Ο μύθος λέει πως στην αρχαιότητα, ο θεός Έρωτας κι η θνητή Ψυχή ερωτεύτηκαν παράφορα και μαζί έκαναν ένα παιδί· την Hδονή. Σήμερα η hδονή στο σ3ξ είναι ένα ζήτημα υπό συζήτηση, μιας κι αποτελεί ταμπού στις οικογενειακές συζητήσεις και στα σχολεία. Η βιβλιοθήκη του σ3ξ, η αλλιώς η πιο ρεαλιστική πρόσβαση πληροφόρησης γι’ αυτό, είναι το π0ρνό.

Έχουμε λοιπόν ένα κενό στη σ3ξουαλική εκπαίδευση, πασπαλίζουμε μ’ ενοχές κι άλλα τέτοια αφοριστικά την απόλαυση. Ανεξαρτήτως φύλου και προτιμήσεων, έχουμε δικαίωμα στην hδονή, στην ερωτική απόλαυση και στην πλήρη και γεμάτη εμπειρία του σαρκικού έρωτα. Η ερώτηση είναι τι μπορούμε να κάνουμε για να κατακτήσουμε αυτή την απόλαυση ώστε να γίνει μια απελευθερωτική εμπειρία κι όχι μία καταναγκαστική και ψυχρή εκτόνωση.

Να απενοχοποιήσουμε τα σώματά μας

Ας απενοχοποιήσουμε κι ας αγαπήσουμε πλήρως τα σώματά μας. Ας δεχθούμε ως φυσιολογικές όλες τις τέλειες – ατέλειες κι ας ξεπεράσουμε την εξιδανικευμένη εικόνα που πρέπει να έχει πρώτα το ίδιο μας το σώμα και έπειτα το σώμα του άλλου. Το σ3ξ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ελεύθερο κι απολαυστικό αν με υπερηφάνεια μπορούσαμε να μάς αισθανθούμε ως αισθησιακά όντα, χωρίς να νιώθουμε ντροπή για το πως φαινόμαστε. Η ανασφάλεια για το πώς μοιάζει το σώμα μας, μάς κλέβει απ’ τον αισθησιασμό που αποπνέουμε και με τον οποίο μπαίνουμε στη διαδικασία του έρωτα. Η αποδοχή του σώματος ως έχει, μάς επιτρέπει ν’ ακολουθήσουμε την απόλαυση χωρίς να σκεφτόμαστε λες κι υπάρχει κάποιος φακός να μάς παρακολουθεί. «Μοιάζει τώρα το σώμα μου ωραίο, κουνιούνται οι δίπλες μου, το στομάχι μου δείχνει μεγάλο;», ερωτήσεις που μπορεί να κάνει ο νους και να μάς αποπροσανατολίζει απ’ την απόλαυση της στιγμής.

Ν’ αφουγκραστούμε το συναίσθημα της hδονής.

Όσο κάνουμε έρωτα, έχει ένα νόημα να δίνουμε χρόνο στο ένστικτό μας, στις αισθήσεις και τη φαντασία μας. Κάνοντας έρωτα αρχίζεις και νιώθεις μία ευχαρίστηση η οποία οργανικά θα σ’ οδηγήσει στη συνέχεια, στην επόμενη στάση, σε μία αποκαλυπτική διαδικασία του τι ευχαριστιέμαι στο εδώ και τώρα, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην κορύφωση. Χωρίς λοιπόν η κορύφωση να είναι ο αυτοσκοπός της ερωτικής πράξης, η στιγμή είναι αυτή που δημιουργεί ένα απολαυστικό σύνολο που ονομάζουμε επιτυχημένο σ3ξ. Χρειάζεται να αφουγκραζόμαστε τα σώματά μας και να τους δίνουμε την ευκαιρία να εκφραστούν όπως το επιθυμούν εκείνη την ώρα, ενστικτωδώς και όχι με manual. Δηλαδή, δε χρειάζεται να καταγράφουμε από πριν τις στάσεις τις οποίες «πρέπει» να κατακτήσουμε, ή που γνωρίζουμε πως γίνονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Αντίθετα, ξεκινώντας την επαφή μπορούμε να οδηγούμαστε από το αίσθημα της ηδονής σε στάσεις που μπορεί να μην τις ξέρουμε (ακόμα) ή να μην τις έχουμε δει κάπου ή να θεωρούσαμε ταμπού, αλλά το σώμα μας να αντιδράει θετικά σε αυτές.

Ν’ ακούμε το συναίσθημα της απέχθειας

Αντίθετα, απ’ το 2, κατά τη διάρκεια του σ3ξ μπορεί να αισθανθούμε nδονή αλλά μπορεί να αισθανθούμε κι απέχθεια. Αντίστοιχα έχουμε την ευθύνη να τιμάμε όλα τα συναισθήματα, ακόμα κι αν δε μοιάζουν σωστά. Αν για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του στ0ματικού αισθανθώ απέχθεια, αυτό το συναίσθημα πρέπει να το τιμήσω αν θέλω να τ’ απολαύσω, ακόμα κι αν το στοματικό είναι κάτι το διαδεδομένο, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι. Δεν έχει νόημα, εκείνη τη στιγμή, να σκεφτώ γιατί και πώς, φτάνει να είμαι σε παρουσία και να τ’ αντιληφθώ, ώστε να προσπεράσω τη συγκεκριμένη στάση. Έτσι θα έχω τιμήσει τον εαυτό μου και θα έχω καταφέρει να τ’ απολαύσω στο έπακρο.

Να μπορούμε να το συζητάμε ανοιχτά με τους συντρόφους μας

Η ανοιχτή επικοινωνία χωρίς ταμπού με τους συντρόφους μας, μπορεί ν’ απογειώσει την ερωτική μας ζωή. Να δίνουμε ανατροφοδότηση, για το τι μάς άρεσε, τι μπορεί να μάς δυσκόλεψε, φαντασιώσεις που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι σημαντικό να μπορούμε να μιλάμε αλλά και να ακούμε συγχρόνως μιας και it takes two (or more) to tango. Το σ3ξ δεν είναι αυν@νισμός, είναι ένας χορός δύο σωμάτων αλλά και δύο ψυχών παράλληλα. Το να θυμόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε με άνθρωπο κι όχι μ’ ένα κομμάτι κρέας, να μην αντικειμενοποιούμε δηλαδή κανέναν άνθρωπο, ακόμα κι αν για one night stand. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, το one night stand δεν είναι αφορμή για να βγάλουμε τα κόμπλεξ μας, αλλά οποιαδήποτε και αν είναι η περίσταση ξεπέτα, σχέση, φετίχ, οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό. Η επικοινωνία, μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει σαν προκαταρκτικό παιχνίδι και να μάς βάλει σ’ ένα θετικό κλίμα.

Να δίνουμε χώρο στις φαντασιώσεις

Οι φαντασιώσεις πάνω στη σ3ξουαλική πράξη είναι το μισό της hδονής. Το άλλο μισό είναι η σαρκική απόλαυση. Τα παιχνίδια του μυαλού, η φαντασία μας είναι το μισό διεγερτικό που μπορεί να μας κάνει να γεμίζουμε από απόλαυση. Το ν’ αφήνουμε ελεύθερη τη φαντασία μας, απεριόριστη από καθωσπρεπισμούς, μπορεί να μάς κάνει να νιώσουμε πιο όμορφα, να μάς οδηγήσει σ’ ένα ερεθιστικό παιχνίδι ρόλων, να προσθέσει ποικιλία στις επαφές μας, ακόμα και αν δεν τις κάνουμε επί τόπου πράξη. Οι φαντασιώσεις δε χρειάζεται απαραίτητα να περιέχουν π.χ. στολές ή μεταμφιέσεις, αλλά είναι κάτι πολύ πιο δημιουργικό, αφαιρετικό και συμβολικό. Ουσιαστικά το μυαλό μ’ ένα δικό του τρόπο συμμετέχει στον έρωτα κι αν το αφήσουμε να εκφραστεί ελεύθερα θα μάς κάνει ν’ απολαύσουμε τη στιγμή πιο ερεθιστικά. Ακόμη, μπορεί η σύνδεση με τ’ άλλο πρόσωπο να είναι τέτοια που οι φαντασιώσεις μας με κάποιο μαγικό τρόπο να μπλεχτούν κι έτσι αυθόρμητα να βρεθούμε σ’ ένα μαγικό αλισβερίσι δυναμικών που θα απογειώσουν και θα νοστιμίσουν τη σ3ξουαλική μας ζωή.

Η απόλαυση πέρα απ’ τα πρακτικά ζητήματα, είναι μία συναισθηματική κατάσταση που απαιτεί πρώτα να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας και χωρίς απολογία να διεκδικούμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατιόμαστε μακριά απ’ την hδονή, η οποία θα μάς βοηθήσει όχι μόνο ατομικά να έχουμε ποιοτικότερες σ3ξουαλικές επαφές, αλλά κι ως ζεύγη, σύνολα και δυναμικές ανθρώπων να δημιουργούμε και ν’ απολαμβάνουμε μαζί, ποιοτικές ερωτικές συναντήσεις.

Συντάκτης: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος