Τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι;

Αυτός ποτέ δεν συγχωρούσε, αποτελούσε εξαίρεση, ήταν στρατιώτης. Δεν ήταν σαν τους άλλους, τους φλώρους, όπως τους έλεγε.

Ήταν απόλυτος και σκληρός στις απόψεις του, ο λόγος του συμβόλαιο, τα λόγια του σταράτα. Ειλικρινής αλλά αγροίκος, πλήγωνε αγαπημένους με τον τρόπο του, χωρίς να το γνωρίζει.

Ήρθε όμως αυτός και τον άλλαξε, τι ποίος μωρέ, ο έρωτας φυσικά.

Ξέχνα τα κλισέ που λένε οτι δεν αλλάζει ο άνθρωπος. Εκείνος άλλαξε, ριζικά.

Γλύκανε τους τρόπους του, δεν πλήγωνε με τη γλώσσα του πλέον. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της ειλικρίνειάς του, τα ψέματα σε γνωστούς και φίλους ήταν φυσικό επακόλουθο.

Ψέματα για να μην τους πικράνει, για να μην τους απογοητεύσει, για να μην τους χάσει από κοντά του. Πονάει η αλήθεια βλέπεις. Ψέματα για να την καλύψει και να την κουκουλώσει.

Στημένα ραντεβού που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, κρυφά σχόλια, κλεφτές ματιές.

Δεν ήταν πλέον στρατιώτης. Νόμιζε πως μόνο η γλώσσα πλήγωνε, φρόντισε και την χρύσωσε, βρήκε όμως άλλο τρόπο. Πλέον πλήγωνε με πράξεις, χωρίς να το ξέρει, άλλη μια φορά.

Του ζητούσαν χρόνο και χάριζε χαμόγελα, του ζητούσαν αλήθεια και χάριζε μνήμες, μνήμες για το μέλλον τους, για να τον θυμούνται πως άλλαξε.

Και ο έρωτας ήρθε και πέρασε και κάπως άγαρμπα, τον ξύπνησε.

Η στολή του στρατιώτη, ξεχασμένη καιρό στα συρτάρια του είχε πια ξεθωριάσει, δεν περνούσε η μπογιά της.

Οι δικοί του περίμεναν πίσω τον παλιό, τον γνωστό εαυτό του, αυτός είχε τώρα πια χαθεί, είχε αλλάξει.

Δεν πλήγωνε με κανέναν τρόπο, ούτε λόγια, ούτε πράξεις. Στα ραντεβού του κύριος, στον λόγο του βουνό, ακίνητος.

Του ζητούσαν αγάπη και πρόσφερε λατρεία, έπαιρνε χαρά και μοίραζε χαμόγελα.

Ο,τι τον πικραίνει το προσπερνάει, ο,τι τον πληγώνει του χαμογελάει, δεν σκάει άλλο.

Αλλάζουν οι άνθρωποι όσο και δεν το πιστεύεις. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες όλα αλλάζουν. Είναι νόμος της φύσης, εξέλιξη το λένε, το έχουν αναλύσει παλαιότεροι και πιο μεγάλοι άντρες από εμένα. Δεν είναι ουτοπία και γραφικότητα, το πλήρωμα του χρόνου είναι.

Η γη, το χώμα που πατάς, με την κατάλληλες πιέσεις και αρκετό χρόνο μετατρέπεται σε διαμάντι ή σε κάρβουνο.

Εσύ θα επιλέξεις πόσο θα πιεστείς και πόσο χρόνο θα αντέξεις.

Αν βιάζεσαι, κάρβουνο, στα τραίνα. Αν έχεις υπομονή, διαμάντι, να στολίζεις χαρές και να ανυπομονείς για τις δικές σου.

Υπομονή λοιπόν και όλα αλλάζουν.

 

Συντάκτης: Βασίλης Δεμιρτζόγλου