Θυμάσαι τις καλτ ταινίες με τον Στάθη Ψάλτη; Αστεία καμάκια μʼ ατάκες με 100% αποτυχία, που όμως προσέφεραν γέλια και στιγμές χαράς σε όλους μας.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω, πως ο γνήσιος νεοέλληνας, με την έλευση των social media στη καθημερινότητά του, έχει πάει την καλτ ατάκα ένα βήμα παρακάτω.
Το έχεις δει κι εσύ σε Twitter, Facebook ή Instagram: «Κάνε με αδδ είμαι μπλοκ».
Σχολιάζει σʼ ένα γκρουπ μια όμορφη κοπελίτσα με φωτογραφία λίγο πιο σέξι ή προκλητική από το σύνηθες, η οποία έχει κάνει το λάθος να έχει τις φωτογραφίες της δημόσιες.
Τσουπ! Πετάγεται από κάτω ένας τυπάρας, που συνήθως έχει ξεπεράσει τις τρεις δεκαετίες της ζωής του κι αρχίζει το ζαχάρωμα.
«Πώς θα ρίξω το γκομενάκι;» σκέφτεται. «Ας γράψω την καλύτερη ατάκα της ζωής μου».
Και τότε εμφανίζεται στην οθόνη σου το «kane me add kukla ime plok» και σου γυρνάνε τα μυαλά.
Δικαίως.
Κάπου εκεί αρχίζεις νʼ αναρωτιέσαι με ποια λογική το κάνει κάποιος αυτό. Πηδάει με τέτοια ατάκα; Και απʼ την άλλη, υπάρχει στʼ αλήθεια γυναίκα που βάζει το χεράκι της και κάνει το πολυπόθητο add στον μπλοκαρισμένο φίλο μας;
Αν όντως έχει μπλοκ ένα προφίλ, αυτό συμβαίνει για κάποιο λόγο. Ο τύπος ή είναι ανωμαλάρα του κερατά, ή ένας απʼ τους πολλούς σεξουαλικά πεινασμένους, που παρατηρούμε εντός κι εκτός social media και τρώει μπλοκαρίσματα ανελέητα.
Αν υποθέσουμε, ότι η δεσποινίδα βλέπει τη φάση ως παιχνίδι ή αυτόν ως θαυμαστή, τότε δυστυχώς ρισκάρει περισσότερα απʼ όσα νομίζει κάνοντας το add. Αλλά γιʼ αυτό θα συζητήσουμε άλλη φορά.
Το θέμα μας είναι ο μπλοκαρισμένος. Ναι φίλε μου για σένα λέω!
Αγαπητή μου περιπτωσάρα, τρομερέ καρδιοκατακτητή και πτυσσόμενο κα(λα)μάκι, το σκέφτηκες πολύ;
Δηλαδή πόσους τόνους βλακείας μπορεί να κουβαλάς, ώστε να σπαμάρεις σʼ άγνωστα κοριτσάκια μια φράση εκλιπαρώντας, ουσιαστικά, να σου κάνουν ένα αίτημα φιλίας;
Άντε και σε κάνουν κι εσύ τις δέχεσαι περιχαρής. Ίσως νʼ αυτοϊκανοποιείσαι και με κάποιες φωτογραφίες τους, μιας κι είσαι φαινόμενο κουκουρούκου. Γιατί δε σταματάς εκεί, αλλά συνεχίζεις νʼ ανεβάζεις level στην ηλιθιομάρα σου, λες κι είναι πόκεμον;
Αρχίζεις κάτι γαμάτα σχόλια με κεφαλαία γράμματα, ώστε να σιγουρευτείς ότι είδαμε όλοι αυτό που είπες. Θα μου πεις, πως είναι πρακτικό το ζήτημα, για να μπορείς να διαβάζεις μιας κι αδυνατείς λόγω πρεσβυωπίας.
Έχω ένα πρόχειρο παράδειγμα μπροστά μου αυτή τη στιγμή. Κύριος μεσήλικος σε μια πιτσιρίκα δεκαεννέα ετών: «KALISPERA ANNOYLA EISAI OMORFI POLI ASTERI TI OREA MATIA KANE ME ADD SE PARAKALO IME MPLOK».
Και ακουαρέλα σου εύχομαι θείο! Μας έβγαλες και τα μάτια να σε διαβάσουμε.
Το «σοκ και δέος» του συγκεκριμένου φαινομένου δε σταματάει ποτέ. Κάθε διαφορετική περίπτωση, σε βυθίζει όλο και βαθύτερα στα σκοτεινά μονοπάτια της ηλιθιότητας. Κάποιες φορές βιάζεσαι να πεις πως τα έχεις δει όλα, μέχρι που ξεπετάγεται ένα νέο φρούτο και σε διαψεύδει.
Εδώ είναι το παράδοξο. Αντί αυτή η μάστιγα να εξαφανίζεται, αντί να συλλαμβάνουμε κάθε έναν που πετάει τη συγκεκριμένη ατάκα, καθόμαστε άπραγοι και τους αφήνουμε νʼ αυξάνονται. Οργανώνονται μέσω του συλλογικού ασυνείδητου σε ομάδες κι εξαπολύουν επίθεση σε κάθε ανυπεράσπιστο θύμα, κραυγάζοντας την πολεμική ιαχή «ΚΑΝΕ ΜΕ ΑΔΔ», ως άλλοι ισλαμιστές.
Εξαπλώνονται σαν αρρώστια, σας λέω! Το πράγμα ξέφυγε εντελώς, όταν στο παιχνίδι μπήκαν κι οι κυρίες.
Κορίτσια του κόσμου, που είχατε την ατυχία να ζήσετε τέτοιες αλλεπάλληλες, τρομακτικές εμπειρίες και που αυτή τη στιγμή διαβάζετε, να ξέρετε δεν είστε οι μόνες! Το άλλο φύλο δέχεται εξίσου πόλεμο.
Διαφορά; Ουδεμία.
Τα κλασικά κεφαλαία γράμματα, ηλικία άνω των σαράντα (χωρίς να είναι απόλυτο γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι νεότερες), greeklish κατά κανόνα ή τρομερά ανορθόγραφα Ελληνικά. Μα πάνω απʼ όλα: “Greek kamaki the milf way” , όπως πολύ επιτυχημένα λέει ένας φίλος.
Η τακτική τους κινείται ύπουλα. Συνήθως σε πλησιάζουν με μητρική φροντίδα αγάπη και προδέρμ. Αρχίζουν με υποκοριστικά τύπου «Δημητράκη μου» και συνεχίζουν με τα «μικρέ μου, γλυκέ μου, αγορίνα μου». Μετά θα σου μιλήσουν για τα παιδιά τους, με τα οποία, ως διά μαγείας, είσαι συνομήλικος κάθε φορά. Σχολιάζουν σε κάθε φωτογραφία σου, ακόμη και σʼ εκείνες τις αρχαίες που θα ήθελες να χαθούν από προσώπου γης, κάτι που κάνει ακόμη πιο τρομακτική τη κατάσταση. Το ξεψάχνισμα του προφίλ σου είναι δεδομένο.
Αναρωτιέσαι αν πρέπει να πατήσεις μια διαγραφή κι ένα μπλοκάρισμα ή αν θα πρέπει να την κρατήσεις, για να διασκεδάζεις με τα σχόλια και τις αντιδράσεις της.
Αυτό εξαρτάται από εσένα και μόνο. Προσωπικά δεν θα ήθελα ένα άτομο τέτοιου τύπου κι επιπέδου να έχει άμεση πρόσβαση σʼ οποιαδήποτε πληροφορία με αφορά, ανεξαρτήτως φύλου.
Το «κάνε με αδδ είμαι μπλοκ» είναι μέρος μιας ολόκληρης νοοτροπίας ανθρώπων και για να πω την αλήθεια, δεν το βλέπω να εξαφανίζεται. Ας ελπίσουμε μόνο να μη χειροτερεύσει.
Farewell.
Συντάκτης: Δημήτρης Σκράπαρης
