Η επίσκεψη σε έναν οίκο ανοχής μπορεί να είναι μια εμπειρία γεμάτη αμηχανία, περιέργεια ή ακόμα και αυτογνωσία. Μιλήσαμε με πέντε διαφορετικούς ανθρώπους που μοιράστηκαν τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά τους από την πρώτη φορά που πέρασαν την πόρτα ενός τέτοιου χώρου.
1. Κώστας, 29 ετών – “Ένιωσα σαν να έκανα κάτι απαγορευμένο”
“Ήμουν 22 χρονών όταν το έκανα. Ένας φίλος μου το πρότεινε μετά από μια νύχτα με ποτά. Ένιωθα περίεργα, λες και έκανα κάτι που δε θα έπρεπε. Το μέρος ήταν σκοτεινό, αλλά η γυναίκα που συνάντησα ήταν ευγενική και ήρεμη. Με έκανε να νιώσω άνετα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα. Ήταν περισσότερο μια εμπειρία που ήθελα να ‘τσεκάρω’ στη λίστα μου. Μετά, ένιωσα ενοχές, αλλά με τον καιρό το είδα διαφορετικά – ως κάτι που μου έδωσε μια νέα οπτική για τη σεξουαλικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις.”
2. Ελένη, 33 ετών – “Ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό”
“Για μένα, δεν ήταν θέμα πίεσης ή αμηχανίας. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι που θεωρείται ταμπού. Ήμουν 27 τότε και επισκέφτηκα έναν πολυτελή χώρο με μια φίλη, τον οποίο βρήκαμε διαδικτυακά. Δεν ήξερα καν ότι μπορούσες να βρεις τόσο εύκολα ζιγκολό στην Ελλάδα, είτε τον χρειάζεσαι για κάτι καθαρά ερωτικό, είτε για να σε συνοδεύσει κάπου. Οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ επαγγελματίες, και ένιωσα ότι υπήρχε σεβασμός και κατανόηση. Δε χρειάστηκε να πούμε πολλά, επίσης, γιατί είχαμε ήδη συμπληρώσει μια φόρμα ηλεκτρονικά για το τι ακριβώς επιθυμούμε. Ήταν μια εμπειρία που με έκανε να νιώσω ελεύθερη και να καταλάβω περισσότερα για τον εαυτό μου. Δεν το μετανιώνω καθόλου – ήταν μια στιγμή αυτοεξερεύνησης.”
3. Δημήτρης, 42 ετών – “Το έκανα επειδή φοβόμουν την οικειότητα”
“Η πρώτη μου φορά ήταν στα 19. Δεν είχα ποτέ σχέση μέχρι τότε και ένιωθα άβολα με την ιδέα του σ3ξ σε μια συναισθηματική βάση. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν πιο ‘ασφαλές’ να το κάνω με κάποιον επαγγελματία που θα με καθοδηγήσει η ίδια προς τι πρέπει να κάνω και πώς. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη εμπειρία, επίσης είχα τρομερό άγχος και δεν μπορούσα να λειτουργήσω στην αρχή, αλλά με βοήθησε να ξεπεράσω τον φόβο μου για την οικειότητα. Μετά από χρόνια, συνειδητοποίησα ότι χρειάστηκε να δουλέψω πολύ με τον εαυτό μου για να νιώσω άνετα με τις σχέσεις και πιστεύω ότι αυτή η πρώτη μου φορά έπαιξε έναν ρόλο σε αυτό.”
4. Γιώργος, 31 ετών – “Ήταν κάτι που απλά έπρεπε να ζήσω”
“Βρέθηκα στο Άμστερνταμ για bachelor πάρτι με την παρέα μου. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που λες ‘γιατί όχι;’. Η εμπειρία ήταν… εντελώς διαφορετική από αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ο χώρος ήταν καθαρός και επαγγελματικός, αλλά ένιωσα ότι όλο το σκηνικό ήταν λίγο μηχανικό, και πάρα πολύ τυποποιημένο (παράδειγμα, το πρώτο πράγμα που έκανε με το που μπήκα μέσα είναι να με ρωτήσει αν θέλω να μιλάει στα αγγλικά και να βάλει το χρονόμετρο). Δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα απόλυτα, γιατί με έπιασε αμηχανία. Ωστόσο, ήταν μια εμπειρία που δε μετανιώνω. Αν μη τι άλλο, τώρα μπορώ να λέω ότι έζησα κάτι τόσο εμβληματικό σε μια πόλη που φημίζεται για τη βιομηχανία του σ3ξ.”
5. Αντώνης, 36 ετών – “Δεν ήταν αυτό που περίμενα”
“Πρώτη φορά πήγα στα 25 μου. Είχα ακούσει πολλά, και φανταζόμουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Όταν μπήκα, η ατμόσφαιρα ήταν ψυχρή και απρόσωπη. Ένιωσα άβολα και συνειδητοποίησα ότι αυτό που ήθελα ήταν αυτό που είχα φανταστεί, κάτι μη υπαρκτό. Δεν ήταν κακή εμπειρία, αλλά δεν ταίριαζε με αυτό που έψαχνα.”
Κάθε ιστορία είναι μοναδική, αλλά κοινός παρανομαστής είναι η προσπάθεια κατανόησης του εαυτού και της σ3ξουαλικότητας, ανακατεμένα με την προσδοκία μιας συγκλονιστικής ερωτικής εμπειρίας. Οι οίκοι ανοχής συχνά αντιμετωπίζονται με στερεότυπα, αλλά για αυτούς τους πέντε ανθρώπους, αποτέλεσαν ένα μέρος για εξερεύνηση, αυτογνωσία και, ενίοτε, αναθεώρηση των προσωπικών τους πεποιθήσεων.
Ό,τι κι αν σκέφτεται κανείς για αυτούς τους χώρους, κάθε επιλογή είναι βαθιά προσωπική κι αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα.
