Στο σεξ υπάρχει πάντα και μόνο πεδίο μάχης. Έτσι θέλω να μετατρέπουμε το κρεβάτι μας. Δε μ’ ενδιαφέρει κάτι άλλο εκεί και δεν πρέπει και σένα να σ’ ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από οτιδήποτε αφορά τη «μάχη». Οι ώρες στο κρεβάτι είναι πόλεμος. Χωρίς ηθική και φραγμούς, χωρίς συναισθηματισμούς και παραχωρήσεις. Νικητής είναι εκείνος που θα προσφέρει την περισσότερη καύλα. Μ’ ακούς;  Αυτός που θα προσφέρει την περισσότερη, όχι αυτός που θα πάρει για πάρτη του τα καλύτερα.  «Εχθρός» είσαι όταν βρίσκεσαι στο κρεβάτι μου. Εχθρός που φαινομενικά πολεμώ να νικήσω, μα ενδόμυχα παρακαλώ να με νικήσει. Με ό,τι μέσο έχουμε.

Δεν υπάρχει ρομάντζο αφελές εκεί, όνειρα και χρυσόσκονες. Υπάρχει μόνο «αναμέτρηση». Και στην αναμέτρηση αυτή, που νικητής είναι ο δοτικότερος, εσύ θέλω να με κοιτάς στα μάτια. Δε με νοιάζει εκείνη την ώρα ποιος είσαι γενικά. Αν ήρθες για να μείνεις ή αν είσαι περαστικός. Δε με νοιάζει η κοσμοθεωρία σου, τα όποια πιστεύω έχεις. Δε με νοιάζει η καλή σου η καρδιά ή οι αγνές σου προθέσεις.

Το ξέρεις καιρό. Δεν έχεις να κάνεις μ’ ένα κοριτσάκι που λιώνει για πάρτη σου. Έχεις να κάνεις με μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει, με μια γυναίκα που το να μπλεχτούν απλά δυο σώματα σ’ ένα κρεβάτι δεν την καλύπτει. Αναζητά την κορύφωση, αναζητά το αξέχαστο, το σπάνιο. Που διεκδικεί τον οργασμό. Και τον διεκδικεί από σένα.

Απόψε ας το κάνουμε διαφορετικά. Απόψε προετοιμάσου γι’ αυτή τη «μάχη» σαν να είναι η πρώτη φορά. Ή σαν να είναι η  τελευταία; Διάλεξε. Μα κάνε τη διαφορετική. Ξέρω ότι με σέβεσαι, απόψε όμως θέλω να το ξεχάσεις αυτό. Εκδικήσου με! Σκέψου όλα όσα κάποτε σε πόνεσαν εξαιτίας μου και κάνε τα ηδονή. Έλα με άχτι και βγάλε το όλο πάνω μου. Δε θα είναι έρωτας. Έχουμε κάνει πολλές φορές έρωτα. Αυτή η βραδιά θα έχει σεξ. Ωμό σεξ. Το καλύτερο πήδημα της σχέσης μας. Μα θα με κοιτάς στα μάτια.

Θα έχει δαγκώματα. Θα έχει ανατριχίλα. Θα έχει πειράγματα και τσιμπήματα. Θα έχει σημάδια πάνω σου απ’ τις δικές μου νυχιές. Θα γεμίσουν τα σεντόνια απ’ τον ιδρώτα μας και οι τοίχοι δε θα μπορούν ν’ απορροφήσουν τις δυνατές μας φωνές. Θα με παρακαλάς να σταματήσω να σε βασανίζω φιλώντας σε βιαστικά στα σημεία που σ’ αρέσει και ν’ απομακρύνομαι βίαια από εκεί.  Κι εγώ θα παρακαλώ να μου συμβεί το ίδιο. Θα μου τραβάς ελαφρά τα μαλλιά, μπορείς να με βρίσεις ακόμη αν θες. Αλλά θα τα κάνεις όλα αυτά, κοιτώντας με στα μάτια.

Κάθε στιγμή που θα φτάνουμε να «τελειώνουμε» εξουθενωμένοι θέλω να με κοιτάς στα μάτια. Τα μάτια αυτά μας ένωσαν, τα μάτια αυτά μας προϊδέασαν για την καύλα που ήταν γραφτό να νιώσουμε μαζί. Αυτά τα μάτια θέλω να κοιτάς κάθε φορά που τρελαίνεσαι. Καμία τέτοια στιγμή να μην πηγαίνει χαμένη κοιτώντας απλά αλλού. Μου ανήκουν αυτές οι στιγμές, όπως μου ανήκουν κι αυτά τα μάτια. Με τον ίδιο τρόπο που και τα δικά μου ανήκουν σε σένα. Θα με τιμάς και θα μ’ ευχαριστείς παράλληλα, απλά κοιτώντας με. Στον οργασμό θέλω να με κοιτάς στα μάτια. Σαν να είναι η τελευταία μας φορά. Ή η πρώτη; Γιατί σίγουρα θ’ ακολουθήσουν πολλές.

 

Συντάκτης: Ελευθερία Παπασάββα