Περί αιδοίου ο λόγος. Θα μπορούσε ν’ αποτελεί τον τίτλο ενός βιβλίου ή καλύτερα ενός εγχειριδίου γύρω από το αιδοίο και τις αντιδράσεις του. Στο πέρασμα των χρόνων έχουν γραφτεί θεωρίες, εικασίες, αποτελέσματα μελετών γύρω από τον γυναικείο οργασμό. Μύθοι ή αλήθειες όλ’ αυτά; Και τελικά, έκανε λάθος ο Φρόιντ;
Η όλη ενασχόληση του Φρόιντ γύρω από τον γυναικείο οργασμό ξεκίνησε με αφορμή την ερωτική ζωή της Μαρίας Βοναπάρτη, η οποία παρά το γεγονός πως ήταν αρκετά ενεργή ερωτικά, δεν είχε καταφέρει ποτέ να νιώσει ικανοποίηση και κορύφωση. Κι αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που ξεκίνησε να μελετάει και να παρατηρεί τη σημασία της κλειτορίδας στον οργανισμό. Απίστευτα τολμηρό όλο αυτό, αρκεί να σκεφτεί κανείς πως μέχρι τον 19 ο αιώνα οι γιατροί θεωρούσαν πως μια γυναίκα είτε δε θα έχει καθόλου κορυφώσεις, είτε θα είναι μόνο κολπικές. Στο ακραίο σημείο μάλιστα να θεωρούν πως ο κλειτοριδικός οργασμός μπορούσε να οδηγήσει μέχρι και τον θάνατο με επακόλουθο να χρησιμοποιούν την κλειτοριδεκτομή ως μέθοδο θεραπείας.
Το 1890 ο Leonard Rau σε σύγγραμμά του ανέφερε χαρακτηριστικά πως η κλειτορίδα είχε πρωταρχικό ρόλο στην απόλαυση της γυναίκας. Και μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1905 ο Φρόιντ αναφέρει το εξής: «Η κλειτορίδα είναι η έδρα μιας ιδιαίτερης ευαισθησίας, το όργανο που προκαλεί την αυτοερωτική ικανοποίηση. Η μεταμόρφωση του μικρού παιδιού σε γυναίκα χαρακτηρίζεται κυρίως από το γεγονός ότι αυτή η ευαισθησία μετατοπίζεται ολοκληρωτικά σε συγκεκριμένο χρόνο, από την κλειτορίδα στην είσοδο του κόλπου.» (Τρία δοκίμια για την θεωρία της σεξουαλικότητας).
Αυτή η θεωρία του, πως ο κλειτοριδικός οργασμός χαρακτηρίζεται ως βρεφικός κι ανώριμος βρήκε θερμούς υποστηρικτές στα πρόσωπα των Stuart Brody και Rui Miguel Costa, οι οποίοι με τη σειρά τους την ενίσχυσαν αναφέροντας πως αυτού του είδους οι οργασμοί έχουν άμεση σύνδεση με ανώριμους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας.
Τα αποτελέσματα των δικών τους ερευνών και δημοσιευμάτων ήρθε και κατήργησε μια νέα έρευνα, η οποία μάλιστα άλλαξε εντελώς τα δεδομένα. Η νευροεπιστήμονας Nicole Prause αντέκρουσε τις απόψεις τους υποστηρίζοντας πως οι κολπικοί και κλειτοριδικοί οργασμοί είναι ουσιαστικά ακριβώς ίδιοι. Σε έρευνα που διεξήχθη σε γυναίκες, ηλικιακά μεταξύ 18 και 53 ετών, έδειξε πως οι περισσότερες γυναίκες, με ποσοστό 64%, ανέφεραν τόσο την κλειτοριδική όσο και την κολπική διέγερση ως μέθοδο για την επίτευξη οργασμού με τη σημαντική διαφορά, πως όσες είχαν μεγάλη ένταση στην κορύφωσή τους, ανέφεραν πως γι’ αυτό ευθυνόταν η κλειτοριδική τους διέγερση.
«Η συνουσία προωθείται παντού ως βασική μορφή ερωτικής αλληλεπίδρασης» λέει ο Ian Kerner (σεξολόγος κι ειδικός σε θέματα σχέσεων). Κι εκεί ακριβώς είναι ίσως το μεγάλο λάθος. Κι εξηγεί το γιατί. «Η κλειτοριδική βάλανος έχει 8.000 απολήξεις νεύρων κι υπάρχουν άλλες 15.000 απολήξεις μέσα και γύρω από τον κόλπο. Καθώς απλώνονται στην πυελική περιοχή αποτελούν ένα τεράστιο δίκτυο με τη διαφορά πως η κλειτορίδα είναι το κέντρο αυτού του δικτύου. Ουσιαστικά είναι η γεννήτρια του οργασμού.»
Κι έρχονται στο προσκήνιο οι δύο Γάλλοι ερευνητές, ο Odile Buisson και ο Emmanuele Jannini, να ρίξουν ακόμη περισσότερο φως στην υπόθεση. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους κατέδειξαν πως η εξωτερική διέγερση στην κλειτορίδα δεν επηρεάζει την εσωτερική ρίζα της. Αντίθετα όμως, η κολπική διέγερση περιλαμβάνει και τη ρίζα και την εξωτερική κλειτορίδα, δημιουργώντας διαφορά στη ροή του αίματος. Αποτέλεσμα αυτού, να βιώνει η γυναίκα διαφορετικό αίσθημα κάθε φορά, αναλόγως του ποια περιοχή ενεργοποιείται.
Υπάρχει λοιπόν διαχωρισμός ανάμεσα στον κλειτοριδικό και στον κολπικό οργασμό; Η απάντηση είναι πως μάλλον δεν υπάρχει, καθώς η ίδια η γυναικεία ανατομία έρχεται να καταρρίψει τη θεωρία του κολπικού. Και συνήθως, όταν οι γυναίκες κάνουν λόγο για κολπικό οργασμό, ουσιαστικά αναφέρονται στη διέγερση των παρακείμενων ερωτογενών δομών που τον δημιουργούν. Μπορεί στην πεποίθησή τους αυτή να έχει παίξει ρόλο το γεγονός πως επί αρκετά χρόνια είχαν αφομοιώσει πως η ερωτική απόλαυση ισούται με διείσδυση και διέγερση του κόλπου ή του σημείου G.
Στη γυναικεία νευροφυσιολογία ο οργασμός από μόνος του αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι και διατηρεί την συνθετότητά του, η οποία επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Ο σύντροφος, το περιβάλλον, οι ανασφάλειες, τα βιώματα είναι κάποιοι ενδεικτικοί λόγοι που μπορούν να δημιουργήσουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα σε μια γυναίκα, για το πως πρέπει να είναι ο οργασμός. Ταμπού και προκαταλήψεις έρχονται να προστεθούν.
«Η κλειτορίδα παραμένει το κεντρικό όργανο ηδονής για κάθε γυναίκα κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την ευαισθησία του κόλπου» (Bruxelles Medical, 1924). Διαχωρισμός, λοιπόν, δεν υπάρχει κι αντιθέτως, υφίσταται μια στενή σχέση μεταξύ κόλπου και κλειτορίδας. Και το κυριότερο πάντα θα παραμένει η ευχαρίστηση των συντρόφων. Όποιος τρόπος κι αν επιλεχθεί. Όποιος οργασμός κι αν προκύψει, καλοδεχούμενος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ειρήνη Αγρίτη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
