Ερωτισμός κι ερωτευμένοι: μερικές φορές αυτό το χάσμα είναι αγεφύρωτο, τόσο πολύ που αναρωτιέσαι πώς μπορείς να δείξεις στον άλλον τη λατρεία που τρέφεις για το πρόσωπό του πέρα από τις πράξεις σου. Χρειάζεσαι τα λόγια -με όποιον τρόπο κι εάν αποδίδονται- γιατί αυτά είναι που κάνουν το σώμα του άλλου να πάλλεται και το μυαλό να αφοσιώνεται για στιγμές αποκλειστικά μ’ εσένα. Αλίμονο εάν χρησιμοποιείς τα χείλη του έρωτα μόνο για να αγγίξεις σωματικά τον άλλον· ο ερωτισμός απαιτεί μαεστρία και σ’ αυτό το ταγκό θα χορέψουμε μαζί. Πιάσε μου το χέρι, ακολούθησέ με και (κυρίως) άκουσέ με προσεκτικά.

 

1. Χαμηλόφωνα

Μίλα μου ψιθυριστά αν μου μιλάς γι’ αγάπη (Σαίξπηρ)

Χαμηλόφωνα. Ένα φως να τρεμοπαίζει και να διχάζεται ανάμεσα στην ηρεμία και στην ένταση, να μην ξέρεις εάν πρέπει να φιλήσεις ή να κοιτάξεις στα μάτια. Να φοβάσαι να ανεβάσεις λίγο τους τόνους μήπως και τρομάξει και φύγει. Ο έρωτας είναι εύθραυστος κι ευάλωτος. Απαιτεί ολόκληρο το σώμα να ταραχτεί ενώ βρίσκεται φαινομενικά στην απόλυτη ραστώνη. Να ψιθυρίζεις στο αυτί, στο βαθούλωμα του λαιμού που όλες οι λέξεις είναι καταδικασμένες να χαθούν, μα δε σε νοιάζει γιατί αυτό που θα μείνει θα είναι η απολυτότητα της ύπαρξης του συναισθήματος. Η σιγουριά πως ό,τι ειπώθηκε ανήκει στις κρυφές παραδοχές του έρωτα που έρχεται και δονεί το σώμα λίγο πριν την ένωση.

 

2. Με τα μάτια

Ο θάνατος θα ‘ρθει και θα ‘χει τα μάτια σου (C. Pavese)

Από το σημείο οι ανάσες σου μονάχα μπορούσαν να διασχίσουν το σώμα του άλλου και να το κατακτήσουν, τώρα μπορούν αποκλειστικά τα μάτια. Κοίταξε διαπεραστικά. Μην αφήσεις σπιθαμή του κορμιού ανεξερεύνητο, γδύσε  με τη λίμπιντο των ματιών σου κι άφησε το σώμα του γεμάτο από το βλέμμα σου. Δείξε πως έχει επίδραση πάνω σου, πως σε αφήνει δίχως ανάσα, πως χάνεσαι κάπου ανάμεσα στην αλήθεια και στην ιδέα που έχεις δημιουργήσει για το άτομό του. Επίτρεψε να σε δει ευάλωτο, ερεθισμένο, να δει τα μάτια σου να γελάνε και να μην επιθυμούν απλώς αλλά να λαχταρούν. Άφησε να δει πως έχεις ανάγκη και πως αναζητάς το σώμα σου να αγγίξει το δικό του. Κάποιες φορές σιώπησε! Τα μάτια σου πρέπει να αφεθούν και να μιλήσουν από μόνα τους.

 

3. Με σιγουριά

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, να μην τις παίρνει ο άνεμος (Μ. Αναγνωστάκης)

Ο έρωτας είναι απόλυτος· έχει κυριαρχία, εξουσία κι αντίκτυπο πάνω σου. Οι λέξεις πρέπει να συνοδεύονται από την ίδια σιγουριά, να μιλάς και να μην αφήνεις περιθώρια ούτε αμφιβολίας μα ούτε και φόβου. Να εκθέτεις τον εαυτό σου στα συναισθήματά σου, να λες «σε θέλω» και να μη γελάς. Τίποτα σε αυτό δεν είναι «παίξε-γέλασε». Μα δεν είναι ούτε και κρυφτό ούτε παιχνίδι με αινίγματα, κάποιες φορές οφείλεις να πεις ακριβώς τι θέλεις, δίχως μυστήρια και παραπλήσιες λέξεις από αυτό που πραγματικά επιθυμείς. Να είσαι σίγουρος για εσένα και για τον άλλον, να τον διεκδικείς χωρίς να προσπαθείς να δημιουργήσεις γρίφους. Οι λέξεις σου να να μην πέφτουν να στέκονται γενναία για να μπορεί να τρέξει πάνω σου και να συνθλίψετε ο ένας τον άλλον χωρίς αναστολές.

 

4. Με μαράζι

Φεύγω. Για πού δε θα σου πω. Έτσι θα καμωθώ πώς κάποιο μυστικό έχω από σένα. (Κ. Δημουλά) 

Να μιλάς σαν να σου λείπει, σαν να τον έχεις χάσει και να μιλάς σε έναν άγνωστο για όλα εκείνα που δεν πρόλαβες να κάνετε μαζί, όλα εκείνα που ήθελες να δείξεις, όλα εκείνα που δεν κατάφερες να νιώσεις. Να δώσεις να γευτεί το απωθημένο σου, τον πόθο που έμεινε μισός. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα στον έρωτα: να μη λησμονήσεις πως ο άλλος βρίσκεται εκεί, να υπενθυμίζεις πόσο πολύ θέλεις, πόσο δε βαριέσαι, πόσο ζητάς. Μίλα του σαν να φοβάσαι πως θα φύγει, μην αφήσεις να υποτιμήσει την αφοσίωσή σου και να πιστεύει πως θα σου φανεί αδιάφορη η απουσία του· ειδικά ο έρωτας δεν πρέπει να περνά απαρατήρητος από μέσα μας.

 

 

 

5. Με ποίηση

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση κι εγώ που δε διαβάζω κινδυνεύουμε. Εσύ να χάσεις τα ποιήματα κι εγώ τις αφορμές τους. (Μ. Γκανάς)

Να μιλάς με ποίηση. Να απαγγέλλεις στίχους από ποιήματα την ώρα που αγκαλιάζεστε σφιχτά μην και σου φύγει ή να ακουμπάς τα σημεία του ανεπαίσθητα μήπως κι αγγίξεις λάθος. Ο έρωτας όμως ακόμα λάθος και να είναι, παραμένει έρωτας. Έχει ανάγκη εκείνους που τον εξύψωσαν κι εκείνους που τον υπηρετούν, χρειάζεται ερωτικά χείλη να ψιθυρίζουν λέξεις που κάνουν κάθε ψυχή να σείεται και να υποτάσσεται. Η ποίηση μέσα στην αδυναμία της που φαίνεται να παρουσιάζει, μπορεί να γίνει το απόλυτο προκαταρκτικό, να γίνει νέκταρ για τη γλώσσα, να αφήσει τα αφτιά ηδονικά παραδομένα. Πρέπει να μεθύσεις το αγαπημένο σου άτομο με ποίηση, με ηδύποτα, με ερωτικά λόγια που θα κλέψεις μα δε σε νοιάζει· στη σαγήνη του έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες.

 

6. Με λαχτάρα

Όταν σε δαγκώνω το αίμα σου έρχεται στο στόμα μου. (Φ. Πεσσόα)

Θέλει πάθος ο έρωτας, αναζητά εκείνες τις μεγάλες λέξεις που σπάνια λες κι ακόμα πιο σπάνια εννοείς αλλά τις χρειάζεται. Πες στον άλλον πόσο τον θέλεις, φώναξέ το, ζήτησέ το, φίλα τον έντονα και διακήρυξε τον έρωτά σου στο μπαλκόνι. Την ώρα που πίνετε καφέ και ο καθένας σκέφτεται το βαρετό πρόγραμμα της ημέρας, μην τον αφήσεις να το ξεχάσει: πιάσε το πρόσωπο του και πες του το, με όποιον τρόπο καταλαβαίνεις τον έρωτά σας, ζήτα να γίνετε ένα. Πρέπει να νιώθει τη ζωή ανάμεσά σας, να ξέρει πως αυτό που έχετε είναι ζωντανό, δε φυτοζωεί αλλά φλέγεται, καίγεται από την ένταση και ξαναζωντανεύει.

 

7. Σωματικά

Η γλώσσα αγγίζει βαθύτερα από τα δάχτυλα. Ενώνεται. (Γ. Ρίτσος)

Όπως κι εσύ ως άνθρωπος διαθέτεις σώμα και ψυχή, έτσι κι ο έρωτας είναι ένα κορμί· ένα κορμί που έχει όλες τις δυνατότητες του κόσμου και κάποιες φορές μιλάει περισσότερο κι από τα ίδια τα λόγια. Δείξε στον άλλον την επίδραση που έχει πάνω στο σώμα σου, πώς επιδρά το άγγιγμα, όχι μονάχα στο μέσα σου αλλά και πάνω στο «είναι» του. Να τον αφήσεις να νιώσει και να αποδείξεις πως κι εσύ νιώθεις, πως τα σώματά σας συγκλίνουν μεταξύ τους, ενώνονται κι έχουν ανάγκη το ένα το άλλο. Να περιηγηθεί στις ξεχωριστές εντάσεις που δημιουργούνται από την παρουσία του και μόνο. Το σώμα σου είναι κάτι σαν άβατο κι όμως, πρέπει να κολλήσεις πάνω στον άλλον για να του επιτρέψεις να εισχωρήσει κι εκείνος στον κόσμο σου.

 

8. Προκλητικά και ξεκάθαρα

Η πιο δημοκρατική στιγμή είναι εκείνη του αμοιβαίου οργασμού (Τ. Πατρίκιος)

Υπάρχει ο προκλητικός λόγος και ο πρόστυχος. Υπάρχουν λέξεις που κάνουν τον άλλον να φλέγεται δίχως να έχει αναφερθεί καμία λέξη που θα τον κάνει να νιώσει άβολα, είναι λόγια που χρησιμοποιούνται με τέχνη κι αφήνουν τον άλλον άφωνο χωρίς όμως να διαμαρτύρεται. Πρέπει να αφεθείς στα συναισθήματα που σου προκαλεί ο άλλος και να τον προκαλέσεις κι εσύ ο ίδιος, να μην τον αφήσεις να ρίξει τα μάτια του κάτω αλλά να μείνει συγκεντρωμένος στα χείλη σου. Να του μιλάς και να παρατηρείς την αλλαγή στην θερμοκρασία του σώματος, να βλέπεις πώς το αίμα κυλά γρηγορότερα κι οι παλμοί φουρτουνιάζουν. Τόλμα να ξεστομίσεις λέξεις που ποτέ δε φανταζόταν πως θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τόσες αντικρουόμενες αντιδράσεις. Τόλμα να ξεγυμνώσεις χωρίς να έχεις καν αγγίξει.

 

9. Με αγάπη

Γιατί στην αγάπη η αγάπη είναι αρκετή (Χ. Γκιμπράν)

Αδυνατώ να καταλάβω εάν υπάρχει κάτι πιο ερωτικό στην αγάπη από την ίδια την αγάπη. Το να μιλάς στον άλλον με κατανόηση, με απόλυτη προσοχή και σεβασμό σε αυτά που λέει, να τον αφήνεις να εκφραστεί κι εσύ να του δίνεις την ελευθερία που χρειάζεται, είναι λυτρωτικό. Να κοιτάς τον άλλον στα μάτια όταν του απευθύνεσαι, να τον σκέφτεσαι προτού μιλήσεις, να θέλεις να τον αγγίζεις με τα λόγια σου και να τον κάνεις να αισθάνεται αληθινός. Τα λόγια να μην είναι κάποιας προσποιητής αγάπης που διάβασες κάπου πως θα κάνουν τον άλλον να πέσει δραματικά στην αγκαλιά σου αλλά να πηγάζουν από μέσα σου. Να βρεις εκείνα τα λόγια που καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον, που αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τον έρωτα. Να εμπιστευτείς την αγάπη να μιλήσει- πάντα ξέρει τι να πει.

 

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

 

Συντάκτης: Ελένη Τσεπελίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου