Στο τέλος της ημέρας, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το γυμνό μας πρόσωπο και στο κρεβάτι είτε θ´ αγκαλιάσουμε μια διαφανή αλήθεια είτε θα συμβιβαστούμε μ´ ένα φανερό ψέμα.

Ο καθένας μας είναι ένα καλειδοσκόπιο προσωπικοτήτων. Θα υπάρξουν φορές που θα φαινόμαστε χαρούμενοι, ενώ είμαστε λυπημένοι. Θα γελάσουμε ενώ θέλουμε να κλάψουμε. Θα υποχωρήσουμε ενώ θέλουμε ν’ αποχωρήσουμε. Τα γεγονότα, ωστόσο, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες μιας διαδικασίας που σε κινεί να δράσεις με συγκεκριμένους τρόπους.

Εσύ και κανένας άλλος δεν ξέρει το τι πρεσβεύεις. Δε χρειάζεται να φτιάξεις μια υποκριτική παράσταση για να φτάσεις σε μια ουτοπική κι επίπλαστη ευτυχία. Ούτε για να προσαρμοστείς σε ό,τι δε σου ταιριάζει. Κάπως έτσι λειτουργούν κι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πορεύεσαι μ´ αυτούς που προορίζονται να μοιραστείτε το ταξίδι και να βρείτε τον ιδανικό προορισμό και κρατάς χρήσιμες πληροφορίες για την καθημερινότητά σου από εκείνους που δεν ταιριάζουν τα χνώτα σας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δυσκολεύεσαι χάνοντας πολύτιμες στιγμές. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως είμαστε περαστικοί απ’ αυτόν τον κόσμο. Άρα το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να απολαύσουμε τη βόλτα μας αυτή.

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου